Read Nova_Vulgata DC Actus Apostolorum 16 Bible Online

Actus Apostolorum 16 - Nova_Vulgata DC bible

Actus Apostolorum 16

¹Pervenit autem in Derben et Lystram. Et ecce discipulus quidam erat ibi nomine Timotheus, filius mulieris Iudaeae fidelis, patre autem Graeco;

²huic testimonium reddebant, qui in Lystris erant et Iconii fratres.

³Hunc voluit Paulus secum proficisci et assumens circumcidit eum propter Iudaeos, qui erant in illis locis; sciebant enim omnes quod pater eius Graecus esset.

⁴Cum autem pertransirent civitates, tradebant eis custodire dogmata, quae erant decreta ab apostolis et presbyteris, qui essent Hierosolymis.

⁵Ecclesiae quidem confirmabantur fide et abundabant numero cotidie.

⁶Transierunt autem Phrygiam et Galatiae regionem, vetati a Sancto Spiritu loqui verbum in Asia;

⁷cum venissent autem circa Mysiam, tentabant ire Bithyniam, et non permisit eos Spiritus Iesu;

⁸cum autem praeterissent Mysiam, descenderunt Troadem.

⁹Et visio per noctem Paulo ostensa est: vir Macedo quidam erat stans et deprecans eum et dicens: "Transiens in Macedoniam, adiuva nos!".

¹⁰Ut autem visum vidit, statim quaesivimus proficisci in Macedoniam, certi facti quia vocasset nos Deus evangelizare eis.

¹¹Navigantes autem a Troade recto cursu venimus Samothraciam et sequenti die Neapolim

¹²et inde Philippos, quae est prima partis Macedoniae civitas, colonia. Eramus autem in hac urbe diebus aliquot commorantes.

¹³Die autem sabbatorum egressi sumus foras portam iuxta flumen, ubi putabamus orationem esse, et sedentes loquebamur mulieribus, quae convenerant.

¹⁴Et quaedam mulier nomine Lydia, purpuraria civitatis Thyatirenorum colens Deum, audiebat, cuius Dominus aperuit cor intendere his, quae dicebantur a Paulo.

¹⁵Cum autem baptizata esset et domus eius, deprecata est dicens: "Si iudicastis me fidelem Domino esse, introite in domum meam et manete "; et coegit nos.

¹⁶Factum est autem, euntibus nobis ad orationem, puellam quandam habentem spiritum pythonem obviare nobis, quae quaestum magnum praestabat dominis suis divinando.

¹⁷Haec subsecuta Paulum et nos clamabat dicens: "Isti homines servi Dei Altissimi sunt, qui annuntiant vobis viam salutis".

¹⁸Hoc autem faciebat multis diebus. Dolens autem Paulus et conversus spiritui dixit: "Praecipio tibi in nomine Iesu Christi exire ab ea "; et exiit eadem hora.

¹⁹Videntes autem domini eius quia exivit spes quaestus eorum, apprehendentes Paulum et Silam traxerunt in forum ad principes;

²⁰et producentes eos magistratibus dixerunt: "Hi homines conturbant civitatem nostram, cum sint Iudaei,

²¹et annuntiant mores, quos non licet nobis suscipere neque facere, cum simus Romani".

²²Et concurrit plebs adversus eos; et magistratus, scissis tunicis eorum, iusserunt virgis caedi

²³et, cum multas plagas eis imposuissent, miserunt eos in carcerem, praecipientes custodi, ut caute custodiret eos;

²⁴qui cum tale praeceptum accepisset, misit eos in interiorem carcerem et pedes eorum strinxit in ligno.

²⁵Media autem nocte, Paulus et Silas orantes laudabant Deum, et audiebant eos, qui in custodia erant;

²⁶subito vero terraemotus factus est magnus, ita ut moverentur fundamenta carceris, et aperta sunt statim ostia omnia, et universorum vincula soluta sunt.

²⁷Expergefactus autem custos carceris et videns apertas ianuas carceris, evaginato gladio volebat se interficere, aestimans fugisse vinctos.

²⁸Clamavit autem Paulus magna voce dicens: "Nihil feceris tibi mali; universi enim hic sumus".

²⁹Petitoque lumine, intro cucurrit et tremefactus procidit Paulo et Silae;

³⁰et producens eos foras ait: "Domini, quid me oportet facere, ut salvus fiam?".

³¹At illi dixerunt: "Crede in Domino Iesu et salvus eris tu et domus tua.

³²Et locuti sunt ei verbum Domini cum omnibus, qui erant in domo eius.

³³Et tollens eos in illa hora noctis lavit eos a plagis, et baptizatus est ipse et omnes eius continuo;

³⁴cumque perduxisset eos in domum, apposuit mensam et laetatus est cum omni domo sua credens Deo.

³⁵Et cum dies factus esset, miserunt magistratus lictores dicentes: "Dimitte homines illos!".

³⁶Nuntiavit autem custos carceris verba haec Paulo: "Miserunt magistratus, ut dimittamini; nunc igitur exeuntes ite in pace".

³⁷Paulus autem dixit eis: "Caesos nos publice, indemnatos, cum homines Romani essemus, miserunt in carcerem; et nunc occulte nos eiciunt? Non ita, sed veniant et ipsi nos educant".

³⁸Nuntiaverunt autem magistratibus lictores verba haec. Timueruntque audito quod Romani essent;

³⁹et venientes deprecati sunt eos et educentes rogabant, ut egrederentur urbem.

⁴⁰Exeuntes autem de carcere introierunt ad Lydiam et, visis fratribus, consolati sunt eos et profecti sunt.