Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 30 Bible Online

پیدایش 30 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 30

¹و اما راحیل، چون دید که برای یعقوب، اولادی نزایید، راحیل بر خواهر خود حسد برد. و به یعقوب گفت: «پسران به من بده والا می میرم.»

²آنگاه غضب یعقوب بر راحیل افروخته شد و گفت: «مگر من به جای خدا هستم که بار رحم را از تو باز داشته است؟»

³گفت: «اینک کنیز من، بلهه! بدو درآ تا بر زانویم بزاید، و من نیز از او اولاد بیابم.»

⁴پس کنیز خود، بلهه را به یعقوب به زنی داد. و او به وی درآمد.

⁵ و بلهه آبستن شده، پسری برای یعقوب زایید.

⁶و راحیل گفت: «خدا مرا داوری کرده است، و آواز مرا نیز شنیده، و پسری به من عطا فرموده است.» پس او را دان نام نهاد.

⁷و بلهه ، کنیز راحیل، باز حامله شده، پسر دومین برای یعقوب زایید.

⁸و راحیل گفت: «به کشتیهای خدا با خواهر خود کشتی گرفتم و غالب آمدم.» و او را نفتالی نام نهاد.

⁹و اما لیه چون دید که از زاییدن باز مانده بود، کنیز خود زلفه را برداشته ، او را به یعقوب به زنی داد.

¹⁰و زلفه ، کنیز لیه ، برای یعقوب پسری زایید.

¹¹و لیه گفت: «به سعادت!» پس او را جاد نامید.

¹²و زلفه ، کنیز لیه ، پسر دومین برای یعقوب زایید.

¹³و لیه گفت: «به خوشحالی من! زیرا که دختران، مرا خوشحال خواهند خواند.» و او را اشیر نام نهاد.

¹⁴و در ایام درو گندم، رؤبین رفت و مهرگیاهها در صحرا یافت و آنها را نزد مادر خود لیه ، آورد. پس راحیل به لیه گفت: «از مهرگیاههای پسر خود به من بده.»

¹⁵وی را گفت: «آیا کم است که شوهر مرا گرفتی و مهر گیاه پسر مرا نیز می خواهی بگیری؟» راحیل گفت: «امشب به عوض مهر گیاه پسرت، با تو بخوابد.»

¹⁶و وقت عصر، چون یعقوب از صحرا می آمد، لیه به استقبال وی بیرون شده، گفت: «به من درآ، زیرا که تو را به مهرگیاه پسر خود اجیر کردم.» پس آنشب با وی همخواب شد.

¹⁷و خدا، لیه را مستجاب فرمود که آبستن شده، پسر پنجمین برای یعقوب زایید.

¹⁸و لیه گفت: «خدا اجرت به من داده است، زیرا کنیز خود را به شوهر خود دادم.» و او را یساکار نام نهاد.

¹⁹و بار دیگر لیه حامله شده، پسر ششمین برای یعقوب زایید.

²⁰و لیه گفت: «خدا عطای نیکو به من داده است. اکنون شوهرم با من زیست خواهد کرد، زیرا که شش پسر برای او زاییدم.» پس او را زبولون نامید.

²¹و بعد از آن دختری زایید، و او را دینه نام نهاد.

²²پس خدا راحیل را بیاد آورد، و دعای او را اجابت فرموده، خدا رحم او را گشود.

²³و آبستن شده، پسری بزاد و گفت: «خدا ننگ مرا برداشته است.»

²⁴و او را یوسف نامیده، گفت: «خداوند پسری دیگر برای من مزید خواهد کرد.»

²⁵و واقع شد که چون راحیل، یوسف را زایید، یعقوب به لابان گفت: «مرا مرخص کن تا به مکان و وطن خویش بروم.

²⁶زنان و فرزندان مرا که برای ایشان تو را خدمت کرده ام به من واگذار تا بروم زیرا خدمتی که به تو کردم، تو می دانی .»

²⁷لابان وی را گفت: «کاش که منظور نظر تو باشم، زیرا تفالا یافته ام که بخاطر تو، خداوند مرا برکت داده است.»

²⁸و گفت: «اجرت خود را بر من معین کن تا آن را به تو دهم.»

²⁹وی را گفت: «خدمتی که به تو کرده ام، خود می دانی ، و مواشی ات چگونه نزد من بود.

³⁰زیرا قبل از آمدن من، مال تو قلیل بود، و به نهایت زیاد شد، و بعد از آمدن من، خداوند تو را برکت داده است. و اکنون من نیز تدارک خانه خود را کی ببینم؟»

³¹گفت: «پس تو را چه بدهم؟» یعقوب گفت: «چیزی به من مده، اگر این کار را برای من بکنی ، بار دیگر شبانی و پاسبانی گله تو را خواهم نمود.

³²امروز در تمامی گله تو گردش می کنم، و هر میش پیسه و ابلق و هر میش سیاه را از میان گوسفندان، و ابلقها و پیسه ها را از بزها، جدا می سازم، و آن، اجرت من خواهد بود.

³³و در آینده عدالت من، بر من شهادت خواهد داد، وقتی که بیایی تا اجرت مرا پیش خود ببینی ، آنچه از بزها، پیسه و ابلق، و آنچه از گوسفندان، سیاه نباشد، نزد من به دزدی شمرده شود.»

³⁴لابان گفت: «اینک موافق سخن تو باشد.»

³⁵و در همان روز، بزهای نرینه مخطط و ابلق، و همه ماده بزهای پیسه و ابلق، یعنی هر چه سفیدی در آن بود، و همه گوسفندان سیاه را جدا کرده، به دست پسران خود سپرد.

³⁶و در میان خود و یعقوب، سه روز راه، مسافت گذارد. و یعقوب باقی گله لابان را شبانی کرد.

³⁷و یعقوب چوبهای تر و تازه از درخت کبوده و بادام و چنار برای خود گرفت، و خطه ای سفید در آنها کشید، و سفیدی را که در چوبها بود، ظاهر کرد.

³⁸و وقتی که گله ها، برای آب خوردن می آمدند، آن چوبهایی را که خراشیده بود، در حوضها و آبخورها پیش گله ها می نهاد، تا چون برای نوشیدن بیایند، حمل بگیرند.

³⁹پس گله ها پیش چوبها بارآور می شدند، و بزهای مخطط و پیسه و ابلق می زاییدند.

⁴⁰و یعقوب، بزها را جدا کرد، و روی گله ها را بسوی هر مخطط و سیاه در گله لابان واداشت، و گله های خود را جدا کرد و با گله لابان نگذاشت.

⁴¹و هرگاه حیوانه ای تنومند حمل می گرفتند، یعقوب چوبها را پیش آنها در آبخورها می نهاد، تا در میان چوبها حمل گیرند.

⁴²و هر گاه حیوانات ضعیف بودند، آنها را نمی گذاشت، پس ضعیفها از آن لابان، و تنومندها از آن یعقوب شدند.

⁴³و آن مرد بسیار ترقی نمود، و گله های بسیار و کنیزان و غلامان و شتران و حماران بهم رسانید.