Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم نحمیا 5 Bible Online

نحمیا 5 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

نحمیا 5

¹و قوم و زنان ایشان، بر برادران یهود خود فریاد عظیمی برآوردند.

²و بعضی از ایشان گفتند که «ما و پسران و دختران ما بسیاریم. پس گندم بگیریم تا بخوریم و زنده بمانیم.»

³و بعضی گفتند: «مزرعه ها و تاکستانها و خانه های خود را گرو می دهیم تا به سبب قحط، گندم بگیریم.»

⁴و بعضی گفتند که «نقره را به عوض مزرعه ها و تاکستانهای خود برای جزیه پادشاه قرض گرفتیم.

⁵و حال جسد ما مثل جسدهای برادران ماست و پسران ما مثل پسران ایشان؛ و اینک ما پسران و دختران خود را به بندگی می سپاریم و بعضی از دختران ما کنیز شده اند؛ و در دست ما هیچ استطاعتی نیست زیرا که مزرعه ها و تاکستانهای ما از آن دیگران شده است.»

⁶پس چون فریاد ایشان و این سخنان را شنیدم بسیار غضبناک شدم.

⁷و با دل خود مشورت کرده، بزرگان و سروران را عتاب نمودم و به ایشان گفتم: «شما هر کس از برادر خود ربا می گیرید!» و جماعتی عظیم به ضد ایشان جمع نمودم.

⁸و به ایشان گفتم: «ما برادران یهود خود را که به امتها فروخته شده اند، حتی المقدور فدیه کرده ایم. و آیا شما برادران خود را می فروشید و آیا می شود که ایشان به ما فروخته شوند؟» پس خاموش شده، جوابی نیافتند.

⁹و گفتم: «کاری که شما می کنید، خوب نیست. آیا نمی باید شما به سبب ملامت امتهایی که دشمن ما می باشند، در ترس خدای ما سلوک نمایید؟

¹⁰و نیز من و برادران و بندگانم نقره و غله به ایشان قرض داده ایم. پس سزاوار است که این ربا را ترک نماییم.

¹¹و اﻵن امروز مزرعه ها و تاکستانها و باغات زیتون و خانه های ایشان و صد یک از نقره و غله و عصیر انگور و روغن که بر ایشان نهاده اید، به ایشان رد کنید.»

¹²پس جواب دادند که «رد خواهیم کرد و از ایشان مطالبه نخواهیم نمود و چنانکه تو فرمودی به عمل خواهیم آورد.» آنگاه کاهنان را خوانده، به ایشان قسم دادم که بروفق این کلام رفتار نمایند.

¹³پس دامن خود را تکانیده گفتم: «خدا هر کس را که این کلام را ثابت ننماید، از خانه و کسبش چنین بتکاند و به این قسم تکانیده و خالی بشود.» پس تمامی جماعت گفتند آمین و خداوند را تسبیح خواندند و قوم برحسب این کلام عمل نمودند.

¹⁴و نیز از روزی که به والی بودن زمین یهوه مامور شدم، یعنی از سال بیستم تا سال سی و دوم ارتحشستا پادشاه، که دوازده سال بود من و برادرانم وظیفه والیگری را نخوردیم.

¹⁵اما والیان اول که قبل از من بودند، بر قوم بار سنگین نهاده، علاوه بر چهل مثقال نقره، نان و شراب نیز از ایشان می گرفتند و خادمان ایشان بر قوم حکمرانی می کردند. لیکن من به سبب ترس خدا چنین نکردم.

¹⁶و من نیز در ساختن حصار مشغول می بودم و هیچ مزرعه نخریدیم و همه بندگان من در آنجا به کار جمع بودند.

¹⁷و صد و پنجاه نفر از یهودیان و سروران، سوای آنانی که از امتهای مجاور ما نزد ما می آمدند، بر سفره من خوراک می خوردند.

¹⁸و آنچه برای هر روز مهیا می شد، یک گاو و شش گوسفند پرواری می بود و مرغها نیز برای من حاضر می کردند؛ و هر ده روز مقداری کثیر از هر گونه شراب. اما معهذا وظیفه والیگری را نطلبیدم زیرا که بندگی سخت بر این قوم می بود.

¹⁹ای خدایم موافق هر آنچه به این قوم عمل نمودم، مرا به نیکویی یاد آور.