Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم نحمیا 10 Bible Online

نحمیا 10 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

نحمیا 10

¹و کسانی که آن را مهر کردند اینانند: نحمیای ترشاتا ابن حکلیا و صدقیا.

²و سرایا و عزریا و ارمیا.

³و فشحور و امریا و ملکیا.

⁴و حطوش و شبنیا و ملوک.

⁵و حاریم و مریموت و عوبدیا.

⁶و دانیال و جنتون و باروک.

⁷و مشلام و ابیا و میامین.

⁸و معزیا و بلجای و شمعیا، اینها کاهنان بودند.

⁹و اما لاویان: یشوع بن ازنیا و بنوی از پسران حیناداد و قدمیئیل.

¹⁰و برادران ایشان شبنیا و هودیا و قلیطا و فلایا و حانان.

¹¹و میخا و رحوب و حشبیا.

¹²و زکور و شربیا و شبنیا.

¹³و هودیا و بانی و بن ینو.

¹⁴و سروران قوم فرعوش و فحت موآب و عیلام و زتو و بانی.

¹⁵و بنی و عزجد و بابای.

¹⁶و ادونیا و بغوای و عودین.

¹⁷و عاطیر و حزقیا و عزور.

¹⁸و هودیا و حاشوم و بیصای.

¹⁹و حاریف و عناتوت و نیبای.

²⁰و مجفیعاش و مشلام و حزیر.

²¹و مشیزبئیل و صادوق و یدوع.

²²و فلطیا و حانان و عنایا.

²³و هوشع و حننیا و حشوب.

²⁴و هلوحیش و فلحا و شوبیق.

²⁵و رحوم و حشبنا و معسیا.

²⁶و اخیا و حانان و عانان.

²⁷و ملوک و حاریم و بعنه.

²⁸و سایر قوم و کاهنان و لاویان و دربانان و مغنیان و نتینیم و همه کسانی که خویشتن را از اهالی کشورها به تورات خدا جدا ساخته بودند با زنان و پسران و دختران خود و همه صاحبان معرفت و فطانت،

²⁹به برادران و بزرگان خویش ملصق شدند و لعنت و قسم بر خود نهادند که به تورات خدا که به واسطه موسی بنده خدا داده شده بود، سلوک نمایند و تمامی اوامر یهوه خداوند ما و احکام و فرایض او را نگاه دارند و به عمل آورند،

³⁰و اینکه دختران خود را به اهل زمین ندهیم و دختران ایشان را برای پسران خود نگیریم.

³¹و اگر اهل زمین در روز سبت، متاع یا هر گونه آذوقه به جهت فروختن بیاورند، آنها را از ایشان در روزهای سبت و روزهای مقدس نخریم و (حاصل) سال هفتمین و مطالبه هر قرض را ترک نماییم.

³²و بر خود فرایض قرار دادیم که یک ثلث مثقال در هر سال، بر خویشتن لازم دانیم به جهت خدمت خانه خدای ما.

³³برای نان تقدمه و هدیه آردی دایمی و قربانی سوختنی دایمی در سبتها و هلالها و مواسم و به جهت موقوفات و قربانی های گناه تا کفاره به جهت اسرائیل بشود و برای تمامی کارهای خانه خدای ما.

³⁴و ما کاهنان و لاویان و قوم، قرعه برای هدیه هیزم انداختیم، تا آن را به خانه خدای خود برحسب خاندانهای آبای خویش، هر سال به وقتهای معین بیاوریم تا بر مذبح یهوه خدای ما موافق آنچه در تورات نوشته است سوخته شود؛

³⁵و تا آنکه نوبرهای زمین خود و نوبرهای همه میوه هر گونه درخت را سال به سال به خانه خداوند بیاوریم؛

³⁶و تا اینکه نخست زاده های پسران و حیوانات خود را موافق آنچه در تورات نوشته شده است و نخست زاده های گاوان و گوسفندان خود را به خانه خدای خویش، برای کاهنانی که در خانه خدای ما خدمت می کنند بیاوریم.

³⁷و نیز نوبر خمیر خود را و هدایای افراشتنی خویش را و میوه هر گونه درخت و عصیر انگور و روغن زیتون را برای کاهنان به حجره های خانه خدای خود و عشر زمین خویش را به جهت لاویان بیاوریم، زیرا که لاویان عشر را در جمیع شهرهای زراعتی ما می گیرند.

³⁸و هنگامی که لاویان عشر می گیرند، کاهنی از پسران هارون همراه ایشان باشد و لاویان عشر عشرها را به خانه خدای ما به حجره های بیت المال بیاورند.

³⁹زیرا که بنی اسرائیل و بنی لاوی هدایای افراشتنی غله و عصیر انگور و روغن زیتون را به حجره ها می بایست بیاورند، جایی که آلات قدس و کاهنانی که خدمت می کنند و دربانان و مغنیان حاضر می باشند. پس خانه خدای خود را ترک نخواهیم کرد.