Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم لاویان 22 Bible Online

لاویان 22 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

لاویان 22

¹و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

²«هارون و پسرانش را بگو که از موقوفات بنی اسرائیل که برای من وقف می کنند احتراز نمایند، و نام قدوس مرا بی حرمت نسازند. من یهوه هستم.

³به ایشان بگو: هر کس از همه ذریت شما در نسلهای شما که به موقوفاتی که بنی اسرائیل برای خداوند وقف نمایند نزدیک بیاید، و نجاست او بر وی باشد، آن کس از حضور من منقطع خواهد شد. من یهوه هستم.

⁴هر کس از ذریت هارون که مبروص یا صاحب جریان باشد تا طاهر نشود، از چیزهای مقدس نخورد، و کسی که هر چیزی را که از میت نجس شود لمس نماید، و کسی که منی از وی درآید،

⁵و کسی که هر حشرات را که از آن نجس می شوند لمس نماید، یا آدمی را که از او نجس می شوند از هر نجاستی که دارد.

⁶پس کسی که یکی از اینها را لمس نماید تا شام نجس باشد، و تا بدن خود را به آب غسل ندهد از چیزهای مقدس نخورد.

⁷و چون آفتاب غروب کند، آنگاه طاهر خواهد بود، و بعد از آن از چیزهای مقدس بخورد چونکه خوراک وی است.

⁸میته یا دریده شده را نخورد تا از آن نجس شود. من یهوه هستم.

⁹پس وصیت مرا نگاه دارند مبادا به سبب آن متحمل گناه شوند. و اگر آن را بی حرمت نمایند بمیرند. من یهوه هستم که ایشان را تقدیس می نمایم.

¹⁰هیچ غریبی چیز مقدس نخورد، و مهمان کاهن و مزدور او چیز مقدس نخورد.

¹¹اما اگر کاهن کسی را بخرد، زرخرید او می باشد. او آن را بخورد و خانه زاد او نیز. هر دو خوراک او را بخورند.

¹²و دختر کاهن اگر منکوحه مرد غریب باشد، از هدایای مقدس نخورد.

¹³و دختر کاهن که بیوه یا مطلقه بشود و اولاد نداشته ، به خانه پدر خود مثل طفولیتش برگردد، خوراک پدر خود را بخورد، لیکن هیچ غریب از آن نخورد.

¹⁴و اگر کسی سهوا چیز مقدس را بخورد، پنج یک بر آن اضافه کرده، آن چیز مقدس را به کاهن بدهد.

¹⁵و چیزهای مقدس بنی اسرائیل را که برای خداوند می گذرانند، بی حرمت نسازند.

¹⁶و به خوردن چیزهای مقدس ایشان، ایشان را متحمل جرم گناه نسازند، زیرا من یهوه هستم که ایشان را تقدیس می نمایم.»

¹⁷و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

¹⁸«هارون و پسرانش و جمیع بنی اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: هر کس از خاندان اسرائیل و از غریبانی که در اسرائیل باشند که قربانی خود را بگذراند، خواه یکی از نذرهای ایشان، خواه یکی از نوافل ایشان، که آن را برای قربانی سوختنی نزد خداوند می گذرانند،

¹⁹تا شما مقبول شوید. آن را نر بی عیب از گاو یا از گوسفند یا از بز بگذرانید.

²⁰هر چه را که عیب دارد مگذرانید، برای شما مقبول نخواهد شد.

²¹و اگر کسی ذبیحه سلامتی برای خداوند بگذراند، خواه برای وفای نذر، خواه برای نافله ، چه از رمه چه از گله ، آن بی عیب باشد تا مقبول بشود، البته هیچ عیب در آن نباشد.

²²کور یا شکسته یا مجروح یا آبله دار یا صاحب جرب یا گری، اینها را برای خداوند مگذرانید، و از اینها هدیه آتشین برای خداوند بر مذبح مگذارید.

²³اما گاو و گوسفند که زاید یا ناقص اعضا باشد، آن را برای نوافل بگذران، لیکن برای نذر قبول نخواهد شد.

²⁴و آنچه را که بیضه آن کوفته یا فشرده یا شکسته یا بریده باشد، برای خداوند نزدیک میاورید، و در زمین خود قربانی مگذرانید.

²⁵و از دست غریب نیز طعام خدای خود را از هیچ یک از اینها مگذرانید، زیرا فساد آنها در آنهاست چونکه عیب دارند، برای شما مقبول نخواهند شد.»

²⁶و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

²⁷«چون گاو یا گوسفند یا بز زاییده شود، هفت روز نزد مادر خود بماند و در روز هشتم و بعد برای قربانی هدیه آتشین نزد خداوند مقبول خواهد شد.

²⁸اما گاو یا گوسفند آن را با بچه اش در یک روز ذبح منمایید.

²⁹و چون ذبیحه تشکر برای خداوند ذبح نمایید، آن را ذبح کنید تا مقبول شوید.

³⁰در همان روز خورده شود و چیزی از آن را تا صبح نگاه ندارید. من یهوه هستم.

³¹پس اوامر مرا نگاه داشته ، آنها را بجا آورید. من یهوه هستم.

³²و نام قدوس مرا بی حرمت مسازید و در میان بنی اسرائیل تقدیس خواهم شد. من یهوه هستم که شما را تقدیس می نمایم.

³³و شما را از زمین مصر بیرون آوردم تا خدای شما باشم. من یهوه هستم.»