Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 31 Bible Online

پیدایش 31 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 31

¹و سخنان پسران لابان را شنید که می گفتند: «یعقوب همه مایملک پدر ما را گرفته است، و از اموال پدر ما تمام این بزرگی را بهم رسانیده.»

²و یعقوب روی لابان را دید که اینک مثل سابق با او نبود.

³و خداوند به یعقوب گفت: «به زمین پدرانت و به مولد خویش مراجعت کن و من با تو خواهم بود.»

⁴پس یعقوب فرستاده، راحیل و لیه را به صحرا نزد گله خود طلب نمود.

⁵و بدیشان گفت: «روی پدر شما را می بینم که مثل سابق با من نیست، لیکن خدای پدرم با من بوده است.

⁶و شما می دانید که به تمام قوت خود پدر شما را خدمت کرده ام.

⁷و پدر شما مرا فریب داده، ده مرتبه اجرت مرا تبدیل نمود ولی خدا او را نگذاشت که ضرری به من رساند.

⁸هر گاه می گفت اجرت تو پیسه ها باشد، تمام گله ها پیسه می آوردند، و هر گاه گفتی اجرت تو مخطط باشد، همه گله ها مخطط می زاییدند.

⁹پس خدا اموال پدر شما را گرفته ، به من داده است.

¹⁰و واقع شد هنگامی که گله ها حمل می گرفتند که در خوابی چشم خود را باز کرده، دیدم اینک قوچهایی که با میشها جمع می شدند، مخطط و پیسه و ابلق بودند.

¹¹ و فرشته خدا در خواب به من گفت: «ای یعقوب!» گفتم: «لبیک.».

¹²گفت: اکنون چشمان خود را باز کن و بنگر که همه قوچهایی که با میشها جمع می شوند، مخطط و پیسه و ابلق هستند زیرا که آنچه لابان به تو کرده است، دیده ام.

¹³من هستم خدای بیت ئیل، جایی که ستون را مسح کردی و با من نذر نمودی. اﻵن برخاسته ، از این زمین روانه شده، به زمین مولد خویش مراجعت نما.»

¹⁴راحیل و لیه در جواب وی گفتند: «آیا در خانه پدر ما، برای ما بهره یا میراثی باقیست؟

¹⁵مگر نزد او چون بیگانگان محسوب نیستیم، زیرا که ما را فروخته است و نقد ما را تماما خورده.

¹⁶زیرا تمام دولتی را که خدا از پدر ما گرفته است، از آن ما و فرزندان ماست، پس اکنون آنچه خدا به تو گفته است، بجا آور.»

¹⁷آنگاه یعقوب برخاسته ، فرزندان و زنان خود را بر شتران سوار کرد،

¹⁸و تمام مواشی و اموال خود را که اندوخته بود، یعنی مواشی حاصله خود را که در فدان ارام حاصل ساخته بود، برداشت تا نزد پدر خود اسحاق به زمین کنعان برود.

¹⁹و اما لابان برای پشم بریدن گله خود رفته بود و راحیل، بتهای پدر خود را دزدید.

²⁰و یعقوب لابان ارامی را فریب داد، چونکه او را از فرار کردن خود آگاه نساخت.

²¹پس با آنچه داشت، بگریخت و برخاسته ، از نهر عبور کرد و متوجه جبل جلعاد شد.

²²در روز سوم، لابان را خبر دادند که یعقوب فرار کرده است.

²³پس برادران خویش را با خود برداشته ، هفت روز راه در عقب او شتافت، تا در جبل جلعاد بدو پیوست.

²⁴شبانگاه، خدا در خواب بر لابان ارامی ظاهر شده، به وی گفت: «با حذر باش که به یعقوب نیک یا بد نگویی .»

²⁵پس لابان به یعقوب دررسید و یعقوب خیمه خود را در جبل زده بود، و لابان با برادران خود نیز در جبل جلعاد فرود آمدند.

²⁶و لابان به یعقوب گفت: «چه کردی که مرا فریب دادی و دخترانم را مثل اسیران شمشیر برداشته ، رفتی؟

²⁷چرا مخفی فرار کرده، مرا فریب دادی و مرا آگاه نساختی تا تو را با شادی و نغمات و دف و بربط مشایعت نمایم؟

²⁸و مرا نگذاشتی که پسران و دختران خود را ببوسم؛ الحال ابلهانه حرکتی نمودی.

²⁹در قوت دست من است که به شما اذیت رسانم. لیکن خدای پدر شما دوش به من خطاب کرده، گفت: با حذر باش که به یعقوب نیک یا بد نگویی .

³⁰و اﻵن چونکه به خانه پدر خود رغبتی تمام داشتی ، البته رفتنی بودی؛ و لکن خدایان مرا چرا دزدیدی؟»

³¹یعقوب در جواب لابان گفت: «سبب این بود که ترسیدم و گفتم شاید دختران خود را از من به زور بگیری؛

³²و اما نزد هر که خدایانت را بیابی ، او زنده نماند. در حضور برادران ما، آنچه از اموال تو نزد ما باشد، مشخص کن و برای خود بگیر.» زیرا یعقوب ندانست که راحیل آنها را دزدیده است.

³³پس لابان به خیمه یعقوب و به خیمه لیه و به خیمه دو کنیز رفت و نیافت، و از خیمه لیه بیرون آمده، به خیمه راحیل درآمد.

³⁴اما راحیل بتها را گرفته ، زیر جهاز شتر نهاد و بر آن بنشست و لابان تمام خیمه را جستوجو کرده، چیزی نیافت.

³⁵او به پدر خود گفت: «بنظر آقایم بد نیاید که در حضورت نمی توانم برخاست، زیرا که عادت زنان بر من است.» پس تجسس نموده، بتها را نیافت.

³⁶آنگاه یعقوب خشمگین شده، با لابان منازعت کرد. و یعقوب در جواب لابان گفت: «تقصیر و خطای من چیست که بدین گرمی مرا تعاقب نمودی؟

³⁷اﻵن که تمامی اموال مرا تفتیش کردی، از همه اسباب خانه خود چه یافته ای؟ اینجا نزد برادران من و برادران خود بگذار تا در میان من و تو انصاف دهند.

³⁸در این بیست سال که من با تو بودم، میشها و بزهایت حمل نینداختند و قوچهای گله تو را نخوردم.

³⁹دریده شده ای را پیش تو نیاوردم؛ خود تاوان آن را می دادم و آن را از دست من می خواستی ، خواه دزدیده شده در روز و خواه دزدیده شده در شب.

⁴⁰چنین بودم که گرما در روز و سرما در شب، مرا تلف می کرد، و خواب از چشمانم می گریخت.

⁴¹بدینطور بیست سال در خانه ات بودم، چهارده سال برای دو دخترت خدمت تو کردم، و شش سال برای گله ات، و اجرت مرا ده مرتبه تغییر دادی.

⁴²و اگر خدای پدرم، خدای ابراهیم، و هیبت اسحاق با من نبودی، اکنون نیز مرا تهی دست روانه می نمودی. خدا مصیبت مرا و مشقت دستهای مرا دید و دوش، تو را توبیخ نمود.»

⁴³لابان در جواب یعقوب گفت: «این دختران، دختران منند و این پسران، پسران من و این گله ، گله من و آنچه می بینی از آن من است. پس الیوم، به دختران خودم و به پسرانی که زاییده اند چه توانم کرد؟

⁴⁴اکنون بیا تا من و تو عهد ببندیم که در میان من و تو شهادتی باشد.»

⁴⁵پس یعقوب سنگی گرفته ، آن را ستونی برپا نمود.

⁴⁶و یعقوب برادران خود را گفت: «سنگها جمع کنید.» پس سنگها جمع کرده، توده ای ساختند و در آنجا بر توده غذا خوردند.

⁴⁷و لابان آن را «یجرسهدوتا» نامید ولی یعقوب آن را جلعید خواند.

⁴⁸و لابان گفت: «امروز این توده در میان من و تو شهادتی است.» از این سبب آن را «جلعید» نامید.

⁴⁹و مصفه نیز، زیرا گفت: «خداوند در میان من و تو دیده بانی کند وقتی که از یکدیگر غایب شویم.

⁵⁰اگر دختران مرا آزار کنی ، و سوای دختران من، زنان دیگر بگیری، هیچکس در میان ما نخواهد بود. آگاه باش، خدا در میان من و تو شاهد است.»

⁵¹و لابان به یعقوب گفت: «اینک این توده و اینک این ستونی که در میان خود و تو برپا نمودم،

⁵²این توده شاهد است و این ستون شاهد است که من از این توده بسوی تو نگذرم و تو از این توده و از این ستون به قصد بدی بسوی من نگذری.

⁵³خدای ابراهیم و خدای ناحور و خدای پدر ایشان در میان ما انصاف دهند.» و یعقوب قسم خورد به هیبت پدر خود اسحاق.

⁵⁴آنگاه یعقوب در آن کوه قربانی گذرانید و برادران خود را به نان خوردن دعوت نمود، و غذا خوردند و در کوه، شب را بسر بردند.

⁵⁵بامدادان لابان برخاسته ، پسران و دختران خود را بوسید و ایشان را برکت داد و لابان روانه شده، به مکان خویش مراجعت نمود.