Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 27 Bible Online

پیدایش 27 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 27

¹و چون اسحاق پیر شد و چشمانش از دیدن تار گشته بود، پسر بزرگ خود عیسو را طلبیده، به وی گفت: «ای پسر من!» گفت: «لبیک.»

²گفت: «اینک پیر شده ام و وقت اجل خود را نمی دانم.

³پس اکنون، سلاح خود یعنی ترکش و کمان خویش را گرفته ، به صحرا برو، و نخجیری برای من بگیر،

⁴و خورشی برای من چنانکه دوست می دارم ساخته ، نزد من حاضر کن، تا بخورم و جانم قبل از مردنم تو را برکت دهد.»

⁵و چون اسحاق به پسر خود عیسو سخن می گفت، رفقه بشنید و عیسو به صحرا رفت تا نخجیری صید کرده، بیاورد.

⁶آنگاه رفقه پسر خود یعقوب را خوانده، گفت: «اینک پدر تو را شنیدم که برادرت عیسو را خطاب کرده، می گفت:

⁷برای من شکاری آورده، خورشی بساز تا آن را بخورم، و قبل از مردنم تو را در حضور خداوند برکت دهم.

⁸پس ای پسر من، اﻵن سخن مرا بشنو در آنچه من به تو امر می کنم.

⁹بسوی گله بشتاب، و دو بزغاله خوب از بزها، نزد من بیاور، تا از آنها غذایی برای پدرت بطوری که دوست می دارد، بسازم.

¹⁰و آن را نزد پدرت ببر تا بخورد، و تو را قبل از وفاتش برکت دهد.»

¹¹یعقوب به مادر خود، رفقه ، گفت: «اینک برادرم عیسو، مردی مویدار است و من مردی بی موی هستم؛

¹²شاید که پدرم مرا لمس نماید، و در نظرش مثل مسخره ای بشوم، و لعنت به عوض برکت بر خود آورم.»

¹³مادرش به وی گفت: «ای پسر من، لعنت تو بر من باد! فقط سخن مرا بشنو و رفته ، آن را برای من بگیر.»

¹⁴پس رفت و گرفته ، نزد مادر خود آورد. و مادرش خورشی ساخت بطوری که پدرش دوست می داشت.

¹⁵و رفقه ، جامه فاخر پسر بزرگ خود عیسو را که نزد او در خانه بود گرفته ، به پسر کهتر خود یعقوب پوشانید،

¹⁶و پوست بزغاله ها را، بر دستها و نرمه گردن او بست.

¹⁷و خورش و نانی که ساخته بود، به دست پسر خود یعقوب سپرد.

¹⁸پس نزد پدر خود آمده، گفت: «ای پدر من!» گفت: «لبیک، تو کیستی ای پسر من؟»

¹⁹یعقوب به پدر خود گفت: «من نخست زاده تو عیسو هستم. آنچه به من فرمودی کردم، اﻵن برخیز، بنشین و از شکار من بخور، تا جانت مرا برکت دهد.»

²⁰اسحاق به پسر خود گفت: «ای پسر من! چگونه بدین زودی یافتی ؟» گفت: «یهوه خدای تو به من رسانید.»

²¹اسحاق به یعقوب گفت: «ای پسر من، نزدیک بیا تا تو را لمس کنم، که آیا تو پسر من عیسو هستی یا نه .»

²²پس یعقوب نزد پدر خود اسحاق آمد، و او را لمس کرده، گفت: «آواز، آواز یعقوب است، لیکن دستها، دستهای عیسوست.»

²³و او را نشناخت، زیرا که دستهایش مثل دستهای برادرش عیسو، مویدار بود. پس او را برکت داد.

²⁴و گفت: «آیا تو همان پسر من، عیسو هستی ؟» گفت: «من هستم.»

²⁵پس گفت: «نزدیک بیاور تا از شکار پسر خود بخورم و جانم تو را برکت دهد.» پس نزد وی آورد و بخورد و شراب برایش آورد و نوشید.

²⁶و پدرش، اسحاق به وی گفت: «ای پسر من، نزدیک بیا و مرا ببوس.»

²⁷پس نزدیک آمده، او را بوسید و رایحه لباس او را بوییده، او را برکت داد و گفت: «همانا رایحه پسر من، مانند رایحه صحرایی است که خداوند آن را برکت داده باشد.

²⁸پس خدا تو را از شبنم آسمان و از فربهی زمین، و از فراوانی غله و شیره عطا فرماید.

²⁹قومها تو را بندگی نمایند و طوایف تو را تعظیم کنند، بر برادران خود سرور شوی، و پسران مادرت تو را تعظیم نمایند. ملعون باد هر که تو را لعنت کند، و هر که تو را مبارک خواند، مبارک باد.»

³⁰و واقع شد چون اسحاق، از برکت دادن به یعقوب فارغ شد، به مجرد بیرون رفتن یعقوب از حضور پدر خود اسحاق، که برادرش عیسو از شکار باز آمد.

³¹و او نیز خورشی ساخت، و نزد پدر خود آورده، به پدر خود گفت: «پدر من برخیزد و از شکار پسر خود بخورد، تا جانت مرا برکت دهد.»

³²پدرش اسحاق به وی گفت: «تو کیستی ؟» گفت: «من پسر نخستین تو، عیسو هستم.»

³³آنگاه لرزه ای شدید بر اسحاق مستولی شده، گفت: «پس آن که بود که نخجیری صید کرده، برایم آورد، و قبل از آمدن تو از همه خوردم و او را برکت دادم، و فی الواقع او مبارک خواهد بود؟»

³⁴عیسو چون سخنان پدر خود را شنید، نعره ای عظیم و بینهایت تلخ برآورده، به پدر خود گفت: «ای پدرم، به من، به من نیز برکت بده!»

³⁵گفت: «برادرت به حیله آمد، و برکت تو را گرفت.»

³⁶گفت: «نام او را یعقوب بخوبی نهادند، زیرا که دو مرتبه مرا از پا درآورد. اول نخست زادگی مرا گرفت، و اکنون برکت مرا گرفته است.» پس گفت: «آیا برای من نیز برکتی نگاه نداشتی ؟»

³⁷اسحاق در جواب عیسو گفت: «اینک او را بر تو سرور ساختم، و همه برادرانش را غلامان او گردانیدم، و غله و شیره را رزق او دادم. پس اﻵن ای پسر من، برای تو چه کنم؟»

³⁸عیسو به پدر خود گفت: «ای پدر من، آیا همین یک برکت را داشتی؟ به من، به من نیز ای پدرم برکت بده!» و عیسو به آواز بلند بگریست.

³⁹پدرش اسحاق در جواب او گفت: «اینک مسکن تو (دور) از فربهی زمین، و از شبنم آسمان از بالا خواهد بود.

⁴⁰و به شمشیرت خواهی زیست، و برادر خود را بندگی خواهی کرد، و واقع خواهد شد که چون سر باز زدی، یوغ او را از گردن خود خواهی انداخت.»

⁴¹و عیسو بسبب آن برکتی که پدرش به یعقوب داده بود، بر او بغض ورزید؛ و عیسو در دل خود گفت: «ایام نوحه گری برای پدرم نزدیک است، آنگاه برادر خود یعقوب را خواهم کشت.»

⁴²و رفقه ، از سخنان پسر بزرگ خود، عیسو آگاهی یافت. پس فرستاده، پسر کوچک خود، یعقوب را خوانده، بدو گفت: «اینک برادرت عیسو درباره تو خود را تسلی می دهد به اینکه تو را بکشد.

⁴³پس اﻵن ای پسرم سخن مرا بشنو و برخاسته ، نزد برادرم، لابان، به حران فرار کن.

⁴⁴و چند روز نزد وی بمان، تا خشم برادرت برگردد.

⁴⁵تا غضب برادرت از تو برگردد، و آنچه بدو کردی، فراموش کند. آنگاه می فرستم و تو را از آنجا باز می آورم. چرا باید از شما هر دو در یک روز محروم شوم؟»

⁴⁶و رفقه به اسحاق گفت: «بسبب دختران حت از جان خود بیزار شده ام. اگر یعقوب زنی از دختران حت، مثل اینانی که دختران این زمینند بگیرد، مرا از حیات چه فایده خواهد بود.»