Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 144 Bible Online

مزامیر 144 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 144

¹خداوند که صخره من است، متبارک باد؛ که دستهای مرا به جنگ و انگشتهای مرا به حرب تعلیم داد!

²رحمت من اوست و ملجای من و قلعه بلند من و رهاننده من و سپر من و آنکه بر او توکل دارم، که قوم مرا در زیر اطاعت من می دارد.

³ای خداوند، آدمی چیست که او را بشناسی؟ و پسر انسان که او را به حساب بیاوری؟

⁴انسان مثل نفسی است و روزهایش مثل سایه ای است که می گذرد.

⁵ای خداوند آسمانهای خود را خم ساخته ، فرود بیا. و کوهها را لمس کن تا دود شوند.

⁶رعد را جهنده ساخته ، آنها را پراکنده ساز. تیرهای خود را بفرست و آنها را منهزم نما.

⁷دست خود را از اعلی بفرست، و مرا رهانیده، از آبهای بسیار خلاصی ده، یعنی از دست پسران اجنبی

⁸که دهان ایشان به باطل سخن می گوید، و دست راست ایشان، دست دروغ است.

⁹ای خدا، تو را سرودی تازه می سرایم. با بربط ذات ده تار، تو را ترنم خواهم نمود.

¹⁰که پادشاهان را نجات می بخشی ، و بنده خود داود را از شمشیر مهلک می رهانی.

¹¹مرا از دست اجنبیان برهان و خلاصی ده، که دهان ایشان به باطل سخن می گوید و دست راست ایشان دست دروغ است.

¹²تا پسران ما در جوانی خود نمو کرده، مثل نهالها باشند. و دختران ما مثل سنگهای زاویه تراشیده شده به مثال قصر.

¹³و انبارهای ما پر شده، به انواع نعمت ریزان شوند. و گله های ما هزارها و کرورها در صحراهای ما بزایند.

¹⁴و گاوان ما باربردار شوند و هیچ رخنه و خروج و نالهای در کوچه های ما نباشد.

¹⁵خوشابحال قومی که نصیب ایشان این است. خوشابحال آن قوم که یهوه خدای ایشان است.