Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم مزامیر 89 Bible Online

مزامیر 89 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

مزامیر 89

¹رحمتهای خداوند را تا به ابد خواهم سرایید. امانت تو را به دهان خود نسلا بعد نسل اعلام خواهم کرد.

²زیرا گفتم رحمت بنا خواهد شد تا ابداﻵباد و امانت خویش را در افلاک پایدار خواهی ساخت.

³با برگزیده خود عهد بسته ام. برای بنده خویش داود قسم خورده ام.

⁴که ذریت تو را پایدار خواهم ساخت تا ابداﻵباد و تخت تو را نسلا بعد نسل بنا خواهم نمود، سلاه.

⁵و آسمانها کارهای عجیب تو را ای خداوند تمجید خواهند کرد و امانت تو را در جماعت مقدسان.

⁶زیرا کیست در آسمانها که با خداوند برابری تواند کرد؟ و از فرزندان زورآوران که را با خداوند تشبیه توان نمود؟

⁷خدا بی نهایت مهیب است در جماعت مقدسان و ترسناک است بر آنانی که گرداگرد او هستند.

⁸ای یهوه خدای لشکرها کیست ای یاه قدیر مانند تو؟ و امانت تو، تو را احاطه می کند.

⁹بر تکبر دریا تو مسلط هستی. چون امواجش بلند می شود، آنها را ساکن می گردانی.

¹⁰رهب را مثل کشته شده خرد شکسته ای. به بازوی زورآور خویش دشمنانت را پراکنده نموده ای.

¹¹آسمان از آن تو است و زمین نیز از آن تو. ربع مسکون و پری آن را تو بنیاد نهاده ای.

¹²شمال و جنوب را تو آفریده ای. تابور و حرمون به نام تو شادی می کنند.

¹³بازوی تو با قوت است. دست تو زورآور است و دست راست تو متعال.

¹⁴عدالت و انصاف اساس تخت تو است. رحمت و راستی پیش روی تو می خرامند.

¹⁵خوشابحال قومی که آواز شادمانی را می دانند. در نور روی تو ای خداوند خواهند خرامید.

¹⁶در نام تو شادمان خواهند شد تمامی روز و در عدالت تو سرافراشته خواهند گردید.

¹⁷زیرا که فخر قوت ایشان تو هستی و به رضامندی تو شاخ ما مرتفع خواهد شد.

¹⁸زیرا که سپر ما از آن خداوند است و پادشاه ما از آن قدوس اسرائیل.

¹⁹آنگاه در عالم رؤیا به مقدس خود خطاب کرده، گفتی که نصرت را بر مردی زورآور نهادم و برگزیده ای از قوم را ممتاز کردم.

²⁰بنده خود داود را یافتم و او را به روغن مقدس خود مسح کردم.

²¹که دست من با او استوار خواهد شد. بازوی من نیز او را قوی خواهد گردانید.

²²دشمنی بر او ستم نخواهد کرد و هیچ پسر ظلم بدو اذیت نخواهد رسانید.

²³و خصمان او را پیش روی وی خواهم گرفت و آنانی را که از او نفرت دارند مبتلا خواهم گردانید.

²⁴و امانت و رحمت من با وی خواهد بود و در نام من شاخ او مرتفع خواهد شد.

²⁵دست او را بر دریا مستولی خواهم ساخت و دست راست او را بر نهرها.

²⁶او مرا خواهد خواند که تو پدر من هستی ، خدای من و صخره نجات من.

²⁷من نیز او را نخست زاده خود خواهم ساخت، بلندتر از پادشاهان جهان.

²⁸رحمت خویش را برای وی نگاه خواهم داشت تا ابداﻵباد و عهد من با او استوار خواهد بود.

²⁹و ذریت وی را باقی خواهم داشت تا ابداﻵباد و تخت او را مثل روزهای آسمان.

³⁰اگر فرزندانش شریعت مرا ترک کنند، و در احکام من سلوک ننمایند،

³¹اگر فرایض مرا بشکنند، و اوامر مرا نگاه ندارند،

³²آنگاه معصیت ایشان را به عصا تادیب خواهم نمود و گناه ایشان را به تازیانه ها.

³³لیکن رحمت خود را از او برنخواهم داشت و امانت خویش را باطل نخواهم ساخت.

³⁴عهد خود را نخواهم شکست و آنچه را از دهانم صادر شد تغییر نخواهم داد.

³⁵یک چیز را به قدوسیت خود قسم خوردم و به داود هرگز دروغ نخواهم گفت.

³⁶که ذریت او باقی خواهد بود تا ابداﻵباد و تخت او به حضور من مثل آفتاب،

³⁷مثل ماه ثابت خواهد بود تا ابداﻵباد و مثل شاهد امین در آسمان، سلاه.

³⁸لیکن تو ترک کرده ای و دور انداخته ای و با مسیح خود غضبناک شده ای.

³⁹عهد بنده خود را باطل ساخته ای و تاج او را بر زمین انداخته ، بی عصمت کرده ای.

⁴⁰جمیع حصارهایش را شکسته و قلعه های او را خراب نموده ای.

⁴¹همه راه گذران او را تاراج می کنند و او نزد همسایگان خود عار گردیده است.

⁴²دست راست خصمان او را برافراشته ، و همه دشمنانش را مسرور ساخته ای.

⁴³دم شمشیر او را نیز برگردانیده ای و او را در جنگ پایدار نساخته ای.

⁴⁴جلال او را باطل ساخته و تخت او را به زمین انداخته ای.

⁴⁵ایام شبابش را کوتاه کرده، و او را به خجالت پوشانیده ای، سلاه.

⁴⁶تا به کی ای خداوند خود را تا به ابد پنهان خواهی کرد و غضب تو مثل آتش افروخته خواهد شد؟

⁴⁷به یاد آور که ایام حیاتم چه کم است. چرا تمامی بنی آدم را برای بطالت آفریده ای؟

⁴⁸کدام آدمی زنده است که موت را نخواهد دید؟ و جان خویش را از دست قبر خلاص خواهد ساخت؟ سلاه.

⁴⁹ای خداوند رحمتهای قدیم تو کجاست که برای داود به امانت خود قسم خوردی؟

⁵⁰ای خداوند ملامت بنده خود را به یاد آور که آن را از قومهای بسیار در سینه خود متحمل می باشم.

⁵¹که دشمنان تو ای خداوند ملامت کرده اند، یعنی آثار مسیح تو را ملامت نموده اند.

⁵²خداوند متبارک باد تا ابداﻵباد. آمین و آمین.