Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 39 Bible Online

مزامیر 39 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 39

¹گفتم راههای خود را حفظ خواهم کرد تا به زبانم خطا نورزم. دهان خود را به لجام نگاه خواهم داشت، مادامی که شریر پیش من است.

²من گنگ بودم و خاموش و از نیکویی نیز سکوت کردم و درد من به حرکت آمد.

³دلم در اندرونم گرم شد. چون تفکر می کردم آتش افروخته گردید. پس به زبان خود سخن گفتم.

⁴ای خداوند اجل مرا بر من معلوم ساز و مقدار ایامم را که چیست تا بفهمم چه قدر فانی هستم.

⁵اینک روزهایم را مثل یک وجب ساخته ای و زندگانی ام در نظر تو هیچ است. یقینا هر آدمی محض بطالت قرار داده شد، سلاه.

⁶اینک انسان در خیال رفتار می کند و محض بطالت مضطرب می گردد. ذخیره می کند و نمی داند کیست که از آن تمتع خواهد برد.

⁷و اﻵن ای خداوند برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می باشد.

⁸مرا از همه گناهانم برهان و مرا نزد جاهلان عار مگردان.

⁹من گنگ بودم و زبان خود را باز نکردم زیرا که تو این را کرده ای.

¹⁰بلای خود را از من بردار زیرا که از ضرب دست تو من تلف می شوم.

¹¹چون انسان را به سبب گناهش به عتابها تادیب می کنی ، نفایس او را مثل بید می گذاری. یقینا هر انسان محض بطالت است، سلاه.

¹²ای خداوند دعای مرا بشنو و به فریادم گوش بده و از اشکهایم ساکت مباش، زیرا که من غریب هستم در نزد تو و نزیل هستم مثل جمیع پدران خود.

¹³روی (خشم) خود را از من بگردان تا فرحناک شوم قبل از آنکه رحلت کنم و نایاب گردم.