Read Nova_Vulgata DC Epistula II Petri 1 Bible Online

Epistula II Petri 1 - Nova_Vulgata DC bible

Epistula II Petri 1

¹Simon Petrus servus et apo stolus Iesu Christi his, qui coae qualem nobis sortiti sunt fidem in iustitia Dei nostri et salvatoris Iesu Christi:

²gratia vobis et pax multiplicetur in cognitione Dei et Iesu Domini nostri.

³Quomodo omnia nobis divinae virtutis suae ad vitam et pietatem donatae per cognitionem eius, qui vocavit nos propria gloria et virtute,

⁴per quae pretiosa et maxima nobis promissa donata sunt, ut per haec efficiamini divinae consortes naturae, fugientes eam, quae in mundo est in concupiscentia, corruptionem;

⁵et propter hoc ipsum curam omnem subinferentes ministrate in fide vestra virtutem, in virtute autem scientiam,

⁶in scientia autem continentiam, in continentia autem patientiam, in patientia autem pietatem,

⁷in pietate autem amorem fraternitatis, in amore autem fraternitatis caritatem.

⁸Haec enim vobis, cum adsint et abundent, non vacuos nec sine fructu vos constituunt in Domini nostri Iesu Christi cognitionem;

⁹cui enim non praesto sunt haec, caecus est et nihil procul cernens, oblivionem accipiens purgationis veterum suorum delictorum.

¹⁰Quapropter, fratres, magis satagite, ut firmam vestram vocationem et electionem faciatis. Haec enim facientes non offendetis aliquando;

¹¹sic enim abundanter ministrabitur vobis introitus in aeternum regnum Domini nostri et salvatoris Iesu Christi.

¹²Propter quod incipiam vos semper commonere de his, et quidem scientes et confirmatos in praesenti veritate.

¹³Iustum autem arbitror, quamdiu sum in hoc tabernaculo, suscitare vos in commonitione,

¹⁴certus quod velox est depositio tabernaculi mei, secundum quod et Dominus noster Iesus Christus significavit mihi;

¹⁵dabo autem operam et frequenter habere vos post obitum meum, ut horum memoriam faciatis.

¹⁶Non enim captiosas fabulas secuti notam fecimus vobis Domini nostri Iesu Christi virtutem et adventum, sed speculatores facti illius magnitudinis.

¹⁷Accipiens enim a Deo Patre honorem et gloriam, voce prolata ad eum huiuscemodi a magnifica gloria: "Filius meus, dilectus meus hic est, in quo ego mihi complacui ";

¹⁸et hanc vocem nos audivimus de caelo prolatam, cum essemus cum ipso in monte sancto.

¹⁹Et habemus firmiorem propheticum sermonem, cui bene facitis attendentes quasi lucernae lucenti in caliginoso loco, donec dies illucescat, et lucifer oriatur in cordibus vestris,

²⁰hoc primum intellegentes quod omnis prophetia Scripturae propria interpretatione non fit;

²¹non enim voluntate humana prolata est prophetia aliquando, sed a Spiritu Sancto ducti locuti sunt a Deo homines.