Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 22 Bible Online

پیدایش 22 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 22

¹و واقع شد بعد از این وقایع، که خدا ابراهیم را امتحان کرده، بدو گفت: «ای ابراهیم!» عرض کرد: «لبیک.»

²گفت: «اکنون پسر خود را، که یگانه توست و او را دوست می داری، یعنی اسحاق را بردار و به زمین موریا برو، و او را در آنجا، بر یکی از کوههایی که به تو نشان می دهم، برای قربانی سوختنی بگذران.»

³بامدادان، ابراهیم برخاسته ، الاغ خود را بیاراست، و دو نفر از نوکران خود را با پسر خویش اسحاق، برداشته و هیزم برای قربانی سوختنی شکسته ، روانه شد، و به سوی آن مکانی که خدا او را فرموده بود، رفت.

⁴و در روز سوم، ابراهیم چشمان خود را بلند کرده، آن مکان را از دور دید.

⁵آنگاه ابراهیم، به خادمان خود گفت: «شما در اینجا نزد الاغ بمانید، تا من با پسر بدانجا رویم، و عبادت کرده، نزد شما بازآییم.»

⁶پس ابراهیم، هیزم قربانی سوختنی را گرفته ، بر پسر خود اسحاق نهاد، و آتش و کارد را به دست خود گرفت؛ و هر دو با هم می رفتند.

⁷و اسحاق پدر خود، ابراهیم را خطاب کرده، گفت: «ای پدر من!» گفت: «ای پسر من لبیک؟» گفت: «اینک آتش و هیزم، لکن بره قربانی کجاست؟»

⁸ابراهیم گفت: «ای پسر من، خدا بره قربانی را برای خود مهیا خواهد ساخت.» و هر دو با هم رفتند.

⁹چون بدان مکانی که خدا بدو فرموده بود، رسیدند، ابراهیم در آنجا مذبح را بنا نمود، و هیزم را بر هم نهاد، و پسر خود، اسحاق را بسته ، بالای هیزم، بر مذبح گذاشت.

¹⁰و ابراهیم، دست خود را دراز کرده، کارد را گرفت تا پسر خویش را ذبح نماید.

¹¹در حال، فرشته خداوند از آسمان وی را ندا درداد و گفت: «ای ابراهیم! ای ابراهیم!» عرض کرد: «لبیک.»

¹²گفت: «دست خود را بر پسر دراز مکن، و بدو هیچ مکن، زیرا که اﻵن دانستم که تو از خدا می ترسی ، چونکه پسر یگانه خود را از من دریغ نداشتی .»

¹³آنگاه، ابراهیم، چشمان خود را بلند کرده، دید که اینک قوچی ، در عقب وی، در بیشه ای، به شاخهایش گرفتار شده. پس ابراهیم رفت و قوچ را گرفته ، آن را در عوض پسر خود، برای قربانی سوختنی گذرانید.

¹⁴و ابراهیم آن موضع را «یهوه یری'» نامید، چنانکه تا امروز گفته می شود: «در کوه، یهوه، دیده خواهد شد.»

¹⁵بار دیگر فرشته خداوند، به ابراهیم از آسمان ندا در داد

¹⁶و گفت: «خداوند می گوید: به ذات خود قسم می خورم، چونکه این کار را کردی و پسر یگانه خود را دریغ نداشتی ،

¹⁷هر آینه تو را برکت دهم، و ذریت تو را کثیر سازم، مانند ستارگان آسمان، و مثل ریگهایی که بر کناره دریاست. و ذریت تو دروازه های دشمنان خود را متصرف خواهند شد.

¹⁸و از ذریت تو، جمیع امتهای زمین برکت خواهند یافت، چونکه قول مرا شنیدی.»

¹⁹پس ابراهیم نزد نوکران خود برگشت. و ایشان برخاسته ، به بئرشبع با هم آمدند، و ابراهیم در بئرشبع ساکن شد.

²⁰و واقع شد بعد از این امور، که به ابراهیم خبر داده، گفتند: «اینک ملکه نیز برای برادرت ناحور، پسران زاییده است.

²¹یعنی نخست زاده او عوص، و برادرش بوز و قموئیل، پدر ارام،

²²و کاسد و حزو و فلداش و یدلاف و بتوئیل.»

²³و بتوئیل، رفقه را آورده است. این هشت را، ملکه برای ناحور، برادر ابراهیم زایید.

²⁴و کنیز او که رؤمه نام داشت، او نیز طابح و جاحم و تاحش و معکه را زایید.