Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 109 Bible Online

مزامیر 109 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 109

¹ای خدای تسبیح من، خاموش مباش!

²زیرا که دهان شرارت و دهان فریب را بر من گشوده اند، و به زبان دروغ بر من سخن گفته اند.

³به سخنان کینه مرا احاطه کرده اند و بی سبب با من جنگ نموده اند.

⁴به عوض محبت من، با من مخالفت می کنند، و اما من دعا.

⁵و به عوض نیکویی به من بدی کرده اند، و به عوض محبت، عداوت نموده.

⁶مردی شریر را بر او بگمار، و دشمن به دست راست او بایستد.

⁷هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آید و دعای او گناه بشود.

⁸ایام عمرش کم شود و منصب او را دیگری ضبط نماید.

⁹فرزندان او یتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد.

¹⁰و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خود قوت را بجویند.

¹¹طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند.

¹²کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رأفت ننماید.

¹³ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود.

¹⁴عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شود و گناه مادرش محو نگردد.

¹⁵و آنها در مد نظر خداوند دائما بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد.

¹⁶زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تا او را به قتل رساند.

¹⁷چون که لعنت را دوست می داشت، بدو رسیده و چون که برکت را نمی خواست، از او دور شده است.

¹⁸و لعنت را مثل ردای خود در بر گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی.

¹⁹پس مثل جامه ای که او را می پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می شود، خواهد بود.

²⁰این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می گویند.

²¹اما تو ای یهوه خداوند، به خاطر نام خود با من عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مرا خلاصی ده.

²²زیرا که من فقیر و مسکین هستم و دل من در اندرونم مجروح است.

²³مثل سایه ای که در زوال باشد، رفته ام و مثل ملخ رانده شده ام.

²⁴زانوهایم از روزه داشتن می لرزد و گوشتم از فربهی کاهیده می شود.

²⁵و من نزد ایشان عار گردیده ام. چون مرا می بینند سر خود را می جنبانند.

²⁶ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده،

²⁷تا بدانند که این است دست تو، و تو ای خداوند این را کرده ای.

²⁸ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده تو شادمان شود.

²⁹جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند.

³⁰خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت.

³¹زیرا که به دست راست مسکین خواهد ایستاد تا او را از آنانی که بر جان او فتوا می دهند برهاند.