Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ایّوب 9 Bible Online

ایّوب 9 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ایّوب 9

¹پس ایوب در جواب گفت:

²«یقین می دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

³اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

⁴او در ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با او مقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

⁵آنکه کوهها را منتقل می سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می گرداند،

⁶که زمین را از مکانش می جنباند، و ستونهایش متزلزل می شود؛

⁷که آفتاب را امر می فرماید و طلوع نمی کند و ستارگان را مختوم می سازد؛

⁸که به تنهایی ، آسمانها را پهن می کند و بر موجهای دریا می خرامد؛

⁹که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را؛

¹⁰که کارهای عظیم بی قیاس را می کند و کارهای عجیب بی شمار را.

¹¹اینک از من می گذرد و او را نمی بینم، و عبور می کند و او را احساس نمی نمایم.

¹²اینک او می رباید و کیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواند گفت: چه می کنی؟

¹³خدا خشم خود را باز نمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می شوند.

¹⁴«پس به طریق اولی '، من کیستم که او را جواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با او مباحثه نمایم؟

¹⁵که اگر عادل می بودم، او را جواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می نمودم.

¹⁶اگر او را می خواندم و مرا جواب می داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

¹⁷زیرا که مرا به تندبادی خرد می کند و بی سبب، زخمهای مرا بسیار می سازد.

¹⁸مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می کند.

¹⁹اگر درباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ و اگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

²⁰اگر عادل می بودم دهانم مرا مجرم می ساخت، و اگر کامل می بودم مرا فاسق می شمرد.

²¹اگر کامل هستم، خویشتن را نمی شناسم، و جان خود را مکروه می دارم.

²²این امر برای همه یکی است. بنابراین می گویم که او صالح است و شریر را هلاک می سازد.

²³اگر تازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی گناهان استهزا می کند.

²⁴جهان به دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می کند؟

²⁵و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می گریزد و نیکویی را نمی بیند.

²⁶مثل کشتیهای تیزرفتار می گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

²⁷اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود را دور کرده، گشاده رو شوم،

²⁸از تمامی مشقتهای خود می ترسم و می دانم که مرا بی گناه نخواهی شمرد،

²⁹چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجا زحمت بکشم؟

³⁰اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

³¹آنگاه مرا در لجن فرو می بری، و رختهایم مرا مکروه می دارد.

³²زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

³³در میان ما حکمی نیست که بر هر دو ما دست بگذارد.

³⁴کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

³⁵آنگاه سخن می گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خود چنین نیستم.