Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم پیدایش 9 Bible Online

پیدایش 9 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

پیدایش 9

¹و خدا، نوح و پسرانش را برکت داده، بدیشان گفت: «بارور و کثیر شوید و زمین را پر سازید.

²و خوف شما و هیبت شما بر همه حیوانات زمین و بر همه پرندگان آسمان، و بر هر چه بر زمین می خزد، و بر همه ماهیان دریا خواهد بود؛ به دست شما تسلیم شده اند.

³و هر جنبنده ای که زندگی دارد، برای شما طعام باشد. همه را چون علف سبز به شما دادم،

⁴مگر گوشت را با جانش که خون او باشد، مخورید.

⁵و هر آینه انتقام خون شما را برای جان شما خواهم گرفت. از دست هر حیوان آن را خواهم گرفت. و از دست انسان، انتقام جان انسان را از دست برادرش خواهم گرفت.

⁶هر که خون انسان ریزد، خون وی به دست انسان ریخته شود. زیرا خدا انسان را به صورت خود ساخت.

⁷و شما بارور و کثیر شوید، و در زمین منتشر شده، در آن بیفزایید.»

⁸و خدا نوح و پسرانش را با وی خطاب کرده، گفت:

⁹«اینک من عهد خود را با شما و بعد از شما با ذریت شما استوار سازم،

¹⁰و با همه جانورانی که با شما باشند، از پرندگان و بهایم و همه حیوانات زمین با شما، با هر چه از کشتی بیرون آمد، حتی جمیع حیوانات زمین.

¹¹عهد خود را با شما استوار می گردانم که بار دیگر هر ذی جسد از آب طوفان هلاک نشود، و طوفان بعد از این نباشد تا زمین را خراب کند.»

¹²و خدا گفت: «اینست نشان عهدی که من می بندم، در میان خود و شما، و همه جانورانی که با شما باشند، نسلا بعد نسل تا به ابد:

¹³قوس خود را در ابر می گذارم، و نشان آن عهدی که در میان من و جهان است، خواهد بود.

¹⁴و هنگامی که ابر را بالای زمین گسترانم، و قوس در ابر ظاهر شود،

¹⁵آنگاه عهد خود را که در میان من و شما و همه جانوران ذی جسد می باشد، بیاد خواهم آورد. و آب طوفان دیگر نخواهد بود تا هر ذی جسدی را هلاک کند.

¹⁶و قوس در ابر خواهد بود، و آن را خواهم نگریست تا بیاد آورم آن عهد جاودانی را که در میان خدا و همه جانوران است، از هر ذی جسدی که بر زمین است.»

¹⁷و خدا به نوح گفت: «این است نشان عهدی که استوار ساختم در میان خود و هر ذی جسدی که بر زمین است.»

¹⁸و پسران نوح که از کشتی بیرون آمدند، سام و حام و یافث بودند. و حام پدر کنعان است.

¹⁹اینانند سه پسر نوح، و از ایشان تمامی جهان منشعب شد.

²⁰و نوح به فلاحت زمین شروع کرد، و تاکستانی غرس نمود.

²¹و شراب نوشیده، مست شد، و در خیمه خود عریان گردید.

²²و حام، پدر کنعان، برهنگی پدر خود را دید و دو برادر خود را بیرون خبر داد.

²³و سام و یافث، ردا را گرفته، بر کتف خود انداختند، و پس پس رفته، برهنگی پدر خود را پوشانیدند. و روی ایشان باز پس بود که برهنگی پدر خود را ندیدند.

²⁴و نوح از مستی خود به هوش آمده، دریافت که پسر کهترش با وی چه کرده بود.

²⁵پس گفت: «کنعان ملعون باد! برادران خود را بنده بندگان باشد.»

²⁶و گفت: «متبارک باد یهوه خدای سام! و کنعان، بنده او باشد.

²⁷خدا یافث را وسعت دهد، و در خیمه های سام ساکن شود، و کنعان بنده او باشد.»

²⁸و نوح بعد از طوفان، سیصد و پنجاه سال زندگانی کرد.

²⁹پس جمله ایام نوح نهصد و پنجاه سال بود که مرد.