Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 38 Bible Online

پیدایش 38 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 38

¹و واقع شد در آن زمان که یهودا از نزد برادران خود رفته ، نزد شخصی عدلامی ، که حیره نام داشت، مهمان شد.

²و در آنجا یهودا، دختر مرد کنعانی را که مسمی ' به شوعه بود، دید و او را گرفته ، بدو درآمد.

³ پس آبستن شده، پسری زایید و او را عیر نام نهاد.

⁴و بار دیگر آبستن شده، پسری زایید و او را اونان نامید.

⁵و باز هم پسری زاییده، او را شیله نام گذارد. و چون او را زایید، (یهودا) در کزیب بود.

⁶و یهودا، زنی مسمی ' به تامار، برای نخست زاده خود عیر گرفت.

⁷و نخست زاده یهودا، عیر، در نظر خداوند شریر بود، و خداوند او را بمیراند.

⁸پس یهودا به اونان گفت: «به زن برادرت درآی، و حق برادر شوهری را بجا آورده، نسلی برای برادر خود پیدا کن.»

⁹لکن چونکه او نان دانست که آن نسل از آن او نخواهد بود، هنگامی که به زن برادر خود درآمد، بر زمین انزال کرد، تا نسلی برای برادر خود ندهد.

¹⁰و این کار او در نظر خداوند ناپسند آمد، پس او را نیز بمیراند.

¹¹و یهودا به عروس خود، تامار گفت: «در خانه پدرت بیوه بنشین تا پسرم شیله بزرگ شود.» زیرا گفت: «مبادا او نیز مثل برادرانش بمیرد.» پس تامار رفته ، در خانه پدر خود ماند.

¹²و چون روزها سپری شد، دختر شوعه زن یهودا مرد. و یهودا بعد از تعزیت او با دوست خود حیره عدلامی ، نزد پشم چینان گله خود، به تمنه آمد.

¹³و به تامار خبر داده، گفتند: «اینک پدر شوهرت برای چیدن پشم گله خویش، به تمنه می آید.»

¹⁴پس رخت بیوگی را از خویشتن بیرون کرده، برقعی به رو کشیده، خود را در چادری پوشید، و به دروازه عینایم که در راه تمنه است، بنشست. زیرا که دید شیله بزرگ شده است، و او را به وی به زنی ندادند.

¹⁵چون یهودا او را بدید، وی را فاحشه پنداشت، زیرا که روی خود را پوشیده بود.

¹⁶پس از راه به سوی او میل کرده، گفت: «بیا تا به تو درآیم.» زیرا ندانست که عروس اوست. گفت: «مرا چه می دهی تا به من درآیی .»

¹⁷گفت: «بزغالهای از گله می فرستم.» گفت: «آیا گرو می دهی تا بفرستی ؟»

¹⁸گفت: «تو را چه گرو دهم؟» گفت: «مهر و زنار خود را و عصایی که در دست داری.» پس به وی داد، و بدو درآمد، و او از وی آبستن شد.

¹⁹و برخاسته ، برفت. و برقع را از خود برداشته ، رخت بیوگی پوشید.

²⁰و یهودا بزغاله را به دست دوست عدلامی خود فرستاد، تا گرو را از دست آن زن بگیرد، اما او را نیافت.

²¹و از مردمان آن مکان پرسیده، گفت: «آن فاحشه ای که سر راه عینایم نشسته بود، کجاست؟» گفتند: «فاحشه ای در اینجا نبود.»

²²پس نزد یهودا برگشته ، گفت: «او را نیافتم، و مردمان آن مکان نیز می گویند که فاحشه ای در اینجا نبود.»

²³یهودا گفت: «بگذار برای خود نگاه دارد، مبادا رسوا شویم. اینک بزغاله را فرستادم و تو او را نیافتی .»

²⁴و بعد از سه ماه یهودا را خبر داده، گفتند: «عروس تو تامار، زنا کرده است و اینک از زنا نیز آبستن شده.» پس یهودا گفت: «وی را بیرون آرید تا سوخته شود!»

²⁵چون او را بیرون می آوردند نزد پدر شوهر خود فرستاده، گفت: «از مالک این چیزها آبستن شده ام»، و گفت: «تشخیص کن که این مهر و زنار و عصا از آن کیست.»

²⁶و یهودا آنها را شناخت، و گفت: «او از من بی گناهتر است، زیرا که او را به پسر خود شیله ندادم.» و بعد او را دیگر نشناخت.

²⁷و چون وقت وضع حملش رسید، اینک توأمان در رحمش بودند.

²⁸و چون می زایید، یکی دست خود را بیرون آورد که در حال قابله ریسمانی قرمز گرفته ، بر دستش بست و گفت: «این اول بیرون آمد.»

²⁹و دست خود را بازکشید. و اینک برادرش بیرون آمد و قابله گفت: «چگونه شکافتی؟ این شکاف بر تو باد.» پس او را فارص نام نهاد.

³⁰بعد از آن برادرش که ریسمان قرمز را بر دست داشت بیرون آمد، و او را زارح نامید.