Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 32 Bible Online

مزامیر 32 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 32

¹خوشابحال کسی که عصیان او آمرزیده شد و گناه وی مستور گردید.

²خوشابحال کسی که خداوند به وی جرمی در حساب نیاورد و در روح او حیلهای نمی باشد.

³هنگامی که خاموش می بودم، استخوانهایم پوسیده می شد از نعره ای که تمامی روز می زدم.

⁴چونکه دست تو روز و شب بر من سنگین می بود. رطوبتم به خشکی تابستان مبدل گردید، سلاه.

⁵به گناه خود نزد تو اعتراف کردم و جرم خود را مخفی نداشتم. گفتم: عصیان خود را نزد خداوند اقرار می کنم. پس تو آلایش گناهم را عفو کردی، سلاه.

⁶از این رو هر مقدسی در وقت اجابت نزد تو دعا خواهد کرد. وقتی که آبهای بسیار به سیلان آید، هرگز بدو نخواهد رسید.

⁷تو ملجای من هستی مرا از تنگی حفظ خواهی کرد. مرا به سرودهای نجات احاطه خواهی نمود، سلاه.

⁸تو را حکمت خواهم آموخت و به راهی که باید رفت ارشاد خواهم نمود و تو را به چشم خود که بر تو است نصیحت خواهم فرمود.

⁹مثل اسب و قاطر بی فهم مباشید که آنها را برای بستن به دهنه و لگام زینت می دهند، والا نزدیک تو نخواهند آمد.

¹⁰غمهای شریر بسیار می باشد، اما هر که بر خداوند توکل دارد رحمت او را احاطه خواهد کرد.

¹¹ای صالحان در خداوند شادی و وجد کنید و ای همه راستدلان ترنم نمایید.