Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 25 Bible Online

پیدایش 25 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 25

¹و ابراهیم، دیگر بار، زنی گرفت که قطوره نام داشت.

²و او زمران و یقشان و مدان و مدیان و یشباق و شوحا را برای او زایید.

³و یقشان، شبا و ددان را آورد. و بنی ددان، اشوریم و لطوشیم و لامیم بودند.

⁴و پسران مدیان، عیفا و عیفر و حنوک و ابیداع و الداعه بودند. جمله اینها، اولاد قطوره بودند.

⁵و ابراهیم تمام مایملک خود را به اسحاق بخشید.

⁶اما به پسران کنیزانی که ابراهیم داشت، ابراهیم عطایا داد، و ایشان را در حین حیات خود، از نزد پسر خویش اسحاق، به جانب مشرق، به زمین شرقی فرستاد.

⁷این است ایام سالهای عمر ابراهیم، که زندگانی نمود: صد و هفتاد وپنج سال.

⁸و ابراهیم جان بداد، و در کمال شیخوخیت، پیر و سیر شده، بمرد. و به قوم خود ملحق شد.

⁹و پسرانش، اسحاق و اسماعیل، او را در مغاره مکفیله ، در صحرای عفرونبن صوحارحتی ، در مقابل ممری دفن کردند.

¹⁰آن صحرایی که ابراهیم از بنی حت خریده بود. در آنجا ابراهیم و زوجه اش ساره مدفون شدند.

¹¹و واقع شد بعد از وفات ابراهیم، که خدا پسرش اسحاق را برکت داد، و اسحاق نزد بئرلحی رئی ساکن بود.

¹²این است پیدایش اسماعیل بن ابراهیم که هاجر مصری، کنیز ساره، برای ابراهیم زایید.

¹³و این است نامهای پسران اسماعیل، موافق اسمهای ایشان به حسب پیدایش ایشان. نخست زاده اسماعیل، نبایوت، و قیدار و ادبیل و مبسام.

¹⁴و مشماع و دومه و مسا

¹⁵و حدار و تیما و یطور و نافیش و قدمه.

¹⁶اینانند پسران اسماعیل، و این است نامهای ایشان در بلدان و حله های ایشان، دوازده امیر، حسب قبایل ایشان.

¹⁷و مدت زندگانی اسماعیل، صد و سی و هفت سال بود که جان را سپرده، بمرد و به قوم خود ملحق گشت.

¹⁸و ایشان از حویله تا شور، که مقابل مصر، به سمت آشور واقع است، ساکن بودند. و نصیب او در مقابل همه برادران او افتاد.

¹⁹و این است پیدایش اسحاق بن ابراهیم. ابراهیم، اسحاق را آورد.

²⁰و چون اسحاق چهل ساله شد، رفقه دختر بتوئیل ارامی و خواهر لابان ارامی را، از فدان ارام به زنی گرفت.

²¹و اسحاق برای زوجه خود، چون که نازاد بود، نزد خداوند دعا کرد. و خداوند او را مستجاب فرمود و زوجه اش رفقه حامله شد.

²²و دو طفل در رحم او منازعت می کردند. او گفت: «اگر چنین باشد، من چرا چنین هستم؟» پس رفت تا از خداوند بپرسد.

²³خداوند به وی گفت: «دو امت در بطن تو هستند، و دو قوم از رحم تو جدا شوند و قومی بر قومی تسلط خواهد یافت، و بزرگ، کوچک را بندگی خواهد نمود.»

²⁴و چون وقت وضع حملش رسید، اینک توأمان در رحم او بودند.

²⁵و نخستین، سرخ فام بیرون آمد و تمامی بدنش مانند پوستین، پشمین بود. و او را عیسو نام نهادند.

²⁶و بعد از آن، برادرش بیرون آمد و پاشنه عیسو را به دست خود گرفته بود و او را یعقوب نام نهادند. و درحین ولادت ایشان، اسحاق، شصت ساله بود.

²⁷و آن دو پسر، نمو کردند، و عیسو صیادی ماهر، و مرد صحرایی بود. و اما یعقوب، مرد ساده دل و چادرنشین.

²⁸و اسحاق، عیسو را دوست داشتی ، زیرا که صید او را می خورد. اما رفقه ، یعقوب را محبت نمودی.

²⁹روزی یعقوب آش می پخت و عیسو وا مانده، از صحرا آمد.

³⁰و عیسو به یعقوب گفت: «از این آش ادوم (یعنی سرخ) مرا بخوران، زیرا که وامانده ام.» از این سبب او را ادوم نامیدند.

³¹یعقوب گفت: «امروز نخست زادگی خود را به من بفروش.»

³²عیسو گفت: «اینک من به حالت موت رسیده ام، پس مرا از نخست زادگی چه فایده؟»

³³یعقوب گفت: «امروز برای من قسم بخور.» پس برای او قسم خورد، و نخست زادگی خود را به یعقوب فروخت.

³⁴و یعقوب نان و آش عدس را به عیسو داد، که خورد و نوشید و برخاسته ، برفت. پس عیسو نخست زادگی خود را خوار نمود.