Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ایّوب 37 Bible Online

ایّوب 37 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ایّوب 37

¹«از این نیز دل من می لرزد و از جای خود متحرک می گردد.

²گوش داده، صدای آواز او را بشنوید، و زمزمه ای را که از دهان وی صادر می شود،

³آن را در زیر تمامی آسمانها می فرستد، و برق خویش را تا کرانهای زمین.

⁴بعد از آن صدای غرش می کند و به آواز جلال خویش رعد می دهد، و چون آوازش شنیده شد آنها را تاخیر نمی نماید.

⁵خدا از آواز خود رعدهای عجیب می دهد. اعمال عظیمی که ما آنها را ادراک نمی کنیم به عمل می آورد.

⁶زیرا برف را می گوید: بر زمین بیفت. و همچنین بارش باران را و بارش بارانهای زورآور خویش را.

⁷دست هر انسان را مختوم می سازد تا جمیع مردمان اعمال او را بدانند.

⁸آنگاه وحوش به ماوای خود می روند و در بیشه های خویش آرام می گیرند.

⁹از برجهای جنوب گردباد می آید و از برجهای شمال برودت.

¹⁰از نفخه خدا یخ بسته می شود و سطح آبها منجمد می گردد.

¹¹ابرها را نیز به رطوبت سنگین می سازد و سحاب، برق خود را پراکنده می کند.

¹²و آنها به دلالت او به هر سو منقلب می شوند تا هرآنچه به آنها امر فرماید بر روی تمامی ربع مسکون به عمل آورند.

¹³خواه آنها را برای تادیب بفرستد یا به جهت زمین خود یا برای رحمت.

¹⁴«ای ایوب این را استماع نما. بایست و در اعمال عجیب خدا تامل کن.

¹⁵آیا مطلع هستی وقتی که خدا عزم خود را به آنها قرار می دهد و برق، ابرهای خود را درخشان می سازد؟

¹⁶آیا تو از موازنه ابرها مطلع هستی؟ یا از اعمال عجیبه او که در علم، کامل است؟

¹⁷که چگونه رختهای تو گرم می شود هنگامی که زمین از باد جنوبی ساکن می گردد؟

¹⁸آیا مثل او می توانی فلک را بگسترانی که مانند آینه ریخته شده مستحکم است؟

¹⁹ما را تعلیم بده که با وی چه توانیم گفت، زیرا به سبب تاریکی سخن نیکو نتوانیم آورد.

²⁰آیا چون سخن گویم به او خبر داده می شود یا انسان سخن گوید تا هلاک گردد.

²¹و حال آفتاب را نمی توان دید، هرچند در سپهر درخشان باشد تا باد وزیده، آن را پاک کند.

²²درخشندگی طلایی از شمال می آید و نزد خدا جلال مهیب است.

²³قادر مطلق را ادراک نمی توانیم کرد؛ او در قوت و راستی عظیم است و در عدالت کبیر که بی انصافی نخواهد کرد.

²⁴لهذا مردمان از او می ترسند، اما او بر جمیع دانادلان نمی نگرد.»