Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم خروج 21 Bible Online

خروج 21 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

خروج 21

¹«و این است احکامی که پیش ایشان می گذاری:

²اگر غلام عبری بخری، شش سال خدمت کند، و در هفتمین، بی قیمت، آزاد بیرون رود.

³اگر تنها آمده، تنها بیرون رود و اگر صاحب زن بوده، زنش همراه او بیرون رود.

⁴اگر آقایش زنی بدو دهد و پسران یا دختران برایش بزاید، آنگاه زن و اولادش از آن آقایش باشند، و آن مرد تنها بیرون رود.

⁵لیکن هرگاه آن غلام بگوید که هرآینه آقایم و زن و فرزندان خود را دوست می دارم و نمی خواهم که آزاد بیرون روم،

⁶آنگاه آقایش او را به حضور خدا بیاورد، و او را نزدیک در یا قایمه در برساند، و آقایش گوش او را با درفشی سوراخ کند، و او وی را همیشه بندگی نماید.

⁷«اما اگر شخصی ، دختر خود را به کنیزی بفروشد، مثل غلامان بیرون نرود.

⁸هر گاه به نظر آقایش که او را برای خود نامزد کرده است ناپسند آید، بگذارد که او را فدیه دهند، اما هیچ حق ندارد که او را به قوم بیگانه بفروشد، زیرا که بدو خیانت کرده است.

⁹و هرگاه او را به پسر خود نامزد کند، موافق رسم دختران با او عمل نماید.

¹⁰اگر زنی دیگر برای خود گیرد، آنگاه خوراک و لباس و مباشرت او را کم نکند.

¹¹و اگر این سه چیز را برای او نکند، آنگاه بی قیمت و رایگان بیرون رود.

¹²«هر که انسانی را بزند و او بمیرد، هر آینه کشته شود.

¹³اما اگر قصد او نداشت، بلکه خدا وی را بدستش رسانید، آنگاه مکانی برای تو معین کنم تا بدانجا فرار کند.

¹⁴لیکن اگر شخصی عمدا بر همسایه خود آید، تا او را به مکر بکشد، آنگاه او را از مذبح من کشیده، به قتل برسان.

¹⁵«و هر که پدر یا مادر خود را زند، هرآینه کشته شود.

¹⁶«و هر که آدمی را بدزدد و او را بفروشد یا در دستش یافت شود، هرآینه کشته شود.

¹⁷«و هر که پدر یا مادر خود را لعنت کند، هرآینه کشته شود.

¹⁸«و اگر دو مرد نزاع کنند، و یکی دیگری را به سنگ یا به مشت زند، و او نمیرد لیکن بستری شود،

¹⁹اگر برخیزد و با عصا بیرون رود، آنگاه زننده او بی گناه شمرده شود، اما عوض بیکاری اش را ادا نماید، و خرج معالجه او را بدهد.

²⁰«و اگر کسی غلام یا کنیز خود را به عصا بزند، و او زیر دست او بمیرد، هرآینه انتقام او گرفته شود.

²¹لیکن اگر یک دو روز زنده بماند، از او انتقام کشیده نشود، زیرا که زرخرید اوست.

²²«و اگر مردم جنگ کنند، و زنی حامله را بزنند، و اولاد او سقط گردد، و ضرری دیگر نشود، البته غرامتی بدهد موافق آنچه شوهر زن بدو گذارد، و به حضور داوران ادا نماید.

²³و اگر اذیتی دیگر حاصل شود، آنگاه جان به عوض جان بده،

²⁴و چشم به عوض چشم، و دندان به عوض دندان، و دست به عوض دست، و پا به عوض پا،

²⁵و داغ به عوض داغ، و زخم به عوض زخم، و لطمه به عوض لطمه.

²⁶«و اگر کسی چشم غلام یا چشم کنیز خود را بزند که ضایع شود، او را به عوض چشمش آزاد کند.

²⁷و اگر دندان غلام یا دندان کنیز خود را بیندازد، او را به عوض دندانش آزاد کند.

²⁸«و هرگاه گاوی به شاخ خود مردی یا زنی را بزند که او بمیرد، گاو را البته سنگسار کنند، و گوشتش را نخورند و صاحب گاو بی گناه باشد.

²⁹و لیکن اگر گاو قبل از آن شاخ زن می بود، و صاحبش آگاه بود، و آن را نگاه نداشت، و او مردی یا زنی را کشت، گاو را سنگسار کنند، و صاحبش را نیز به قتل رسانند.

³⁰و اگر دیه بر او گذاشته شود، آنگاه برای فدیه جان خود هرآنچه بر او مقرر شود، ادا نماید.

³¹خواه پسر خواه دختر را شاخ زده باشد، به حسب این حکم با او عمل کنند.

³²اگر گاو، غلامی یا کنیزی را بزند، سی مثقال نقره به صاحب او داده شود، و گاو سنگسار شود.

³³«و اگر کسی چاهی گشاید یا کسی چاهی حفر کند و آن را نپوشاند، و گاوی یا الاغی در آن افتد،

³⁴صاحب چاه عوض او را بدهد، و قیمتش را به صاحبش ادا نماید، و میته از آن او باشد.

³⁵«و اگر گاو شخصی ، گاو همسایه او را بزند، و آن بمیرد پس گاو زنده را بفروشند، و قیمت آن را تقسیم کنند، و میته را نیز تقسیم نمایند.

³⁶ اما اگر معلوم بوده باشد که آن گاو قبل از آن شاخ‌زن میبود، و صاحبش آن را نگاه نداشت، البته گاو به عوض گاو بدهد و میته از آن او باشد.