Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 17 Bible Online

پیدایش 17 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 17

¹و چون ابرام نود و نه ساله بود، خداوند بر ابرام ظاهر شده، گفت: «من هستم خدای قادر مطلق. پیش روی من بخرام و کامل شو.

²و عهد خویش را در میان خود و تو خواهم بست، و تو را بسیاربسیار کثیر خواهم گردانید.»

³آنگاه ابرام به روی در افتاد و خدا به وی خطاب کرده، گفت:

⁴«اما من اینک عهد من با توست و تو پدر امتهای بسیار خواهی بود.

⁵و نام تو بعد از این ابرام خوانده نشود بلکه نام تو ابراهیم خواهد بود، زیرا که تو را پدر امتهای بسیار گردانیدم.

⁶و تو را بسیار بارور نمایم و امتها از تو پدید آورم و پادشاهان از تو به وجود آیند.

⁷و عهد خویش را در میان خود و تو، و ذریتت بعد از تو، استوار گردانم که نسلا بعد نسل عهد جاودانی باشد، تا تو را و بعد از تو ذریت تو را خدا باشم.

⁸و زمین غربت تو، یعنی تمام زمین کنعان را، به تو و بعد از تو به ذریت تو به ملکیت ابدی دهم، و خدای ایشان خواهم بود.»

⁹پس خدا به ابراهیم گفت: «و اما تو عهد مرا نگاه دار، تو و بعد از تو ذریت تو در نسلهای ایشان.

¹⁰این است عهد من که نگاه خواهید داشت، در میان من و شما و ذریت تو بعد از تو هر ذکوری از شما مختون شود،

¹¹و گوشت قلفه خود را مختون سازید، تا نشان آن عهدی باشد که در میان من و شماست.

¹²هر پسر هشت روزه از شما مختون شود. هر ذکوری در نسلهای شما، خواه خانه زاد خواه زرخرید، از اولاد هر اجنبی که از ذریت تو نباشد،

¹³هر خانه زاد تو و هر زر خرید تو البته مختون شود تا عهد من در گوشت شما عهد جاودانی باشد.

¹⁴و اما هر ذکور نامختون که گوشت قلفه او ختنه نشود، آن کس از قوم خود منقطع شود، زیرا که عهد مرا شکسته است.»

¹⁵و خدا به ابراهیم گفت: «اما زوجه تو سارای، نام او را سارای مخوان، بلکه نام او ساره باشد.

¹⁶و او را برکت خواهم داد و پسری نیز از وی به تو خواهم بخشید. او را برکت خواهم داد و امتها از وی به وجود خواهند آمد، و ملوک امتها از وی پدید خواهند شد.»

¹⁷آنگاه ابراهیم به روی در افتاده، بخندید و در دل خود گفت: «آیا برای مرد صد ساله پسری متولد شود و ساره در نود سالگی بزاید؟»

¹⁸و ابراهیم به خدا گفت: «کاش که اسماعیل در حضور تو زیست کند.»

¹⁹خدا گفت: «به تحقیق زوجه ات ساره برای تو پسری خواهد زایید، و او را اسحاق نام بنه ، و عهد خود را با وی استوار خواهم داشت، تا با ذریت او بعد از او عهد ابدی باشد.

²⁰و اما در خصوص اسماعیل، تو را اجابت فرمودم. اینک او را برکت داده، بارور گردانم، و او را بسیار کثیر گردانم. دوازده رئیس از وی پدید آیند، و امتی عظیم از وی بوجود آورم.

²¹لکن عهد خود را با اسحاق استوار خواهم ساخت، که ساره او را بدین وقت در سال آینده برای تو خواهد زایید.»

²²و چون خدا از سخن گفتن با وی فارغ شد، از نزد ابراهیم صعود فرمود.

²³و ابراهیم پسر خود، اسماعیل و همه خانه زادان و زرخریدان خود را، یعنی هر ذکوری که در خانه ابراهیم بود، گرفته ، گوشت قلفه ایشان را در همان روز ختنه کرد، چنانکه خدا به وی امر فرموده بود.

²⁴و ابراهیم نود و نه ساله بود، وقتی که گوشت قلفه اش مختون شد.

²⁵و پسرش، اسماعیل سیزده ساله بود هنگامی که گوشت قلفه اش مختون شد.

²⁶در همان روز ابراهیم و پسرش، اسماعیل مختون گشتند.

²⁷و همه مردان خانه اش، خواه خانه زاد، خواه زرخرید از اولاد اجنبی ، با وی مختون شدند.