Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم خروج 15 Bible Online

خروج 15 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

خروج 15

¹آنگاه موسی و بنی اسرائیل این سرود را برای خداوند سراییده، گفتند که : یهوه را سرود می خوانم زیرا که با جلال مظفر شده است. اسب و سوارش را به دریا انداخت.

²خداوند قوت و تسبیح من است. و او نجات من گردیده است. این خدای من است، پس او را تمجید می کنم. خدای پدر من است، پس او را متعال می خوانم.

³خداوند مرد جنگی است. نام او یهوه است.

⁴ارابه ها و لشکر فرعون را به دریا انداخت. مبارزان برگزیده او در دریای قلزم غرق شدند.

⁵لجه ها ایشان را پوشانید. مثل سنگ به ژرفیها فرو رفتند.

⁶دست راست تو ای خداوند، به قوت جلیل گردیده. دست راست تو ای خداوند، دشمن را خرد شکسته است،

⁷و به کثرت جلال خود خصمان را منهدم ساخته ای. غضب خود را فرستاده، ایشان را چون خاشاک سوزانیده ای،

⁸و به نفخه بینی تو آبها فراهم گردید. و موجها مثل توده بایستاد و لجه ها در میان دریا منجمد گردید.

⁹دشمن گفت تعاقب می کنم و ایشان را فرو می گیرم، و غارت را تقسیم کرده، جانم از ایشان سیر خواهد شد. شمشیر خود را کشیده، دست من ایشان را هلاک خواهد ساخت،

¹⁰و چون به نفخه خود دمیدی، دریا ایشان را پوشانید. مثل سرب در آبهای زورآور غرق شدند.

¹¹کیست مانند تو ای خداوند در میان خدایان؟ کیست مانند تو جلیل در قدوسیت؟ تو مهیب هستی در تسبیح خود و صانع عجایب!

¹²چون دست راست خود را دراز کردی، زمین ایشان را فرو برد.

¹³این قوم خویش را که فدیه دادی، به رحمانیت خود، رهبری نمودی. ایشان را به قوت خویش به سوی مسکن قدس خود هدایت کردی.

¹⁴امتها چون شنیدند، مضطرب گردیدند. لرزه بر سکنه فلسطین مستولی گردید.

¹⁵آنگاه امرای ادوم در حیرت افتادند. و اکابر موآب را لرزه فرو گرفت، و جمیع سکنه کنعان گداخته گردیدند.

¹⁶ترس و هراس، ایشان را فروگرفت. از بزرگی بازوی تو مثل سنگ ساکت شدند، تا قوم تو ای خداوند عبور کنند، تا این قومی که تو خریده ای، عبور کنند.

¹⁷ایشان را داخل ساخته ، در جبل میراث خود غرس خواهی کرد، به مکانی که تو ای خداوند مسکن خود ساخته ای، یعنی آن مقام مقدسی که دستهای تو ای خداوند مستحکم کرده است.

¹⁸خداوند سلطنت خواهد کرد تا ابداﻵباد.»

¹⁹زیرا که اسبهای فرعون با ارابه ها و سوارانش به دریا درآمدند، و خداوند آب دریا را بر ایشان برگردانید. اما بنی اسرائیل از میان دریا به خشکی رفتند.

²⁰ و مریم نبیه ، خواهر هارون، دف را به دست خود گرفته ، و همه زنان از عقب وی دفها گرفته ، رقص کنان بیرون آمدند.

²¹پس مریم در جواب ایشان گفت: «خداوند را بسرایید، زیرا که با جلال مظفر شده است؛ اسب و سوارش را به دریا انداخت.»

²²پس موسی اسرائیل را از بحر قلزم کوچانید، و به صحرای شور آمدند، و سه روز در صحرا می رفتند و آب نیافتند.

²³پس به ماره رسیدند، و از آب ماره نتوانستند نوشید زیرا که تلخ بود. از این سبب، آن را ماره نامیدند.

²⁴و قوم بر موسی شکایت کرده، گفتند: «چه بنوشیم؟»

²⁵چون نزد خداوند استغاثه کرد، خداوند درختی بدو نشان داد، پس آن را به آب انداخت و آب شیرین گردید. و در آنجا فریضه ای و شریعتی برای ایشان قرار داد، و در آنجا ایشان را امتحان کرد.

²⁶و گفت: «هرآینه اگر قول یهوه، خدای خود را بشنوی، و آنچه را در نظر او راست است بجا آوری، و احکام او را بشنوی، و تمامی فرایض او را نگاه داری، همانا هیچ یک از همه مرضهایی را که بر مصریان آورده ام بر تو نیاورم، زیرا که من یهوه، شفا دهنده تو هستم.»

²⁷پس به ایلیم آمدند، و در آنجا دوازده چشمه آب و هفتاد درخت خرما بود، و در آنجا نزد آب خیمه زدند.