Read ძველი ქართულით გოდება იერემიასი 3 Bible Online

გოდება იერემიასი 3 - ძველი ქართულით bible

გოდება იერემიასი 3

¹ალეფ. მე, კაცი მხედველი სიგლახაკისაჲ კუერთხითა გულისწყრომისა მისისაჲთა.

²შემიწყნარა მე და წიაღმიმიყვანა ბნელსა და არა ნათელსა,

³რამეთუ ჩემ ზედა მოაქცია, შეცვალა ჴელი მისი ყოველსა დღესა.

⁴ბეთ. განკაფნა ჴორცნი ჩემნი და ტყავი ჩემი. ძუალნი ჩემნი დამუსრნა სრულიად.

⁵აღაშენა ძჳნად ჩემდა, და მომიცვა გარე, თავი ჩემი.

⁶რუდუნეულ-ყო, დამსუა მე ბნელსა შინა, ვითარცა მკუდარნი საუკუნენი.

⁷გიმელ. აღეშენა მონად ჩემდა და არა განვიდე, დაამძიმა უღელი ქედისა ჩემისა.

⁸და თუმცა რამეთუ ღაღად-ვყო და ვჴმობდე, დააყენა ლოცვა ჩემი.

⁹და ყუნა გზანი ჩემნი მარმაროჲთა, და ალაგნი ჩემნი განრყუნნა.

¹⁰დალეთ. და თუ დადარანებულ მექმნა მე იგი, ვითარცა დათჳ დადარანებული და ვითარცა ლომი ფარულსა შინა,

¹¹მდევნა მე განშორებულსა და განმჭრა მე, დამდვა მე უჩინოქმნილად.

¹²გარდააცუა მშჳლდსა თჳსსა და გამწონა მე, ვითარცა განი, საისრედ.

¹³ჱე. შეაწონა თირკმელთა ჩემთა გესლი კაპარჭთა მისთა,

¹⁴ვექმენ საცინელ ყოველსა ერსა, გასაცხრომელ ვიყავ მათა მარადღე.

¹⁵განმაძღო მე სიმწარითა, დამათრო მე ნავღლითა.

¹⁶ოავ. აღმოფხურნა ქვითა კბილნი ჩემნი. და მაჭამა მე ნაცარი.

¹⁷და განაყენა მშჳდობისაგან სული ჩემი, დამავიწყდა მე კეთილი.

¹⁸და ვთქუ: წარწყმდა ძლევა ჩემი და სასოებაჲ ჩემი უფლისა მიერ.

¹⁹ზაინ. მოვიჴსენე სიგლახაკისაგან ჩემისა და დევნულებისაგან სიმწარისა ჩემისა და ნავღლისა ჩემისა.

²⁰ჴსენებით მოვიჴსენენ იგინი. და დადნეს სული ჩემი ჩვენ ზედა.

²¹ესე დავიდვა გულსა ჩემსა. ამისთჳს ვესავ მას.

²²ჱეთ. წყალობანი უფლისანი მრავალ არიან. არ მომაკლო მე, რამეთუ არ აღესრულნეს მოწყალებანი მისნი.

²³განაახლენ იგინი, ვითარცა ცისკარი, განთიადისა. განმრავლდა სარწმუნოებაჲ შენი განთიადთა.

²⁴ნაწილ ჩემდა უფალი, - თქუა სულმან ჩემმან, - ამისთჳს დაუთმობ მას.

²⁵ტეთ. სახიერ უფალი მოთმინეთა მისთათჳს, სულმან რომელმან იძიოს იგი.

²⁶კეთილ არს დათმენაჲ და სასოებაჲ მაცხოვარებისა უფლისაჲ.

²⁷კეთილ არს მამაკაცისა, ოდეს აღიღოს უღელი სიჭაბუკესა შინა მისსა მძიმე.

²⁸იოთ. დაჯდეს მარტოებით და დადუმნეს, რამეთუ აღიღო თავსა ზედა თჳსსა უღელი მძიმე.

²⁹მისცა მიწასა პირი თჳსი, უკუეთუ არს სასოება თმენისა.

³⁰მისცეს მცემელსა მისსა ღაწჳ, განძღეს ყუედრებათა მიერ,

³¹ხაფ. რამეთუ არა საუკუნომდე განიშოროს უფალმან,

³²რამეთუ დამამდაბლებელმან შეიწყალოს სიმრავლისაებრ წყალობისა მისისა.

³³არა მიუგო გულით გამო თჳსით და დაამდაბლნა ძენი კაცთანი.

³⁴ლამედ. დამდაბლებად ქუეშე ფერჴთა მისთა ყოველთა კრულთა ქუეყანისათა,

³⁵განდრეკად მშჯავრსა კაცისასა წინაშე პირსა მაღლისასა,

³⁶დაშჯად კაცი სასჯელსა შინა თჳსსა, უფალმან არა იხილა.

³⁷მემ. ვინ ესრეთ თქუა და იქმნა? უფალმან არა ამცნო.

³⁸პირისაგან მაღლისა არა გამოვიდენ ძჳრნი და კეთილნი.

³⁹რად დრტჳნავს კაცი ცოცხალი და მამაკაცი ცოდვისათჳს მისისა.

⁴⁰ნონ. გამოძიებულ იქმნა გზაჲ ჩუენი და გაიკითხა და მოვიქცეთ უფლისა მიმართ.

⁴¹აღვიხუნეთ გულნი ჩუენნი მაღლისა მიმართ ჴელთა ჩუენთა დამკჳდრებულისა ცასა შინა.

⁴²ჩუენ ვცოდეთ, და უსჯულო ვიქმნენით და შენ არა ლხინება-ჰყავ.

⁴³სამეხ. ზედდაგუფარენ, გულისწყრომითა წარმდევნენ ჩუენ, მომკლენ და არა გუერიდე.

⁴⁴ზედდაჰბურე ღრუბელი მტკიცე თავსა შენსა ლოცვისათჳს წუხვად ჩემდა და განგებად,

⁴⁵სასიტყუელად და საზრახველად გუყვენ ჩუენ შორის ერსა,

⁴⁶ჳე. აღაღეს ჩუენ ზედა პირი მათი ყოველთა მტერთა ჩუენთა,

⁴⁷შიში და დასულება შეგუემთხჳა ჩუენ, აფხურა და შემუსრვა.

⁴⁸გარდამოსაქანელნი წყალთანი გარდამოადინნეს თუალთა ჩემთა შემუსრვასა ზედა ასულისა ერისა ჩემისასა.

⁴⁹აინ. თუალთა ჩუენთა ეურვების და არა დასცხრენ. ნუ იყოფინ ქარვება,

⁵⁰ვიდრე არა გარდამოიხილოს და იგულოს ზეცით.

⁵¹თუალთა ჩემთა მოაკლდა სულსა თანა ჩემსა უმეტეს ყოველთა ასულთა ქალაქისა ჩემისათა.

⁵²სადე. მომნადირებელთა მომინადირეს, ვითარცა სირი მედად, მტერთა ჩემთა.

⁵³მოაკუდინა მღჳმესა შინა ცხორებაჲ ჩემი და ზედდადვა ლოდი ჩემ ზედა.

⁵⁴ზეშთაგარდაეცა წყალი თავსა ზედა ჩემსა, ვთქუ: განმაგდე მე.

⁵⁵კოფ. ვხადე სახელსა შენსა, უფალო, მღჳმისაგან უქუეშისა.

⁵⁶ჴმისა ჩემისა გესმა. ნუ დაჰფარავ ყურთა შენთა ვედრებისამო ჩემისა და ღაღადებისა.

⁵⁷შეწევნად ჩემდა მოეახლა დღე, რომელსა გხადე შენ. მარქუ მე: ნუგეშინინ.

⁵⁸რეს. საჯენ, უფალო, სასჯელნი სულისა ჩუენისანი, იჴსენ ცხორება ჩემი.

⁵⁹იხილენ, უფალო, აღძრვანი ჩემნი, საჯე სასჯელი ჩემი.

⁶⁰იხილე ყოველი შურისძიებაჲ მათი და ყოველნი გულისზრახვანი მათნი ჩემ ზედა.

⁶¹სინ. მესმა ყუედრება მათი, უფალო, ყოველნი გულისზრახვანი მათნი ძალად ჩემდა.

⁶²ბაგენი ზედაღდგომილნი ჩემნი და წურთანი მათნი ძჳნად ჩემდა დღე ყოველ,

⁶³დაჯდომასა მათსა ზედამოიხილე. მე ვიქმენ საჭრტინავ მათდა.

⁶⁴თავ. იხილე ამპარავანება სულთა მათთა და მიაგე მათ, უფალო, მისაგებელი, უფალო, მახე გულისა მათისაჲ,

⁶⁵საქმეთაებრ ჴელთა მათთაჲსა მიაგე მათ. შეწევნა გულისა ჩემისა რუდუნება მათდა.

⁶⁶შენ იგინი სდევნნე რისხვითა და მოასრულნე იგინი ქუეშე კერძო ცისა, უფალო.