Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ارمیا 10 Bible Online

ارمیا 10 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ارمیا 10

¹ای خاندان اسرائیل کلامی را که خداوند به شما می گوید بشنوید!

²خداوند چنین می گوید: «طریق امتها را یاد مگیرید و از علامات افلاک مترسید زیرا که امتها از آنها می ترسند.

³چونکه رسوم قومها باطل است که ایشان درختی از جنگل با تبر می برند که صنعت دستهای نجار می باشد.

⁴و آن را به نقره و طلا زینت داده، با میخ و چکش محکم می کنند تا متحرک نشود.

⁵و آنها مثل مترس در بوستان خیار می باشند که سخن نمی توانند گفت و آنها را می باید برداشت چونکه راه نمی توانند رفت. از آنها مترسید زیرا که ضرر نتوانند رسانید و قوت نفع رسانیدن هم ندارند.»

⁶ای یهوه مثل تو کسی نیست! تو عظیم هستی و اسم تو در قوت عظیم است!

⁷ای پادشاه امتها کیست که از تو نترسد زیرا که این به تو می شاید چونکه در جمیع حکیمان امتها و در تمامی ممالک ایشان مانند تو کسی نیست.

⁸جمیع ایشان وحشی و احمق می باشند، تادیب اباطیل چوب (بت) است.

⁹نقره کوبیده شده از ترشیش و طلا از اوفاز که صنعت صنعتگر و عمل دستهای زرگر باشد می آورند. لاجورد و ارغوان لباس آنها و همه اینها عمل حکمت پیشگان است.

¹⁰اما یهوه خدای حق است و او خدای حی و پادشاه سرمدی می باشد. از غضب او زمین متزلزل می شود و امتها قهر او را متحمل نتوانند شد.

¹¹به ایشان چنین بگویید: «خدایانی که آسمان و زمین را نساخته اند از روی زمین و از زیر آسمان تلف خواهند شد.»

¹²او زمین را به قوت خود ساخت و ربع مسکون را به حکمت خویش استوار نمود و آسمان را به عقل خود گسترانید.

¹³چون آواز می دهد غوغای آبها در آسمان پدید می آید. ابرها از اقصای زمین برمی آورد و برقها برای باران می سازد و باد را از خزانه های خود بیرون می آورد.

¹⁴جمیع مردمان وحشی اند و معرفت ندارند و هر که تمثالی می سازد خجل خواهد شد. زیرا که بت ریخته شده او دروغ است و در آن هیچ نفس نیست.

¹⁵آنها باطل و کار مسخرگی می باشد در روزی که به محاکمه می آیند تلف خواهند شد.

¹⁶او که نصیب یعقوب است مثل آنها نمی باشد. زیرا که او سازنده همه موجودات است و اسرائیل عصای میراث وی است و اسم او یهوه صبایوت می باشد.

¹⁷ای که در تنگی ساکن هستی ، بسته خود را از زمین بردار!

¹⁸زیرا خداوند چنین می گوید: «اینک من این مرتبه ساکنان این زمین را از فلاخن خواهم انداخت و ایشان را به تنگ خواهم آورد تا بفهمند.»

¹⁹وای بر من به سبب صدمه من. جراحت من علاج ناپذیر است اما گفتم که مصیبت من این است و آن را متحمل خواهم بود.

²⁰خیمه من خراب شد و تمامی طنابهای من گسیخته گردید، پسرانم از من بیرون رفته، نایاب شدند. کسی نیست که خیمه مرا پهن کند و پرده های مرا برپا نماید.

²¹زیرا که شبانان وحشی شده اند و خداوند را طلب نمی نمایند بنابراین کامیاب نخواهند شد و همه گله های ایشان پراکنده خواهد گردید.

²²اینک صدای خبری می آید و اضطراب عظیمی از دیار شمال. تا شهرهای یهودا را ویران و ماوای شغالها سازد.

²³ای خداوند می دانم که طریق انسان از آن او نیست و آدمی که راه می رود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمی باشد.

²⁴ای خداوند مرا تادیب نما اما به انصاف و نه به غضب خود مبادا مرا ذلیل سازی.

²⁵غضب خویش را بر امتهایی که تو را نمی شناسند بریز. و بر قبیله هایی که اسم تو را نمی خوانند، زیرا که ایشان یعقوب را خوردند و او را بلعیده، تباه ساختند و مسکن او را خراب نمودند.