Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 44 Bible Online

مزامیر 44 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 44

¹ای خدا به گوشهای خود شنیده ایم و پدران ما، ما را خبر داده اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده ای.

²تو به دست خود امتها را بیرون کردی، اما ایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

³زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد بلکه دست راست تو و بازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسند بودی.

⁴ای خدا تو پادشاه من هستی ، پس برنجات یعقوب امر فرما.

⁵به مدد تو دشمنان خود را خواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش را پایمال خواهیم ساخت.

⁶زیرا بر کمان خود توکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

⁷بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

⁸تمامی روز بر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

⁹لیکن اﻵن تو ما را دور انداخته و رسوا ساخته ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

¹⁰و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می کنند.

¹¹ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده ای و ما را در میان امتها پراکنده ساخته ای.

¹²قوم خود را بی بها فروختی و از قیمت ایشان نفع نبردی.

¹³ما را نزد همسایگان ما عار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

¹⁴ما را در میان امتها ضرب المثل ساخته ای، جنبانیدن سر در میان قومها؛

¹⁵و رسوایی من همه روزه در نظر من است و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

¹⁶از آواز ملامتگو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

¹⁷این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

¹⁸دل ما به عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

¹⁹هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

²⁰نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

²¹آیا خدا این را غوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب را می داند.

²²هر آینه به خاطر تو تمامی روز کشته می شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می شویم.

²³ای خداوند بیدار شو! چرا خوابیده ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

²⁴چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی ما را فراموش کردی؟

²⁵زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

²⁶به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما را فدیه ده.