Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 37 Bible Online

پیدایش 37 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 37

¹و یعقوب در زمین غربت پدر خود، یعنی زمین کنعان ساکن شد.

²این است پیدایش یعقوب. چون یوسف هفده ساله بود، گله را با برادران خود چوپانی می کرد. و آن جوان با پسران بلهه و پسران زلفه ، زنان پدرش، می بود. و یوسف از بدسلوکی ایشان پدر را خبر می داد.

³و اسرائیل، یوسف را از سایر پسران خود بیشتر دوست داشتی ، زیرا که او پسر پیری او بود، و برایش ردایی بلند ساخت.

⁴و چون برادرانش دیدند که پدر ایشان، او را بیشتر از همه برادرانش دوست می دارد، از او کینه داشتند و نمی توانستند با وی به سلامتی سخن گویند.

⁵و یوسف خوابی دیده، آن را به برادران خود باز گفت. پس بر کینه او افزودند.

⁶و بدیشان گفت: «این خوابی را که دیده ام، بشنوید:

⁷اینک ما در مزرعه بافه ها می بستیم، که ناگاه بافه من برپا شده، بایستاد، و بافه های شما گرد آمده، به بافه من سجده کردند.»

⁸برادرانش به وی گفتند: «آیا فی الحقیقه بر ما سلطنت خواهی کرد؟ و بر ما مسلط خواهی شد؟» و بسبب خوابها و سخنانش بر کینه او افزودند.

⁹از آن پس خوابی دیگر دید، و برادران خود را از آن خبر داده، گفت: «اینک باز خوابی دیده ام، که ناگاه آفتاب و ماه و یازده ستاره مرا سجده کردند.»

¹⁰و پدر و برادران خود را خبر داد، و پدرش او را توبیخ کرده، به وی گفت: «این چه خوابی است که دیده ای؟ آیا من و مادرت و برادرانت حقیقتا خواهیم آمد و تو را بر زمین سجده خواهیم نمود؟»

¹¹و برادرانش بر او حسد بردند، و اما پدرش، آن امر را در خاطر نگاه داشت.

¹²و برادرانش برای چوپانی گله پدر خود، به شکیم رفتند.

¹³و اسرائیل به یوسف گفت: «آیا برادرانت در شکیم چوپانی نمی کنند؟ بیا تا تو را نزد ایشان بفرستم.» وی را گفت: «لبیک.»

¹⁴او را گفت: «اﻵن برو و سلامتی برادران و سلامتی گله را ببین و نزد من خبر بیاور.» و او را از وادی حبرون فرستاد، و به شکیم آمد.

¹⁵و شخصی به او برخورد، و اینک او در صحرا آواره می بود. پس آن شخص از او پرسیده، گفت: «چه می طلبی ؟»

¹⁶گفت: «من برادران خود را می جویم، مرا خبر ده که کجا چوپانی می کنند.»

¹⁷آن مرد گفت: «از اینجا روانه شدند، زیرا شنیدم که می گفتند: به دوتان می رویم.» پس یوسف از عقب برادران خود رفته ، ایشان را در دوتان یافت.

¹⁸و او را از دور دیدند، و قبل از آنکه نزدیک ایشان بیاید، با هم توطئه دیدند که او را بکشند.

¹⁹و به یکدیگر گفتند: «اینک این صاحب خوابها می آید.

²⁰اکنون بیایید او را بکشیم، و به یکی از این چاهها بیندازیم، و گوییم جانوری درنده او را خورد. و ببینیم خوابهایش چه می شود.»

²¹لیکن رؤبین چون این را شنید، او را از دست ایشان رهانیده، گفت: «او را نکشیم.»

²²پس رؤبین بدیشان گفت: «خون مریزید، او را در این چاه که در صحراست، بیندازید، و دست خود را بر او دراز مکنید.» تا او را از دست ایشان رهانیده، به پدر خود رد نماید.

²³و به مجرد رسیدن یوسف نزد برادران خود، رختش را یعنی آن ردای بلند را که در برداشت، از او کندند.

²⁴و او را گرفته ، در چاه انداختند، اما چاه، خالی و بی آب بود.

²⁵پس برای غذا خوردن نشستند، و چشمان خود را باز کرده، دیدند که ناگاه قافله اسماعیلیان از جلعاد می رسد، و شتران ایشان کتیرا و بلسان و لادن بار دارند، و می روند تا آنها را به مصر ببرند.

²⁶آنگاه یهودا به برادران خود گفت: «برادر خود را کشتن و خون او را مخفی داشتن چه سود دارد؟

²⁷بیایید او را به این اسماعیلیان بفروشیم، و دست ما بر وی نباشد، زیرا که او برادر و گوشت ماست.» پس برادرانش بدین رضا دادند.

²⁸و چون تجار مدیانی در گذر بودند، یوسف را از چاه کشیده، برآوردند؛ و یوسف را به اسماعیلیان به بیست پاره نقره فروختند. پس یوسف را به مصر بردند.

²⁹و رؤبین چون به سر چاه برگشت، و دید که یوسف در چاه نیست، جامه خود را چاک زد،

³⁰و نزد برادران خود بازآمد و گفت: «طفل نیست و من کجا بروم؟»

³¹پس ردای یوسف را گرفتند، و بز نری را کشته ، ردا را در خونش فرو بردند.

³²و آن ردای بلند را فرستادند و به پدر خود رسانیده، گفتند: «این را یافته ایم، تشخیص کن که ردای پسرت است یا نه .»

³³پس آن را شناخته ، گفت: «ردای پسر من است! جانوری درنده او را خورده است، و یقینا یوسف دریده شده است.»

³⁴و یعقوب رخت خود را پاره کرده، پلاس دربر کرد، و روزهای بسیار برای پسر خود ماتم گرفت.

³⁵و همه پسران و همه دخترانش به تسلی او برخاستند. اما تسلی نپذیرفت، و گفت: «سوگوار نزد پسر خود به گور فرود می روم.» پس پدرش برای وی همی گریست.

³⁶اما مدیانیان یوسف را در مصر به فوطیفار که خواجه فرعون و سردار افواج خاصه بود، فروختند.