Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم خروج 4 Bible Online

خروج 4 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

خروج 4

¹و موسی در جواب گفت: «همانا مرا تصدیق نخواهند کرد، و سخن مرا نخواهند شنید، بلکه خواهند گفت یهوه بر تو ظاهر نشده است.»

²پس خداوند به وی گفت: «آن چیست در دست تو؟» گفت: «عصا.»

³گفت: «آن را بر زمین بینداز.» و چون آن را به زمین انداخت، ماری گردید و موسی از نزدش گریخت.

⁴پس خداوند به موسی گفت: «دست خود را دراز کن و دمش را بگیر.» پس دست خود را دراز کرده، آن را بگرفت، که در دستش عصا شد.

⁵«تا آنکه باور کنند که یهوه خدای پدران ایشان، خدای ابراهیم، خدای اسحاق، و خدای یعقوب، به تو ظاهر شد.»

⁶و خداوند دیگر باره وی را گفت: «دست خود را در گریبان خود بگذار.» چون دست به گریبان خود برد، و آن را بیرون آورد، اینک دست او مثل برف مبروص شد.

⁷پس گفت: «دست خود را باز به گریبان خود بگذار.» چون دست به گریبان خود باز برد، و آن را بیرون آورد، اینک مثل سایر بدنش باز آمده بود.

⁸«و واقع خواهد شد که اگر تو را تصدیق نکنند، و آواز آیت نخستین را نشنوند، همانا آواز آیت دوم را باور خواهند کرد.

⁹و هر گاه این دو آیت را باور نکردند و سخن تو را نشنیدند، آنگاه از آب نهر گرفته ، به خشکی بریز، و آبی که از نهر گرفتی بر روی خشکی به خون مبدل خواهد شد.»

¹⁰پس موسی به خداوند گفت: «ای خداوند، من مردی فصیح نیستم، نه در سابق و نه از وقتی که به بنده خود سخن گفتی ، بلکه بطی الکلام و کند زبان.»

¹¹خداوند گفت: «کیست که زبان به انسان داد، و گنگ و کر و بینا و نابینا را که آفرید؟ آیا نه من که یهوه هستم؟

¹²پس اﻵن برو و من با زبانت خواهم بود، و هر چه باید بگویی تو را خواهم آموخت.»

¹³گفت: «استدعا دارم ای خداوند که بفرستی به دست هر که می فرستی .»

¹⁴آنگاه خشم خداوند بر موسی مشتعل شد و گفت: «آیا برادرت، هارون لاوی را نمی دانم که او فصیح الکلام است؟ و اینک او نیز به استقبال تو بیرون می آید، و چون تو را بیند، در دل خود شاد خواهد گردید.

¹⁵و بدو سخن خواهی گفت و کلام را به زبان وی القا خواهی کرد، و من با زبان تو و با زبان او خواهم بود، و آنچه باید بکنید شما را خواهم آموخت.

¹⁶و او برای تو به قوم سخن خواهد گفت، و او مر تو را به جای زبان خواهد بود، و تو او را به جای خدا خواهی بود.

¹⁷و این عصا را به دست خود بگیر که به آن آیات را ظاهر سازی.»

¹⁸پس موسی روانه شده، نزد پدر زن خود، یترون، برگشت و به وی گفت: «بروم و نزد برادران خود که در مصرند برگردم، و ببینم که تا کنون زنده اند.» یترون به موسی گفت: «به سلامتی برو.»

¹⁹و خداوند در مدیان به موسی گفت: «روانه شده به مصر برگرد، زیرا آنانی که در قصد جان تو بودند، مرده اند.»

²⁰پس موسی زن خویش و پسران خود را برداشته ، ایشان را بر الاغ سوار کرده، به زمین مصر مراجعت نمود، و موسی عصای خدا را به دست خود گرفت.

²¹و خداوند به موسی گفت: «چون روانه شده، به مصر مراجعت کردی، آگاه باش که همه علاماتی را که به دستت سپرده ام به حضور فرعون ظاهر سازی، و من دل او را سخت خواهم ساخت تا قوم را رها نکند.

²²و به فرعون بگو خداوند چنین می گوید: اسرائیل، پسر من و نخست زاده من است،

²³و به تو می گویم پسرم را رها کن تا مرا عبادت نماید، و اگر از رها کردنش ابا نمایی ، همانا پسر تو، یعنی نخست زاده تو را می کشم.»

²⁴و واقع شد در بین راه که خداوند در منزل بدو برخورده، قصد قتل وی نمود.

²⁵آنگاه صفوره سنگی تیز گرفته ، غلفه پسر خود را ختنه کرد و نزد پای وی انداخته ، گفت: «تو مرا شوهر خون هستی .»

²⁶پس او وی را رها کرد. آنگاه (صفوره) گفت: «شوهر خون هستی ،» به سبب ختنه.

²⁷و خداوند به هارون گفت: «به سوی صحرا به استقبال موسی برو.» پس روانه شد و او را در جبل ﷲ ملاقات کرده، او را بوسید.

²⁸و موسی از جمیع کلمات خداوند که او را فرستاده بود، و از همه آیاتی که به وی امر فرموده بود، هارون را خبر داد.

²⁹پس موسی و هارون رفته ، کل مشایخ بنی اسرائیل را جمع کردند.

³⁰و هارون همه سخنانی را که خداوند به موسی فرموده بود، باز گفت، و آیات را به نظر قوم ظاهر ساخت.

³¹و قوم ایمان آوردند. و چون شنیدند که خداوند از بنی اسرائیل تفقد نموده، و به مصیبت ایشان نظر انداخته است، به روی در افتاده، سجده کردند.