Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم اشعیا 7 Bible Online

اشعیا 7 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

اشعیا 7

¹و در ایام آحاز بن یوتام بن عزیا پادشاه یهودا، واقع شد که رصین، پادشاه آرام و فقحبن رملیا، پادشاه اسرائیل، بر اورشلیم برآمدند تا با آن جنگ نمایند، اما نتوانستند آن را فتح نمایند.

²و به خاندان داود خبر داده، گفتند که ارام در افرایم اردو زده اند، و دل او و دل مردمانش بلرزید به طوری که درختان جنگل از باد می لرزد.

³ آنگاه خداوند به اشعیا گفت: «تو با پسر خود شآریاشوب به انتهای قنات برکه فوقانی به راه مزرعه گازر به استقبال آحاز بیرون شو.».

⁴و وی را بگو: باحذر و آرام باش مترس و دلت ضعیف نشود از این دو دم مشعل دودافشان، یعنی از شدت خشم رصین و ارام و پسر رملیا.

⁵زیرا که ارام با افرایم و پسر رملیا برای ضرر تو مشورت کرده، می گویند:

⁶بر یهودا برآییم و آن را محاصره کرده، به جهت خویشتن تسخیر نماییم و پسر طبئیل را در آن به پادشاهی نصب کنیم.»

⁷خداوند یهوه چنین می گوید که «این بجا آورده نمی شود و واقع نخواهد گردید.

⁸زیرا که سر ارام، دمشق و سر دمشق، رصین است و بعد از شصت و پنج سال افرایم شکسته می شود به طوری که دیگر قومی نخواهد بود.

⁹و سر افرایم سامره و سر سامره پسر رملیا است و اگر باور نکنید هرآینه ثابت نخواهید ماند.»

¹⁰و خداوند بار دیگر آحاز را خطاب کرده، گفت:

¹¹«آیتی به جهت خود از یهوه خدایت بطلب. آن را یا از عمقها بطلب یا از اعلی ' علیین بالا.»

¹²آحاز گفت: «نمی طلبم و خداوند را امتحان نخواهم نمود.»

¹³گفت: «ای خاندان داود بشنوید! آیا شما را چیزی سهل است که مردمان را بیزار کنید بلکه می خواهید خدای مرا نیز بیزار کنید.

¹⁴بنابراین خود خداوند به شما آیتی خواهد داد: اینک باکره حامله شده، پسری خواهد زایید و نام او را عمانوئیل خواهد خواند.

¹⁵کره و عسل خواهد خورد تا آنکه ترک کردن بدی و اختیار کردن خوبی را بداند.

¹⁶زیرا قبل از آنکه پسر، ترک نمودن بدی و اختیار کردن خوبی را بداند، زمینی که شما از هر دو پادشاه آن می ترسید، متروک خواهد شد.

¹⁷خداوند بر تو و بر قومت و بر خاندان پدرت ایامی را خواهد آورد که از ایامی که افرایم از یهودا جدا شد تا حال نیامده باشد یعنی پادشاه آشور را.»

¹⁸و در آن روز واقع خواهد شد که خداوند برای مگسهایی که به کناره های نهرهای مصرند و زنبورهایی که در زمین آشورند صفیر خواهد زد.

¹⁹و تمامی آنها برآمده، در وادیهای ویران و شکافهای صخره و بر همه بوته های خاردار و بر همه مرتعها فرود خواهند آمد.

²⁰و در آن روز خداوند به واسطه استره ای که از ماورای نهر اجیر می شود یعنی به واسطه پادشاه آشور، موی سر و موی پایها را خواهد تراشید و ریش هم سترده خواهد شد.

²¹و در آن روز واقع خواهد شد که شخصی یک گاو جوان و دو گوسفند زنده نگاه خواهد داشت.

²²و از فراوانی شیری که می دهند کره خواهد خورد زیرا هرکه درمیان زمین باقی ماند، خوراکش کره و عسل خواهد بود.

²³و در آن روز هر مکانی که هزار مو به جهت هزار پاره نقره داده می شد، پر از خار و خس خواهد بود.

²⁴با تیرها و کمانها مردم به آنجا خواهند آمد زیرا که تمامی زمین پر از خار و خس خواهد شد.

²⁵و جمیع کوههایی که با بیل کنده می شد، از ترس خار و خس به آنجا نخواهند آمد بلکه گاوان را به آنجا خواهند فرستاد و گوسفندان آن را پایمال خواهند کرد.