Read ძველი ქართულით ეზეკიელ წინასწარმეტყველი 17 Bible Online

ეზეკიელ წინასწარმეტყველი 17 - ძველი ქართულით bible

ეზეკიელ წინასწარმეტყველი 17

¹და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:

²ძეო კაცისაო, მიუთხარ მითხრობაჲ და თქუ იგავი სახლისა მიმართ ისრაჱლისა,

³და სთქუა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: არწივი დიდი, ქველნაბრდღუენი, ფრთადიდი, ხანიერი განვრცობითა, მკლავმაგარი, სავსე ფრჩხილებითა, რომელსა აქუს მიმართებაჲ შესლვად ლიბანედ, და შევიდა და მიიხუნა ურჩეულესნი ნაძჳსანი,

⁴მწუერვალნი სიჩჩოჲსა მისისანი მოჰფხანნა და მოიხუნა იგინი ქუეყანად ქანანისა, ქალაქსა შინა მოზღუდვილსა დასხნა იგინი.

⁵და მოიღო თესლისაგან ქუეყანისა და მისცა იგი ველად, ნერგი წყალსა ზედა მრავალსა და ძირნი მისნი მას ზედა იყვნენ, ზედასახედავებად დააწესნა იგინი.

⁶და აღმოსცენდა და იქმნა ვენაჴად უძლურად და კნინად სიდიდითა და სახედავად მისსა, და რტონი მისნი მის ზედა და ძირნი მისნი ქუეშე კერძო მისსა იყვნეს; და იქმნა ვენაჴად და ყვნა წიდნენი და განვრცნა ბაბილონი მისნი.

⁷და იქმნა სხუაჲ არწივი დიდი, ფრთადიდი და მრავალი ფრჩხილებითა; და, აჰა, ვენაჴი იგი, გარემოხუეული მისდამი, და ძირნი მისნი მისსა მიმართ და რტონი მისნი გამოუვლინნა მას მორწყვად იგი მასკნესა თანა მორჩისაგან ნერგობისა მისისა ველსა ზედა კარგსა,

⁸წყალთა შორის მრავალთა, ეგერა, განპოხნების ყოფად მორჩთა და გამოღებად ნაყოფსა, ყოფად ვენაჴად დიდად.

⁹ამისთჳს არქუ მათ, იტყჳს ადონაი უფალი: უკუეთუ წარიმართოს, არა ძირნი მისნი სიჩჩოჲსა მისისანი და ნაყოფი მისი დალპეს და განჴმენ ყოველნი პირველაღმონაცენნი მისნი; და არა მკლავითა დიდითა, არცა ერითა მრავლითა ვყო მოფხურაჲ მისი ძირთაგან მისთა.

¹⁰და აჰა, განპოხნების, ნუსადა წარიმართოს, არა მობერვასა თანა ქარისა ცხელისასა განჴმესა სიჴმელითა მასკნესა თანა აღმოსავალისა მისისასა და ნერგობაჲ მისი განჴმეს?

¹¹და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი: ძეო კაცისაო,

¹²არქუ უკუე სახლსა ამას განმამწარებელსა; არა უწყით, რაჲ არიან ესენი? თქუ მათდამი: აჰა, მოვალს მეფე ბაბილონისაჲ ისრაჱლსა ზედა და მიიღოს მეფე მისი და მთავარნი მისნი და წარიყვანნეს იგინი თავისა თჳსისა თანა ბაბილონდ.

¹³და მიიღოს თესლისაგან მეფობისაჲსა და დადვას მის თანა აღთქმაჲ და შეიყვანოს იგი წყევასა შინა და წინამძღუარნი ქუეყანისანი მიიხუნეს.

¹⁴ქმნად სამეფოდ უძლურად ყოვლითურთ არამაღლებად, არამედ დამარხვად აღთქმაჲ მისი და დამტკიცებად იგი.

¹⁵და განდგეს მისგან განვლინებად მიმთხრობელთა ეგჳპტედ, რაჲთა მოსცენ მას ცხენები და ერი მრავალი. უკუეთუ წარემართოს, ანუ განერეს მოქმედი წინააღმდგომთაჲ? და გარდამავალი აღთქმისაჲ უკუეთუ ცხონდეს?

¹⁶ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაჲ უფალი, - არა თუ ადგილსა შინა, რომელსა მეფე, მეფემყოფელისა მისისა, რომელმან უპატივო-ყო ფიცი ჩემი და რომელი გარდაჰჴდა აღთქმასა ჩემსა, მის თანა საშუალ ბაბილონისა აღესრულოს.

¹⁷არა ძალითა დიდითა, არცა ერითა მრავლითა ხოლო ყოს მისდა მიმართ ფარაო ბრძოლაჲ ლაშქრის მოდგმითა და შენებითა ისრის საყენებელთაჲთა აღებად სულთა მრავალთა.

¹⁸და შეურაცხ-ყო ფიცი გარდასლვითა მცნებისაჲთა და, აჰა, მივეც ჴელი მისი და ყოველნი ესე უყვენ მას; არა განერეს.

¹⁹ამისთჳს ვთქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ცხოველ ვარ მე? უკუეთუ არა აღთქუმაჲ ჩემი, რომელსა გარდაჰჴდა, და ფიცი ჩემი, რომელი შეურაცხყო, და მივსცე იგი თავისა მიმართ მისისა.

²⁰და გარდავჰფინო მის ზედა ბადე ჩემი და მოსრულდეს გარემოდგომასა შინა მისსა; და შთავაწიო იგი ბაბილონდ და განვისაჯო მისა თანა მუნ სიცრუჲსათჳს მისისა რომელი იცრუა ჩემდამო.

²¹ყოველთა მიერ ლტოლვათა მისთა და ყოველნი რჩეულნი მისნი ყოველსა შინა წყობასა მისსა მახჳლისა მიერ დაეცნენ და ნეშტნი მისნი ყოვლისა ქარისა მიმართ განვსთესნე; და სცნათ, ვითარმედ მე უფალი ვიტყოდე.

²²ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და მივიღო მე რჩეულთაგან ნაძჳსა, მაღლისა თხემისაგან, და მივსცე თავისაგან მწუერვალთა მისთაჲსა, გულისაგან თხემისა მისისა მოვკაფო და დავჰნერგო მთასა ზედა მაღალსა მე.

²³და გამოვჰკიდო იგი მთასა ზედა განსაცხრომელსა ისრაჱლისასა და დავჰნერგო იგი, და გამოიღოს მორჩი, და ყოს ნაყოფი და იყოს ნაძუად დიდად. და განისუენებდეს ქუეშე მისსა ყოველი ქათამი და ყოველმან მფრინველმან ქუე საგრილსა რტოთა მისთასა განისუჱნოს და რტონი მისნი კუალად მოეგნენ.

²⁴და ცნან ყოველთა ხეთა ველისათა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, რომელი დავამდაბლებ ხესა მაღალსა და აღვამაღლებ ხესა მდაბალსა, და განვაჴმობ ხესა ნედლსა და განვამორჩებ ხესა ჴმელსა, მე უფალმან ვთქუ და ვყო.