Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ایّوب 34 Bible Online

ایّوب 34 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ایّوب 34

¹پس الیهو تکلم نموده، گفت:

²«ای حکیمان سخنان مرا بشنوید، و ای عارفان، به من گوش گیرید.

³زیرا گوش، سخنان را امتحان می کند، چنانکه کام، طعام را ذوق می نماید.

⁴انصاف را برای خود اختیار کنیم، و در میان خود نیکویی را بفهمیم.

⁵چونکه ایوب گفته است که بی گناه هستم. و خدا داد مرا از من برداشته است.

⁶هرچند انصاف با من است دروغگو شمرده شده ام، و هرچند بی تقصیرم، جراحت من علاج ناپذیر است.

⁷کدام شخص مثل ایوب است که سخریه را مثل آب می نوشد

⁸که در رفاقت بدکاران سالک می شود، و با مردان شریر رفتار می نماید؟

⁹زیرا گفته است انسان را فایده ای نیست که رضامندی خدا را بجوید.

¹⁰پس اﻵن ای صاحبان فطانت مرا بشنوید؛ حاشا از خدا که بدی کند، و از قادرمطلق، که ظلم نماید.

¹¹زیرا که انسان را به حسب عملش مکافات می دهد، و بر هرکس موافق راهش می رساند.

¹²و به درستی که خدا بدی نمی کند، و قادر مطلق انصاف را منحرف نمی سازد.

¹³کیست که زمین را به او تفویض نموده، و کیست که تمامی ربع مسکون را به او سپرده باشد.

¹⁴اگر او دل خود را به وی مشغول سازد، اگر روح و نفخه خویش را نزد خود بازگیرد،

¹⁵تمامی بشر با هم هلاک می شوند و انسان به خاک راجع می گردد.

¹⁶پس اگر فهم داری این را بشنو، و به آواز کلام من گوش ده.

¹⁷آیا کسی که از انصاف نفرت دارد سلطنت خواهد نمود؟ و آیا عادل کبیر را به گناه اسناد می دهی؟

¹⁸آیا به پادشاه گفته می شود که تو لئیم هستی ، یا به نجیبان که شریر می باشید؟

¹⁹پس چگونه به آنکه امیران را طرفداری نمی نماید و دولتمند را بر فقیر ترجیح نمی دهد. زیرا که جمیع ایشان عمل دستهای وی اند؟

²⁰در لحظه ای در نصف شب می میرند. قوم مشوش شده، می گذرند، و زورآوران بی واسطه دست انسان هلاک می شوند.

²¹«زیرا چشمان او بر راههای انسان می باشد، و تمامی قدمهایش را می نگرد.

²²ظلمتی نیست و سایه موت نی ، که خطاکاران خویشتن را درآن پنهان نمایند.

²³زیرا اندک زمانی بر احدی تامل نمی کند تا او پیش خدا به محاکمه بیاید.

²⁴زورآوران را بدون تفحص خرد می کند، و دیگران را به جای ایشان قرار می دهد.

²⁵هرآینه اعمال ایشان را تشخیص می نماید، و شبانگاه ایشان را واژگون می سازد تا هلاک شوند.

²⁶به جای شریران ایشان را می زند، در مکان نظر کنندگان.

²⁷از آن جهت که از متابعت او منحرف شدند، و در همه طریقهای وی تامل ننمودند.

²⁸تا فریاد فقیر را به او برسانند، و او فغان مسکینان را بشنود.

²⁹چون او آرامی دهد کیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خود را بپوشاند کیست که او را تواند دید؟ خواه به امتی خواه به انسانی مساوی است،

³⁰تا مردمان فاجر سلطنت ننمایند و قوم را به دام گرفتار نسازند.

³¹لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: سزا یافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید،

³²و آنچه را که نمی بینم تو به من بیاموز، و اگر گناه کردم بار دیگر نخواهم نمود؟

³³آیا برحسب رأی تو جزا داده، خواهد گفت: چونکه تو رد می کنی پس تو اختیار کن و نه من، و آنچه صواب می دانی بگو؟

³⁴صاحبان فطانت به من خواهند گفت، بلکه هر مرد حکیمی که مرا می شنود

³⁵که ایوب بدون معرفت حرف می زند و کلام او از روی تعقل نیست.

³⁶کاش که ایوب تا به آخر آزموده شود، زیرا که مثل شریران جواب می دهد.

³⁷چونکه بر گناه خود طغیان را مزید می کند و در میان ما دستک می زند و به ضد خدا سخنان بسیار می گوید.»