Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 78 Bible Online

مزامیر 78 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 78

¹ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید!

²دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود، تنطق خواهم نمود،

³که آنها را شنیده و دانسته ایم و پدران ما برای ما بیان کرده اند.

⁴از فرزندان ایشان آنها را پنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است.

⁵زیرا که شهادتی در یعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار داد و پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خود تعلیم دهند؛

⁶تا نسل آینده آنها را بدانند و فرزندانی که می بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛

⁷و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا را فراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند.

⁸و مثل پدران خود نسلی گردنکش و فتنه انگیز نشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند و روح ایشان بسوی خدا امین نبود.

⁹بنی افرایم که مسلح و کمانکش بودند، در روز جنگ رو برتافتند.

¹⁰عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند،

¹¹و اعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها را بدیشان ظاهر کرده بود،

¹²و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیار صوعن.

¹³دریا را منشق ساخته ، ایشان را عبور داد و آبها را مثل توده برپا نمود.

¹⁴و ایشان را در روز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نور آتش.

¹⁵در صحرا صخره ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید.

¹⁶پس سیلها را از صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت.

¹⁷و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و بر حضرت اعلی ' در صحرا فتنه انگیختند،

¹⁸و در دلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند.

¹⁹و بر ضد خدا تکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می تواند در صحرا سفره ای حاضر کند؟»

²⁰اینک صخره را زد و آبها روان شد و وادیها جاری گشت. «آیا می تواند نان را نیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضر سازد؟»

²¹پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید.

²²زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند.

²³پس ابرها را از بالا امر فرمود و درهای آسمان را گشود

²⁴و من را بر ایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید.

²⁵مردمان، نان زورآوران را خوردند و آذوقه ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.

²⁶باد شرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، باد جنوبی را آورد،

²⁷و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا.

²⁸و آن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگرد مسکنهای ایشان.

²⁹پس خوردند و نیکو سیر شدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد.

³⁰ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذا هنوز در دهان ایشان بود

³¹که غضب خدا بر ایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت و جوانان اسرائیل را هلاک ساخت.

³²با وجود این همه ، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند.

³³بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس.

³⁴هنگامی که ایشان را کشت او را طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند،

³⁵و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است.

³⁶اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به او دروغ گفتند،

³⁷زیرا که دل ایشان با او راست نبود و به عهد وی مؤتمن نبودند.

³⁸اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان را عفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارها غضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت.

³⁹و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می رود و بر نمی گردد.

⁴⁰چند مرتبه در صحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند.

⁴¹و برگشته، خدا را امتحان کردند و قدوس اسرائیل را اهانت نمودند،

⁴²و قوت او را به خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود؛

⁴³که چگونه آیات خود را در مصر ظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن.

⁴⁴و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود و رودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید.

⁴⁵انواع پشه ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند و غوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛

⁴⁶و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد.

⁴⁷تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کرد و درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت.

⁴⁸بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق.

⁴⁹و آتش خشم خود را بر ایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر.

⁵⁰و راهی برای غضب خود مهیا ساخته ، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود.

⁵¹و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام.

⁵²و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید و ایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود.

⁵³و ایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریا دشمنان ایشان را پوشانید.

⁵⁴و ایشان را به حدود مقدس خود آورد، بدین کوهی که به دست راست خود تحصیل کرده بود.

⁵⁵و امتها را از حضور ایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.

⁵⁶لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند.

⁵⁷و برگشته ، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند.

⁵⁸و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند.

⁵⁹چون خدا این را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت.

⁶⁰پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه ای را که در میان آدمیان برپا ساخته بود،

⁶¹و (تابوت) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به دست دشمن سپرد،

⁶²و قوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید.

⁶³جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد.

⁶⁴کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند و بیوه های ایشان نوحه گری ننمودند.

⁶⁵آنگاه خداوند مثل کسی که خوابیده بود بیدار شد، مثل جباری که از شراب می خروشد،

⁶⁶و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عار ابدی گردانید.

⁶⁷و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید.

⁶⁸لیکن سبط یهودا را برگزید و این کوه صهیون را که دوست می داشت.

⁶⁹و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابداﻵباد بنیاد نهاد.

⁷⁰و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت.

⁷¹از عقب میشهای شیرده او را آورد تا قوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند.

⁷²پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد.