Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 119 Bible Online

مزامیر 119 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 119

¹خوشا به حال کاملان طریق که به شریعت خداوند سالکند.

²خوشا به حال آنانی که شهادات او را حفظ می کنند و به تمامی دل او را می طلبند.

³کج روی نیز نمی کنند و به طریقهای وی سلوک می نمایند.

⁴تو وصایای خود را امر فرموده ای تا آنها را تماما نگاه داریم.

⁵کاش که راههای من مستحکم شود تا فرایض تو را حفظ کنم.

⁶آنگاه خجل نخواهم شد چون تمام اوامر تو را در مد نظر خود دارم.

⁷تو را به راستی دل حمد خواهم گفت چون داوریهای عدالت تو را آموخته شوم.

⁸فرایض تو را نگاه می دارم. مرا بالکلیه ترک منما.

⁹به چه چیز مر د جوان راه خود را پاک می سازد؟ به نگاه داشتنش موافق کلام تو.

¹⁰به تمامی دل تو را طلبیدم. مگذار که از اوامر تو گمراه شوم.

¹¹کلام تو را در دل خود مخفی داشتم که مبادا به تو گناه ورزم.

¹²ای خداوند تو متبارک هستی فرایض خود را به من بیاموز.

¹³به لبهای خود بیان کردم تمامی داوریهای دهان تو را.

¹⁴در طریق شهادات تو شادمانم.

¹⁵چنانکه در هر قسم توانگری، در وصایای تو تفکر می کنم و به طریقهای تو نگران خواهم بود.

¹⁶از فرایض تو لذت می برم، پس کلام تو را فراموش نخواهم کرد.

¹⁷به بنده خود احسان بنما تا زنده شوم و کلام تو را حفظ نمایم.

¹⁸چشمان مرا بگشا تا از شریعت تو چیزهای عجیب بینم.

¹⁹من در زمین غریب هستم. اوامر خود را از من مخفی مدار.

²⁰جان من شکسته می شود از اشتیاق داوریهای تو در هر وقت.

²¹متکبران ملعون را توبیخ نمودی، که از اوامر تو گمراه می شوند.

²²ننگ و رسوایی را از من بگردان، زیرا که شهادات تو را حفظ کرده ام.

²³سروران نیز نشسته ، به ضد من سخن گفتند. لیکن بنده تو در فرایض تو تفکر می کند.

²⁴شهادات تو نیز ابتهاج من و مشورت دهندگان من بوده اند.

²⁵جان من به خاک چسبیده است. مرا موافق کلام خود زنده ساز.

²⁶راههای خود را ذکر کردم و مرا اجابت نمودی. پس فرایض خویش را به من بیاموز.

²⁷طریق وصایای خود را به من بفهمان و در کارهای عجیب تو تفکر خواهم نمود.

²⁸جان من از حزن گداخته می شود. مرا موافق کلام خود برپا بدار.

²⁹راه دروغ را از من دور کن و شریعت خود را به من عنایت فرما.

³⁰طریق راستی را اختیار کردم و داوریهای تو را پیش خود گذاشتم.

³¹به شهادات تو چسبیدم. ای خداوند مرا خجل مساز.

³²در طریق اوامر تو دوان خواهم رفت، وقتی که دل مرا وسعت دادی.

³³ای خداوند طریق فرایض خود را به من بیاموز. پس آنها را تا به آخر نگاه خواهم داشت.

³⁴مرا فهم بده و شریعت تو را نگاه خواهم داشت و آن را به تمامی دل خود حفظ خواهم نمود.

³⁵مرا در سبیل اوامر خود سالک گردان زیرا که در آن رغبت دارم.

³⁶دل مرا به شهادات خود مایل گردان و نه به سوی طمع.

³⁷چشمانم را از دیدن بطالت برگردان و در طریق خود مرا زنده ساز.

³⁸کلام خود را بر بنده خویش استوار کن، که به ترس تو سپرده شده است.

³⁹ننگ مرا که از آن می ترسم از من دور کن زیرا که داوریهای تو نیکو است.

⁴⁰هان به وصایای تو اشتیاق دارم. به حسب عدالت خود مرا زنده ساز.

⁴¹ای خداوند رحمهای تو به من برسد و نجات تو به حسب کلام تو.

⁴²تا بتوانم ملامت کننده خود را جواب دهم زیرا بر کلام تو توکل دارم.

⁴³و کلام راستی را از دهانم بالکل مگیر زیرا که به داوریهای تو امیدوارم

⁴⁴و شریعت تو را دائما نگاه خواهم داشت تا ابداﻵباد،

⁴⁵و به آزادی راه خواهم رفت زیرا که وصایای تو را طلبیده ام.

⁴⁶و در شهادات تو به حضور پادشاهان سخن خواهم گفت و خجل نخواهم شد،

⁴⁷و از وصایای تو تلذذ خواهم یافت که آنها را دوست می دارم؛

⁴⁸و دستهای خود را به اوامر تو که دوست می دارم بر خواهم افراشت و در فرایض تو تفکر خواهم نمود.

⁴⁹کلام خود را با بنده خویش به یاد آور که مرا بر آن امیدوار گردانیدی.

⁵⁰این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.

⁵¹متکبران مرا بسیار استهزا کردند، لیکن از شریعت تو رو نگردانیدم.

⁵²ای خداوند داوریهای تو را از قدیم به یاد آوردم و خویشتن را تسلی دادم.

⁵³حدت خشم مرا در گرفته است، به سبب شریرانی که شریعت تو را ترک کرده اند.

⁵⁴فرایض تو سرودهای من گردید، در خانه غربت من.

⁵⁵ای خداوند نام تو را در شب به یاد آوردم و شریعت تو را نگاه داشتم.

⁵⁶این بهره من گردید، زیرا که وصایای تو را نگاه داشتم.

⁵⁷خداوند نصیب من است. گفتم که کلام تو را نگاه خواهم داشت.

⁵⁸رضامندی تو را به تمامی دل خود طلبیدم. به حسب کلام خود بر من رحم فرما.

⁵⁹در راههای خود تفکر کردم و پایهای خود را به شهادات تو مایل ساختم.

⁶⁰شتابیدم و درنگ نکردم تا اوامر تو را نگاه دارم.

⁶¹ریسمانهای شریران مرا احاطه کرد، لیکن شریعت تو را فراموش نکردم.

⁶²در نصف شب برخاستم تا تو را حمد گویم برای داوریهای عدالت تو.

⁶³من همه ترسندگانت را رفیق هستم، و آنانی را که وصایای تو را نگاه می دارند.

⁶⁴ای خداوند زمین از رحمت تو پر است. فرایض خود را به من بیاموز.

⁶⁵با بنده خود احسان نمودی، ای خداوند موافق کلام خویش.

⁶⁶خردمندی نیکو و معرفت را به من بیاموز زیرا که به اوامر تو ایمان آوردم.

⁶⁷قبل از آنکه مصیبت را ببینم من گمراه شدم لیکن اﻵن کلام تو را نگاه داشتم.

⁶⁸تو نیکو هستی و نیکویی می کنی. فرایض خود را به من بیاموز.

⁶⁹متکبران بر من دروغ بستند. و اما من به تمامی دل وصایای تو را نگاه داشتم.

⁷⁰دل ایشان مثل پیه فربه است. و اما من در شریعت تو تلذذ می یابم.

⁷¹مرا نیکو است که مصیبت را دیدم، تا فرایض تو را بیاموزم.

⁷²شریعت دهان تو برای من بهتر است از هزاران طلا و نقره.

⁷³دستهای تو مرا ساخته و آفریده است. مرا فهیم گردان تا اوامر تو را بیاموزم.

⁷⁴ترسندگان تو چون مرا بینند شادمان گردند زیرا به کلام تو امیدوار هستم.

⁷⁵ای خداوند دانسته ام که داوریهای تو عدل است، و بر حق مرا مصیبت داده ای.

⁷⁶پس رحمت تو برای تسلی من بشود، موافق کلام تو با بنده خویش.

⁷⁷رحمتهای تو به من برسد تا زنده شوم زیرا که شریعت تو تلذذ من است.

⁷⁸متکبران خجل شوند زیرا به دروغ مرا اذیت رسانیدند. و اما من در وصایای تو تفکر می کنم.

⁷⁹ترسندگان تو به من رجوع کنند و آنانی که شهادات تو را می دانند.

⁸⁰دل من در فرایض تو کامل شود، تا خجل نشوم.

⁸¹جان من برای نجات تو کاهیده می شود. لیکن به کلام تو امیدوار هستم.

⁸²چشمان من برای کلام تو تار گردیده است و می گویم کی مرا تسلی خواهی داد.

⁸³زیرا که مثل مشک در دود گردیده ام. لیکن فرایض تو را فراموش نکرده ام.

⁸⁴چند است روزهای بنده تو؟ و کی بر جفا کنندگانم داوری خواهی نمود؟

⁸⁵متکبران برای من حفره ها زدند زیرا که موافق شریعت تو نیستند.

⁸⁶تمامی اوامر تو امین است. بر من ناحق جفا کردند. پس مرا امداد فرما.

⁸⁷نزدیک بود که مرا از زمین نابود سازند. اما من وصایای تو را ترک نکردم.

⁸⁸به حسب رحمت خود مرا زنده ساز تا شهادات دهان تو را نگاه دارم.

⁸⁹ای خداوند کلام تو تا ابداﻵباد در آسمانها پایدار است.

⁹⁰امانت تو نسلا بعد نسل است. زمین را آفریده ای و پایدار می ماند.

⁹¹برای داوریهای تو تا امروز ایستاده اند زیرا که همه بنده تو هستند.

⁹²اگر شریعت تو تلذذ من نمی بود، هرآینه در مذلت خود هلاک می شدم.

⁹³وصایای تو را تا به ابد فراموش نخواهم کرد زیرا به آنها مرا زنده ساخته ای.

⁹⁴من از آن تو هستم مرا نجات ده زیرا که وصایای تو را طلبیدم.

⁹⁵شریران برای من انتظار کشیدند تا مرا هلاک کنند. لیکن در شهادات تو تامل می کنم.

⁹⁶برای هر کمالی انتهایی دیدم، لیکن حکم تو بی نهایت وسیع است.

⁹⁷شریعت تو را چقدر دوست می دارم؛ تمامی روز تفکر من است.

⁹⁸اوامر تو مرا از دشمنانم حکیمتر ساخته است زیرا که همیشه نزد من می باشد.

⁹⁹از جمیع معلمان خود فهیمتر شدم زیرا که شهادات تو تفکر من است.

¹⁰⁰از مشایخ خردمندتر شدم زیرا که وصایای تو را نگاه داشتم.

¹⁰¹پایهای خود را از هر راه بد نگاه داشتم تا آن که کلام تو را حفظ کنم.

¹⁰²از داوریهای تو رو برنگردانیدم، زیرا که تو مرا تعلیم دادی.

¹⁰³کلام تو به مذاق من چه شیرین است و به دهانم از عسل شیرینتر.

¹⁰⁴از وصایای تو فطانت را تحصیل کردم. بنابراین هر راه دروغ را مکروه می دارم.

¹⁰⁵کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.

¹⁰⁶قسم خوردم و آن را وفا خواهم نمود که داوریهای عدالت تو را نگاه خواهم داشت.

¹⁰⁷بسیار ذلیل شده ام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!

¹⁰⁸ای خداوند هدایای تبرعی دهان مرا منظور فرما و داوریهای خود را به من بیاموز.

¹⁰⁹جان من همیشه در کف من است، لیکن شریعت تو را فراموش نمی کنم.

¹¹⁰شریران برای من دام گذاشته اند، اما از وصایای تو گمراه نشدم.

¹¹¹شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساخته ام زیرا که آنها شادمانی دل من است.

¹¹²دل خود را برای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تا ابداﻵباد و تا نهایت.

¹¹³مردمان دو رو را مکروه داشته ام، لیکن شریعت تو را دوست می دارم.

¹¹⁴ستر و سپر من تو هستی. به کلام تو انتظار می کشم.

¹¹⁵ای بدکاران، از من دور شوید! و اوامر خدای خویش را نگاه خواهم داشت.

¹¹⁶مرا به حسب کلام خود تایید کن تا زنده شوم و از امید خود خجل نگردم.

¹¹⁷مرا تقویت کن تا رستگار گردم و بر فرایض تو دائما نظر نمایم.

¹¹⁸همه کسانی را که از فرایض تو گمراه شده اند، حقیر شمرده ای زیرا که مکر ایشان دروغ است.

¹¹⁹جمیع شریران زمین را مثل درد هلاک می کنی. بنابراین شهادات تو را دوست می دارم.

¹²⁰موی بدن من از خوف تو برخاسته است و از داوریهای تو ترسیدم.

¹²¹داد و عدالت را به جا آوردم. مرا به ظلم کنندگانم تسلیم منما.

¹²²برای سعادت بنده خود ضامن شو تا متکبران بر من ظلم نکنند.

¹²³چشمانم برای نجات تو تار شده است و برای کلام عدالت تو.

¹²⁴با بنده خویش موافق رحمانیتت عمل نما و فرایض خود را به من بیاموز.

¹²⁵من بنده تو هستم. مرا فهیم گردان تا شهادات تو را دانسته باشم.

¹²⁶وقت است که خداوند عمل کند زیرا که شریعت تو را باطل نموده اند.

¹²⁷بنابراین، اوامر تو را دوست می دارم، زیادتر از طلا و زر خالص.

¹²⁸بنابراین، همه وصایای تو را در هر چیز راست می دانم، و هر راه دروغ را مکروه می دارم.

¹²⁹شهادات تو عجیب است. ازین سبب جان من آنها را نگاه می دارد.

¹³⁰کشف کلام تو نور می بخشد و ساده دلان را فهیم می گرداند.

¹³¹دهان خود را نیکو باز کرده، نفس زدم زیرا که مشتاق وصایای تو بودم.

¹³²بر من نظر کن و کرم فرما، برحسب عادت تو به آنانی که نام تو را دوست می دارند.

¹³³قدمهای مرا در کلام خودت پایدار ساز، تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.

¹³⁴مرا از ظلم انسان خلاصی ده، تا وصایای تو را نگاه دارم.

¹³⁵روی خود را بر بنده خود روشن ساز، و فرایض خود را به من بیاموز.

¹³⁶نهرهای آب از چشمانم جاری است زیرا که شریعت تو را نگاه نمی دارند.

¹³⁷ای خداوند تو عادل هستی و داوریهای تو راست است.

¹³⁸شهادات خود را به راستی امر فرمودی و به امانت الی نهایت.

¹³⁹غیرت من مرا هلاک کرده است زیرا که دشمنان من کلام تو را فراموش کرده اند.

¹⁴⁰کلام تو بی نهایت مصفی ' است و بنده تو آن را دوست می دارد.

¹⁴¹من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را فراموش نکردم.

¹⁴²عدالت تو عدل است تا ابداﻵباد و شریعت تو راست است.

¹⁴³تنگی و ضیق مرا در گرفته است، اما اوامر تو تلذذ من است.

¹⁴⁴شهادات تو عادل است تا ابداﻵباد. مرا فهیم گردان تا زنده شوم.

¹⁴⁵به تمامی دل خوانده ام. ای خداوند مرا جواب ده تا فرایض تو را نگاه دارم!

¹⁴⁶تو را خوانده ام، پس مرا نجات ده. و شهادات تو را نگاه خواهم داشت.

¹⁴⁷بر طلوع فجر سبقت جسته ، استغاثه کردم، و کلام تو را انتظار کشیدم.

¹⁴⁸چشمانم بر پاسهای شب سبقت جست، تا در کلام تو تفکر بنمایم.

¹⁴⁹به حسب رحمت خود آواز مرا بشنو. ای خداوند موافق داوریهای خود مرا زنده ساز.

¹⁵⁰آنانی که در پی خباثت می روند، نزدیک می آیند، و از شریعت تو دور می باشند.

¹⁵¹ای خداوند تو نزدیک هستی و جمیع اوامر تو راست است.

¹⁵²شهادات تو را از زمان پیش دانسته ام که آنها را بنیان کرده ای تا ابداﻵباد.

¹⁵³بر مذلت من نظر کن و مرا خلاصی ده زیرا که شریعت تو را فراموش نکرده ام.

¹⁵⁴در دعوای من دادرسی فرموده، مرا نجات ده و به حسب کلام خویش مرا زنده ساز.

¹⁵⁵نجات از شریران دور است زیرا که فرایض تو را نمی طلبند.

¹⁵⁶ای خداوند، رحمتهای تو بسیار است. به حسب داوریهای خود مرا زنده ساز.

¹⁵⁷جفا کنندگان و خصمان من بسیارند. اما از شهادات تو رو برنگردانیدم.

¹⁵⁸خیانتکاران را دیدم و مکروه داشتم زیرا کلام تو را نگاه نمی دارند.

¹⁵⁹ببین که وصایای تو را دوست می دارم. ای خداوند، به حسب رحمت خود مرا زنده ساز!

¹⁶⁰جمله کلام تو راستی است و تمامی داوری عدالت تو تا ابداﻵباد است.

¹⁶¹سروران بی جهت بر من جفا کردند. اما دل من از کلام تو ترسان است.

¹⁶²من در کلام تو شادمان هستم، مثل کسی که غنیمت وافر پیدا نموده باشد.

¹⁶³از دروغ کراهت و نفرت دارم. اما شریعت تو را دوست می دارم.

¹⁶⁴هر روز تو را هفت مرتبه تسبیح می خوانم، برای داوریهای عدالت تو.

¹⁶⁵آنانی را که شریعت تو را دوست می دارند، سلامتی عظیم است و هیچ چیز باعث لغزش ایشان نخواهد شد.

¹⁶⁶ای خداوند، برای نجات تو امیدوار هستم و اوامر تو را بجا می آورم.

¹⁶⁷جان من شهادات تو را نگاه داشته است و آنها را بی نهایت دوست می دارم.

¹⁶⁸وصایا و شهادات تو را نگاه داشته ام زیرا که تمام طریقهای من در مد نظر تو است.

¹⁶⁹ای خداوند، فریاد من به حضور تو برسد. به حسب کلام خود مرا فهیم گردان.

¹⁷⁰مناجات من به حضور تو برسد. به حسب کلام خود مرا خلاصی ده.

¹⁷¹لبهای من حمد تو را جاری کند زیرا فرایض خود را به من آموخته ای.

¹⁷²زبان من کلام تو را بسراید زیرا که تمام اوامر تو عدل است.

¹⁷³دست تو برای اعانت من بشود زیرا که وصایای تو را برگزیده ام.

¹⁷⁴ای خداوند برای نجات تو مشتاق بوده ام و شریعت تو تلذذ من است.

¹⁷⁵جان من زنده شود تا تو را تسبیح بخواند و داوریهای تو معاون من باشد.

¹⁷⁶مثل گوسفند گم شده، آواره گشتم. بنده خود را طلب نما، زیرا که اوامر تو را فراموش نکردم.