Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 10 Bible Online

مزامیر 10 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 10

¹ای خداوند چرا دور ایستاده ای و خود را در وقتهای تنگی پنهان می کنی؟

²از تکبر شریران، فقیر سوخته می شود؛ در مشورتهایی که اندیشیده اند، گرفتار می شوند.

³زیرا که شریر به شهوات نفس خود فخر می کند، و آنکه می رباید شکر می گوید و خداوند را اهانت می کند.

⁴شریر در غرور خود می گوید: «بازخواست نخواهد کرد.» همه فکرهای او اینست که خدایی نیست.

⁵راههای او همیشه استوار است. احکام تو از او بلند و بعید است. همه دشمنان خود را به هیچ می شمارد.

⁶در دل خود گفته است: «هرگز جنبش نخواهم خورد، و دور به دور بدی را نخواهم دید.»

⁷دهن او از لعنت و مکر و ظلم پر است؛ زیر زبانش مشقت و گناه است؛

⁸در کمینهای دهات می نشیند؛ در جایهای مخفی بی گناه را می کشد؛ چشمانش برای مسکینان مراقب است؛

⁹در جای مخفی مثل شیر در بیشه خود کمین می کند؛ به جهت گرفتن مسکین کمین می کند؛ فقیر را به دام خود کشیده، گرفتار می سازد.

¹⁰پس کوفته و زبون می شود؛ و مساکین در زیر جباران او می افتند.

¹¹در دل خود گفت: «خدا فراموش کرده است؛ روی خود را پوشانیده و هرگز نخواهد دید.»

¹²ای خداوند برخیز! ای خدا دست خود را برافراز و مسکینان را فراموش مکن!

¹³چرا شریر خدا را اهانت کرده، در دل خود می گوید: «تو بازخواست نخواهی کرد؟»

¹⁴البته دیده ای زیرا که تو بر مشقت و غم می نگری، تا به دست خود مکافات برسانی. مسکین امر خویش را به تو تسلیم کرده است. مددکار یتیمان تو هستی.

¹⁵بازوی گناهکار را بشکن. و اما شریر را از شرارت او بازخواست کن تا آن را نیابی .

¹⁶خداوند پادشاه است تا ابداﻵباد. امتها از زمین او هلاک خواهند شد.

¹⁷ای خداوند مسالت مسکینان را اجابت کرده ای، دل ایشان را استوار نموده ای و گوش خود را فراگرفته ای،

¹⁸تا یتیمان و کوفته شدگان را دادرسی کنی. انسانی که از زمین است، دیگر نترساند.