Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم خروج 33 Bible Online

خروج 33 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

خروج 33

¹و خداوند به موسی گفت:«روانه شده، از اینجا کوچ کن، تو و این قوم که از زمین مصر برآورده ای، بدان زمینی که برای ابراهیم، اسحاق و یعقوب قسم خورده، گفته ام آن را به ذریت تو عطا خواهم کرد.

²و فرشته ای پیش روی تو می فرستم، و کنعانیان و اموریان و حتیان و فرزیان و حویان و یبوسیان را بیرون خواهم کرد.

³به زمینی که به شیر و شهد جاری است؛ زیرا که در میان شما نمی آیم، چونکه قوم گردنکش هستی ، مبادا تو را در بین راه هلاک سازم.»

⁴و چون قوم این سخنان بد را شنیدند، ماتم گرفتند، و هیچکس زیور خود را برخود ننهاد.

⁵و خداوند به موسی گفت: «بنی اسرائیل را بگو: شما قوم گردنکش هستید؛ اگر لحظه ای در میان تو آیم، همانا تو را هلاک سازم. پس اکنون زیور خود را از خود بیرون کن تا بدانم با تو چه کنم.»

⁶پس بنی اسرائیل زیورهای خود را از جبل حوریب از خود بیرون کردند.

⁷و موسی خیمه خود را برداشته ، آن را بیرون لشکرگاه، دور از اردو زد، و آن را «خیمه اجتماع» نامید. و واقع شد که هر که طالب یهوه می بود، به خیمه اجتماع که خارج لشکرگاه بود، بیرون می رفت.

⁸و هنگامی که موسی به سوی خیمه بیرون می رفت، تمامی قوم برخاسته ، هر یکی به در خیمه خود می ایستاد، و در عقب موسی می نگریست تا داخل خیمه می شد.

⁹و چون موسی به خیمه داخل می شد، ستون ابر نازل شده، به در خیمه می ایستاد، و خدا با موسی سخن می گفت.

¹⁰و چون تمامی قوم، ستون ابر را بر در خیمه ایستاده می دیدند، همه قوم برخاسته ، هر کس به در خیمه خود سجده می کرد.

¹¹و خداوند با موسی روبرو سخن می گفت، مثل شخصی که با دوست خود سخن گوید. پس به اردو برمی گشت. اما خادم او یوشع بن نون جوان، از میان خیمه بیرون نمی آمد.

¹²و موسی به خداوند گفت: «اینک تو به من می گویی : این قوم را ببر. و تو مرا خبر نمی دهی که همراه من که را می فرستی. و تو گفته ای، تو را به نام می شناسم، و ایضا در حضور من فیض یافته ای.

¹³اﻵن اگر فی الحقیقه منظور نظر تو شده ام، طریق خود را به من بیاموز تا تو را بشناسم، و در حضور تو فیض یابم، و ملاحظه بفرما که این طایفه ، قوم تو می باشند.»

¹⁴گفت: «روی من خواهد آمد و تو را آرامی خواهم بخشید.»

¹⁵به وی عرض کرد: «هر گاه روی تو نیاید، ما را از اینجا مبر.

¹⁶زیرا به چه چیز معلوم می شود که من و قوم تو منظور نظر تو شده ایم؟ آیا نه از آمدن تو با ما؟ پس من و قوم تو از جمیع قومهایی که بر روی زمینند، ممتاز خواهیم شد.»

¹⁷خداوند به موسی گفت: «این کار را نیز که گفته ای خواهم کرد، زیرا که در نظر من فیض یافته ای و تو را بنام می شناسم.»

¹⁸عرض کرد: «مستدعی آنکه جلال خود را به من بنمایی .»

¹⁹گفت: «من تمامی احسان خود را پیش روی تو می گذرانم و نام یهوه را پیش روی تو ندا می کنم، و رأفت می کنم بر هر که رئوف هستم و رحمت خواهم کرد بر هر که رحیم هستم.»

²⁰و گفت: «روی مرا نمی توانی دید، زیرا انسان نمی تواند مرا ببیند و زنده بماند.»

²¹و خداوند گفت: «اینک مقامی نزد من است. پس بر صخره بایست.

²²و واقع می شود که چون جلال من می گذرد، تو را در شکاف صخره می گذارم، و تو را به دست خود خواهم پوشانید تا عبور کنم.

²³پس دست خود را خواهم برداشت تا قفای مرا ببینی ، اما روی من دیده نمی شود.»