Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم امثال 17 Bible Online

امثال 17 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

امثال 17

¹لقمه خشک با سلامتی ، بهتر است از خانه پر از ضیافت با مخاصمت.

²بنده عاقل بر پسر پستفطرت مسلط خواهد بود، و میراث را با برادران تقسیم خواهد نمود.

³بوته برای نقره و کوره به جهت طلا است، اما خداوند امتحان کننده دلها است.

⁴شریر به لبهای دروغگو اصغا می کند، و مرد کاذب به زبان فتنه انگیز گوش می دهد.

⁵هر که فقیر را استهزا کند آفریننده خویش را مذمت می کند، و هر که از بلا خوش می شود بی سزا نخواهد ماند.

⁶تاج پیران، پسران پسرانند، و جلال فرزندان، پدران ایشانند.

⁷کلام کبرآمیز احمق را نمی شاید، و چند مرتبه زیاده لبهای دروغگو نجبا را.

⁸هدیه در نظر اهل آن سنگ گرانبها است که هر کجا توجه نماید برخوردار می شود.

⁹هر که گناهی را مستور کند طالب محبت می باشد، اما هر که امری را تکرار کند دوستان خالص را از هم جدا می سازد.

¹⁰یک ملامت به مرد فهیم اثر می کند، بیشتر از صد تازیانه به مرد جاهل.

¹¹مرد شریر طالب فتنه است و بس. لهذا قاصد ستمکیش نزد او فرستاده می شود.

¹²اگر خرسی که بچه هایش کشته شود به انسان برخورد، بهتر است از مرد احمق در حماقت خود.

¹³کسی که به عوض نیکویی بدی می کند بلا از خانه او دور نخواهد شد.

¹⁴ابتدای نزاع مثل رخنه کردن آب است، پس مخاصمه را ترک کن قبل از آنکه به مجادله برسد.

¹⁵هر که شریر را عادل شمارد و هر که عادل را ملزم سازد، هر دو ایشان نزد خداوند مکروهند.

¹⁶قیمت به جهت خریدن حکمت چرا به دست احمق باشد؟ و حال آنکه هیچ فهم ندارد.

¹⁷دوست خالص در همه اوقات محبت می نماید، و برادر به جهت تنگی مولود شده است.

¹⁸مرد ناقص العقل دست می دهد و در حضور همسایه خود ضامن می شود.

¹⁹هر که معصیت را دوست دارد منازعه را دوست می دارد، و هر که در خود را بلند سازد خرابی را می طلبد.

²⁰کسی که دل کج دارد نیکویی را نخواهد یافت. و هر که زبان دروغگو دارد در بلا گرفتار خواهد شد.

²¹هر که فرزند احمق آورد برای خویشتن غم پیدا می کند، و پدر فرزند ابله شادی نخواهد دید.

²²دل شادمان شفای نیکو می بخشد، اما روح شکسته استخوانها را خشک می کند.

²³مرد شریر رشوه را از بغل می گیرد، تا راههای انصاف را منحرف سازد.

²⁴حکمت در مد نظر مرد فهیم است، اما چشمان احمق در اقصای زمین می باشد.

²⁵پسر احمق برای پدر خویش حزن است، و به جهت مادر خویش تلخی است.

²⁶عادلان را نیز سرزنش نمودن خوب نیست، و نه ضرب زدن به نجبا به سبب راستی ایشان.

²⁷صاحب معرفت سخنان خود را باز می دارد، و هر که روح حلیم دارد مرد فطانت پیشه است.

²⁸مرد احمق نیز چون خاموش باشد او را حکیم می شمارند، و هر که لبهای خود را می بندد فهیم است.