Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 35 Bible Online

مزامیر 35 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 35

¹ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می کنند.

²سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز،

³و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفا کنندگانم ببند و به جان من بگو من نجات تو هستم.

⁴خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند؛ و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده و خجل شوند.

⁵مثل کاه پیش روی باد باشند و فرشته خداوند ایشان را براند.

⁶راه ایشان تاریکی و لغزنده باد و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند.

⁷زیرا دام خود را برای من بی سبب در حفره ای پنهان کردند که آن را برای جان من بی جهت کنده بودند.

⁸هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.

⁹و اما جان من در خداوند وجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهد نمود.

¹⁰همه استخوانهایم می گویند: «ای خداوند کیست مانند تو که مسکین را از شخص قویتر از او می رهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی!»

¹¹شاهدان کینه ور برخاسته اند. چیزهایی را که نمی دانستم از من می پرسند.

¹²به عوض نیکویی بدی به من می کنند. جان مرا بی کس گردانیده اند.

¹³و اما من چون ایشان بیمار می بودند، پلاس می پوشیدم؛ جان خود را به روزه می رنجانیدم و دعایم به سینه ام برمی گشت.

¹⁴مثل آنکه او دوست و برادرم می بود، سرگردان می رفتم. چون کسی که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم می شدم.

¹⁵ولی چون افتادم شادی کنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند، و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.

¹⁶مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی می کنند، دندانهای خود را بر من می افشردند.

¹⁷ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد؟ جانم را از خرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان.

¹⁸و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.

¹⁹تا آنانی که بی سبب دشمن منند، بر من فخر نکنند، و آنانی که بر من بی سبب بغض می نمایند، چشمک نزنند.

²⁰زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و بر آنانی که در زمین آرامند، سخنان حیله آمیز را تفکر می کنند.

²¹و دهان خود را بر من باز کرده، می گویند هه هه چشم ما دیده است.

²²ای خداوند تو آن را دیده ای، پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

²³خویشتن را برانگیز و برای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من، برای دعوی من.

²⁴ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.

²⁵تا در دل خود نگویند «اینک مراد ما»؛ تا نگویند «او را بلعیده ایم!»

²⁶و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند؛ و آنانی که بر من تکبر می کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.

²⁷آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند و دائما گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد.

²⁸و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز.