Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 147 Bible Online

مزامیر 147 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 147

¹هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دلپسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

²خداوند اورشلیم را بنا می کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می نماید.

³شکسته دلان را شفا می دهد و جراحتهای ایشان را می بندد.

⁴عدد ستارگان را می شمارد و جمیع آنها را به نام می خواند.

⁵خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

⁶خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می اندازد.

⁷خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

⁸که آسمانها را با ابرها می پوشاند و باران را برای زمین مهیا می نماید و گیاه را بر کوهها می رویاند.

⁹که بهایم را آذوقه می دهد و بچه های غراب را که او را می خوانند.

¹⁰در قوت اسب رغبت ندارد، و از ساقهای انسان راضی نمی باشد.

¹¹رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

¹²ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

¹³زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده و فرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

¹⁴که حدود تو را سلامتی می دهد و تو را از مغز گندم سیر می گرداند.

¹⁵که کلام خود را بر زمین فرستاده است و قول او به زودی هر چه تمامتر می دود.

¹⁶که برف را مثل پشم می باراند، و ژاله را مثل خاکستر می پاشد.

¹⁷که تگرگ خود را در قطعه ها می اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

¹⁸کلام خود را می فرستد و آنها را می گدازد. باد خویش را می وزاند، پس آبها جاری می شود.

¹⁹کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

²⁰با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته اند. هللویاه!