Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 21 Bible Online

پیدایش 21 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 21

¹و خداوند برحسب وعده خود، از ساره تفقد نمود، و خداوند، آنچه را به ساره گفته بود، بجا آورد.

²و ساره حامله شده، از ابراهیم در پیری اش، پسری زایید، در وقتی که خدا به وی گفته بود.

³و ابراهیم، پسر مولود خود را، که ساره از وی زایید، اسحاق نام نهاد.

⁴و ابراهیم پسر خود اسحاق را، چون هشت روزه بود، مختون ساخت، چنانکه خدا او را امر فرموده بود.

⁵و ابراهیم، در هنگام ولادت پسرش، اسحاق، صد ساله بود.

⁶و ساره گفت: «خدا خنده برای من ساخت، و هر که بشنود، با من خواهد خندید.»

⁷و گفت: «که بود که به ابراهیم بگوید، ساره اولاد را شیر خواهد داد؟ زیرا که پسری برای وی در پیری اش زاییدم.»

⁸و آن پسر نمو کرد، تا او را از شیر باز گرفتند. و در روزی که اسحاق را از شیر باز داشتند، ابراهیم ضیافتی عظیم کرد.

⁹آنگاه ساره، پسر هاجر مصری را که از ابراهیم زاییده بود، دید که خنده می کند.

¹⁰پس به ابراهیم گفت: «این کنیز را با پسرش بیرون کن، زیرا که پسر کنیز با پسر من اسحاق، وارث نخواهد بود.»

¹¹اما این امر، بنظر ابراهیم، درباره پسرش بسیار سخت آمد.

¹²خدا به ابراهیم گفت: «درباره پسر خود و کنیزت، بنظرت سخت نیاید، بلکه هر آنچه ساره به تو گفته است، سخن او را بشنو، زیرا که ذریت تو از اسحاق خوانده خواهد شد.

¹³و از پسر کنیز نیز امتی بوجود آورم، زیرا که او نسل توست.»

¹⁴بامدادان، ابراهیم برخاسته، نان و مشکی از آب گرفته، به هاجر داد، و آنها را بر دوش وی نهاد، و او را با پسر روانه کرد. پس رفت، و در بیابان بئرشبع می گشت.

¹⁵و چون آب مشک تمام شد، پسر را زیر بوته ای گذاشت.

¹⁶و به مسافت تیر پرتابی رفته ، در مقابل وی بنشست، زیرا گفت: «موت پسر را نبینم.» و در مقابل او نشسته ، آواز خود را بلند کرد و بگریست.

¹⁷و خدا آواز پسر را بشنید و فرشته خدا از آسمان، هاجر را ندا کرده، وی را گفت: «ای هاجر، تو را چه شد؟ ترسان مباش، زیرا خدا آواز پسر را در آنجایی که اوست، شنیده است.

¹⁸برخیز و پسر را برداشته ، او را به دست خود بگیر، زیرا که از او امتی عظیم بوجود خواهم آورد.»

¹⁹و خدا چشمان او را باز کرد تا چاه آبی دید. پس رفته ، مشک را از آب پر کرد و پسر را نوشانید.

²⁰و خدا با آن پسر می بود. و او نمو کرده، ساکن صحرا شد، و در تیراندازی بزرگ گردید.

²¹و در صحرای فاران، ساکن شد. و مادرش زنی از زمین مصر برایش گرفت.

²²و واقع شد در آن زمانی که ابی ملک و فیکول که سپهسالار او بود، ابراهیم را عرض کرده، گفتند که «خدا در آنچه می کنی با توست.

²³اکنون برای من در اینجا به خدا سوگند بخور که با من و نسل من و ذریت من خیانت نخواهی کرد، بلکه برحسب احسانی که با تو کرده ام، با من و با زمینی که در آن غربت پذیرفتی ، عمل خواهی نمود.»

²⁴ابراهیم گفت: «من سوگند می خورم.»

²⁵و ابراهیم ابی ملک را تنبیه کرد، بسبب چاه آبی که خادمان ابی ملک، از او به زور گرفته بودند.

²⁶ابی ملک گفت: «نمی دانم کیست که این کار را کرده است، و تو نیز مرا خبر ندادی، و من هم تا امروز نشنیده بودم.»

²⁷و ابراهیم، گوسفندان و گاوان گرفته ، به ابی ملک داد، و با یکدیگر عهد بستند.

²⁸و ابراهیم هفت بره از گله جدا ساخت. و ابی ملک به ابراهیم گفت: «این هفت بره ماده که جدا ساختی چیست؟»

²⁹گفت: «که این هفت بره ماده را از دست من قبول فرمای، تا شهادت باشد که این چاه را من حفر نمودم.»

³⁰از این سبب، آن مکان را بئرشبع نامید، زیرا که در آنجا با یکدیگر قسم خوردند.

³¹و چون آن عهد را در بئرشبع بسته بودند، ابی ملک با سپهسالار خود فیکول برخاسته ، به زمین فلسطینیان مراجعت کردند.

³²و ابراهیم در بئرشبع، شوره کزی غرس نمود، و در آنجا به نام یهوه، خدای سرمدی، دعا نمود.

³³پس ابراهیم در زمین فلسطینیان ایام بسیاری بسر برد.