Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم امثال 8 Bible Online

امثال 8 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

امثال 8

¹آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آواز خود را بلند نمی نماید؟

²به سر مکانهای بلند، به کناره راه، در میان طریقها می ایستد.

³به جانب دروازه ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه ها صدا می زند.

⁴که شما را ای مردان می خوانم و آواز من به بنی آدم است.

⁵ای جاهلان زیرکی را بفهمید و ای احمقان عقل را درک نمایید.

⁶بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

⁷دهانم به راستی تنطق می کند و لبهایم شرارت را مکروه می دارد.

⁸همه سخنان دهانم بر حق است و در آنها هیچ چیز کج یا معوج نیست.

⁹تمامی آنها نزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

¹⁰تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

¹¹زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

¹²من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته ام.

¹³ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر و راه بد و دهان دروغگو را مکروه می دارم.

¹⁴مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

¹⁵به من پادشاهان سلطنت می کنند، و داوران به عدالت فتوا می دهند.

¹⁶به من سروران حکمرانی می نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

¹⁷من دوست می دارم آنانی را که مرا دوست می دارند. و هر که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

¹⁸دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی و عدالت.

¹⁹ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، و حاصل من از نقره خالص.

²⁰در طریق عدالت می خرامم، در میان راههای انصاف،

²¹تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، و خزینه های ایشان را مملو سازم.

²²خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

²³من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

²⁴هنگامی که لجه ها نبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر از آب وجود نداشت.

²⁵قبل از آنکه کوهها برپا شود، پیش از تلها مولود گردیدم.

²⁶چون زمین و صحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

²⁷وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را بر سطح لجه قرار داد.

²⁸وقتی که افلاک را بالا استوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

²⁹چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان او تجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

³⁰آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می کردم.

³¹و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من با بنی آدم می بود.

³²پس اﻵن ای پسران مرا بشنوید، و خوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

³³تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را رد منمایید.

³⁴خوشا بحال کسی که مرا بشنود، و هر روز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

³⁵زیرا هر که مرا یابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوند را حاصل نماید.

³⁶و اما کسی که مرا خطا کند، به جان خود ضرر رساند، و هر که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.