Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 17 Bible Online

مزامیر 17 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 17

¹ای خداوند، عدالت را بشنو و به فریاد من توجه فرما! و دعای مرا که از لب بی ریا می آید، گوش بگیر!

²داد من از حضور تو صادر شود؛ چشمان تو راستی را ببیند.

³دل مرا آزموده ای، شبانگاه از آن تفقد کرده ای. مرا قال گذاشته ای و هیچ نیافته ای، زیرا عزیمت کردم که زبانم تجاوز نکند.

⁴و اما کارهای آدمیان به کلام لبهای تو؛ خود را از راههای ظالم نگاه داشتم.

⁵قدمهایم به آثار تو قائم است، پس پایهایم نخواهد لغزید.

⁶ای خدا تو را خوانده ام زیرا که مرا اجابت خواهی نمود. گوش خود را به من فراگیر و سخن مرا بشنو.

⁷رحمتهای خود را امتیاز ده، ای که متوکلان خویش را به دست راست خود از مخالفان ایشان می رهانی.

⁸مرا مثل مردمک چشم نگاه دار؛ مرا زیر سایه بال خود پنهان کن،

⁹از روی شریرانی که مرا خراب می سازند، از دشمنان جانم که مرا احاطه می کنند.

¹⁰دل فربه خود را بسته اند. به زبان خویش سخنان تکبرآمیز می گویند.

¹¹اﻵن قدمهای ما را احاطه کرده اند، و چشمان خود را دوخته اند تا ما را به زمین بیندازند.

¹²مثل او مثل شیری است که در دریدن حریص باشد، و مثل شیر ژیان که در بیشه خود در کمین است.

¹³ای خداوند برخیز و پیش روی وی درآمده، او را بینداز و جانم را از شریر به شمشیر خود برهان،

¹⁴از آدمیان، ای خداوند، به دست خویش، از اهل جهان که نصیب ایشان در زندگانی است که شکم ایشان را به ذخایر خود پرساخته ای و از اولاد سیر شده، زیادی مال خود را برای اطفال خویش ترک می کنند.

¹⁵ و اما من روی تو را در عدالت خواهم دید، و چون بیدار شوم، از صورت تو سیر خواهم شد.