Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 29 Bible Online

پیدایش 29 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 29

¹پس یعقوب روانه شد و به زمین بنی المشرق آمد.

²و دید که اینک در صحرا، چاهی است، و بر کناره اش سه گله گوسفند خوابیده، چونکه از آن چاه گله ها را آب می دادند، و سنگی بزرگ بر دهنه چاه بود.

³و چون همه گله ها جمع شدندی، سنگ را از دهنه چاه غلطانیده، گله را سیراب کردندی. پس سنگ را بجای خود، بر سر چاه باز گذاشتندی.

⁴یعقوب بدیشان گفت: «ای برادرانم از کجا هستید؟» گفتند: «ما از حرانیم.»

⁵بدیشان گفت: «لابان بن ناحور را می شناسید؟» گفتند: «می شناسیم.»

⁶بدیشان گفت: «بسلامت است؟» گفتند: «بسلامت، و اینک دخترش، راحیل، با گله او می آید.»

⁷گفت: «هنوز روز بلند است و وقت جمع کردن مواشی نیست، گله را آب دهید و رفته ، بچرانید.»

⁸گفتند: «نمی توانیم، تا همه گله ها جمع شوند، و سنگ را از سر چاه بغلطانند، آنگاه گله را آب می دهیم.»

⁹و هنوز با ایشان در گفتگو می بود که راحیل، با گله پدر خود رسید. زیرا که آنها را چوپانی می کرد.

¹⁰اما چون یعقوب راحیل، دختر خالوی خود، لابان، و گله خالوی خویش، لابان را دید، یعقوب نزدیک شده، سنگ را از سر چاه غلطانید، و گله خالوی خویش، لابان را سیراب کرد.

¹¹و یعقوب، راحیل را بوسید، و به آواز بلند گریست.

¹²و یعقوب، راحیل را خبر داد که او برادر پدرش، و پسر رفقه است. پس دوان دوان رفته ، پدر خود را خبر داد.

¹³و واقع شد که چون لابان، خبر خواهرزاده خود، یعقوب را شنید، به استقبال وی شتافت، و او را در بغل گرفته ، بوسید و به خانه خود آورد، و او لابان را از همه این امور آگاهانید.

¹⁴لابان وی را گفت: «فی الحقیقه تو استخوان و گوشت من هستی .» و نزد وی مدت یک ماه توقف نمود.

¹⁵پس لابان، به یعقوب گفت: «آیا چون برادر من هستی ، مرا باید مفت خدمت کنی؟ به من بگو که اجرت تو چه خواهد بود؟»

¹⁶و لابان را دو دختر بود، که نام بزرگتر، لیه و اسم کوچکتر، راحیل بود.

¹⁷و چشمان لیه ضعیف بود، و اما راحیل، خوب صورت و خوشمنظر بود.

¹⁸و یعقوب عاشق راحیل بود و گفت: «برای دختر کوچکت راحیل، هفت سال تو را خدمت می کنم.»

¹⁹لابان گفت: «او را به تو بدهم، بهتر است از آنکه به دیگری بدهم. نزد من بمان.»

²⁰پس یعقوب برای راحیل هفت سال خدمت کرد. و بسبب محبتی که به وی داشت، در نظرش روزی چند نمود.

²¹و یعقوب به لابان گفت: «زوجه ام را به من بسپار، که روزهایم سپری شد، تا به وی درآیم.»

²²پس لابان، همه مردمان آنجا را دعوت کرده، ضیافتی برپا نمود.

²³و واقع شد که هنگام شام، دختر خود، لیه را برداشته ، او را نزد وی آورد، و او به وی درآمد.

²⁴و لابان کنیز خود زلفه را، به دختر خود لیه ، به کنیزی داد.

²⁵صبحگاهان دید، که اینک لیه است! پس به لابان گفت: «این چیست که به من کردی؟ مگر برای راحیل نزد تو خدمت نکردم؟ چرا مرا فریب دادی؟»

²⁶لابان گفت: «در ولایت ما چنین نمی کنند که کوچکتر را قبل از بزرگتر بدهند.

²⁷هفته این را تمام کن و او را نیز به تو می دهیم، برای هفت سال دیگر که خدمتم بکنی .»

²⁸پس یعقوب چنین کرد، و هفته او را تمام کرد، و دختر خود، راحیل را به زنی بدو داد.

²⁹و لابان، کنیز خود، بلهه را به دختر خود، راحیل به کنیزی داد.

³⁰و به راحیل نیز درآمد و او را از لیه بیشتر دوست داشتی ، و هفت سال دیگر خدمت وی کرد.

³¹و چون خداوند دید که لیه مکروه است، رحم او را گشود. ولی راحیل، نازاد ماند.

³²و لیه حامله شده، پسری بزاد و او را رؤبین نام نهاد، زیرا گفت: «خداوند مصیبت مرا دیده است. اﻵن شوهرم مرا دوست خواهد داشت.»

³³و بار دیگر حامله شده، پسری زایید و گفت: «چونکه خداوند شنید که من مکروه هستم، این را نیز به من بخشید.» پس او را شمعون نامید.

³⁴و باز آبستن شده، پسری زایید و گفت: «اکنون این مرتبه شوهرم با من خواهد پیوست، زیرا که برایش سه پسر زاییدم.» از این سبب او را لاوی نام نهاد.

³⁵و بار دیگر حامله شده، پسری زایید و گفت: «این مرتبه خداوند را حمد می گویم.» پس او را یهودا نامید. آنگاه از زاییدن بازایستاد.