Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ارمیا 13 Bible Online

ارمیا 13 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ارمیا 13

¹خداوند به من چنین گفت که «برو و کمربند کتانی برای خود بخر و آن را به کمر خود ببند و آن را در آب فرو مبر.»

²پس کمربند را موافق کلام خداوند خریدم و به کمر خود بستم.

³و کلام خداوند بار دیگر به من نازل شده، گفت:

⁴«این کمربند را که خریدی و به کمر خود بستی بگیر و به فرات رفته ، آن را در شکاف صخره پنهان کن.»

⁵پس رفتم و آن را در فرات برحسب آنچه خداوند به من فرموده بود پنهان کردم.

⁶و بعد از مرور ایام بسیار خداوند مرا گفت: «برخاسته ، به فرات برو و کمربندی را که تو را امر فرمودم که در آنجا پنهان کنی از آنجا بگیر.»

⁷پس به فرات رفتم و کنده کمربند را از جایی که آن را پنهان کرده بودم گرفتم و اینک کمربند پوسیده و لایق هیچکار نبود.

⁸و کلام خداوند به من نازل شده، گفت:

⁹« خداوند چنین می فرماید: تکبر یهودا و تکبر عظیم اورشلیم را همچنین تباه خواهم ساخت.

¹⁰و این قوم شریری که از شنیدن قول من ابا نموده، سرکشی دل خود را پیروی می نمایند و در عقب خدایان غیر رفته، آنها را عبادت و سجده می کنند، مثل این کمربندی که لایق هیچکار نیست خواهند شد.

¹¹زیرا خداوند می گوید: چنانکه کمربند به کمر آدمی می چسبد، همچنان تمامی خاندان اسرائیل و تمامی خاندان یهودا را به خویشتن چسبانیدم تا برای من قوم و اسم و فخر و زینت باشند اما نشنیدند.

¹²پس این کلام را به ایشان بگو: یهوه خدای اسرائیل چنین می گوید: هر مشک از شراب پر خواهد شد و ایشان به تو خواهند گفت: مگر مانمی دانیم که هر مشک از شراب پر خواهد شد؟

¹³پس به ایشان بگو: خداوند چنین می گوید: جمیع ساکنان این زمین را با پادشاهانی که بر کرسی داود می نشینند و کاهنان و انبیا و جمیع سکنه اورشلیم را به مستی پر خواهم ساخت.

¹⁴و خداوند می گوید: ایشان را یعنی پدران و پسران را با یکدیگر بهم خواهم انداخت. از هلاک ساختن ایشان شفقت و رأفت و رحمت نخواهم نمود.»

¹⁵بشنوید و گوش فرا گیرید و مغرور مشوید زیرا خداوند تکلم می نماید.

¹⁶برای یهوه خدای خود جلال را توصیف نمایید قبل از آنکه تاریکی را پدید آورد و پایهای شما بر کوههای ظلمت بلغزد. و چون منتظر نور باشید آن را به سایه موت مبدل ساخته ، به ظلمت غلیظ تبدیل نماید.

¹⁷و اگر این را نشنوید، جان من در خفا به سبب تکبر شما گریه خواهد کرد و چشم من زارزار گریسته ، اشکها خواهد ریخت از این جهت که گله خداوند به اسیری برده شده است.

¹⁸به پادشاه و ملکه بگو خویشتن را فروتن ساخته ، بنشینید زیرا که افسرها یعنی تاجهای جلال شما افتاده است.

¹⁹شهرهای جنوب مسدود شده، کسی نیست که آنها را مفتوح سازد. و تمامی یهودا اسیر شده، بالکل به اسیری رفته است.

²⁰چشمان خود را بلند کرده، آنانی را که از طرف شمال می آیند بنگرید. گلهای که به تو داده شد و گوسفندان زیبایی تو کجا است؟

²¹اما چون او یارانت را به حکمرانی تو نصب کند چه خواهی گفت؟ چونکه تو ایشان را بر ضرر خود آموخته کرده ای. آیا دردها مثل زنی که می زاید تو را فرو نخواهد گرفت؟

²²و اگر در دل خود گویی این چیزها چرا به من واقع شده است، (بدانکه ) به سبب کثرت گناهانت دامنهایت گشاده شده و پاشنه هایت به زور برهنه گردیده است.

²³آیا حبشی ، پوست خود را تبدیل تواند نمود یا پلنگ، پیسه های خویش را؟ آنگاه شما نیز که به بدی کردن معتاد شده اید نیکویی توانید کرد؟

²⁴و من ایشان را مثل کاه که پیش روی باد صحرا رانده شود پراکنده خواهم ساخت.

²⁵خداوند می گوید: «قرعه تو و نصیبی که از جانب من برای تو پیموده شده این است، چونکه مرا فراموش کردی و به دروغ اعتماد نمودی.

²⁶پس من نیز دامنهایت را پیش روی تو منکشف خواهم ساخت و رسوایی تو دیده خواهد شد.

²⁷فسق و شیهه های تو و زشتی زناکاری تو و رجاسات تو را بر تلهای بیابان مشاهده نمودم. وای بر تو ای اورشلیم تا به کی دیگر طاهر نخواهی شد!»