Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ایّوب 41 Bible Online

ایّوب 41 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ایّوب 41

¹«آیا لویاتان را با قلاب توانی کشید؟ یا زبانش را با ریسمان توانی فشرد؟

²آیا در بینی او مهار توانی کشید؟ یا چانه اش را با قلاب توانی سفت؟

³آیا او نزد تو تضرع زیاد خواهد نمود؟ یا سخنان ملایم به تو خواهد گفت؟

⁴آیا با تو عهد خواهد بست یا او را برای بندگی دایمی خواهی گرفت؟

⁵آیا با او مثل گنجشک بازی توانی کرد؟ یا او را برای کنیزان خود توانی بست؟

⁶آیا جماعت (صیادان) از او داد و ستد خواهند کرد؟ یا او را در میان تاجران تقسیم خواهند نمود؟

⁷آیا پوست او را با نیزه ها مملو توانی کرد؟ یا سرش را با خطافهای ماهی گیران؟

⁸اگر دست خود را بر او بگذاری جنگ را به یاد خواهی داشت و دیگر نخواهی کرد.

⁹اینک امید به او باطل است. آیا از رؤیتش نیز آدمی به روی درافکنده نمی شود؟

¹⁰کسی اینقدر متهور نیست که او را برانگیزاند. پس کیست که در حضور من بایستد؟

¹¹کیست که سبقت جسته ، چیزی به من داده، تابه او رد نمایم؟ هرچه زیر آسمان است از آن من می باشد.

¹²«درباره اعضایش خاموش نخواهم شد و از جبروت و جمال ترکیب او خبر خواهم داد.

¹³کیست که روی لباس او را باز تواند نمود؟ و کیست که در میان دو صف دندانش داخل شود؟

¹⁴کیست که درهای چهره اش را بگشاید؟ دایره دندانهایش هولناک است.

¹⁵سپرهای زورآورش فخر او می باشد، با مهر محکم وصل شده است.

¹⁶با یکدیگر چنان چسبیده اند که باد از میان آنها نمی گذرد.

¹⁷با همدیگر چنان وصل شده اند و با هم ملتصقند که جدا نمی شوند.

¹⁸از عطسه های او نور ساطع می گردد و چشمان او مثل پلکهای فجر است.

¹⁹از دهانش مشعلها بیرون می آید و شعله های آتش برمی جهد.

²⁰از بینی های او دود برمی آید مثل دیگ جوشنده و پاتیل.

²¹از نفس او اخگرها افروخته می شود و از دهانش شعله بیرون می آید.

²²بر گردنش قوت نشیمن دارد، و هیبت پیش رویش رقص می نماید.

²³طبقات گوشت او به هم چسبیده است، و بر وی مستحکم است که متحرک نمی شود.

²⁴دلش مثل سنگ مستحکم است، و مانند سنگ زیرین آسیا محکم می باشد.

²⁵چون او برمی خیزد، نیرومندان هراسان می شوند، و از خوف بی خود می گردند.

²⁶اگر شمشیر به او انداخته شود اثر نمی کند، و نه نیزه و نه مزراق و نه تیر.

²⁷آهن را مثل کاه می شمارد و برنج را مانند چوب پوسیده.

²⁸تیرهای کمان او را فرار نمی دهد و سنگهای فلاخن نزد او به کاه مبدل می شود.

²⁹عمود مثل کاه شمرده می شود و بر حرکت مزراق می خندد.

³⁰در زیرش پاره های سفال تیز است و گردون پر میخ را بر گل پهن می کند.

³¹لجه را مثل دیگ می جوشاند و دریا را مانند پاتیلچه عطاران می گرداند.

³²راه را در عقب خویش تابان می سازد به نوعی که لجه را سفیدمو گمان می برند.

³³بر روی خاک نظیر او نیست، که بدون خوف آفریده شده باشد.

³⁴بر هرچیز بلند نظر می افکند و بر جمیع حیوانات سرکش پادشاه است.»