Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ارمیا 14 Bible Online

ارمیا 14 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ارمیا 14

¹کلام خداوند که درباره خشکسالی به ارمیا نازل شد.

²«یهودا نوحه گری می کند و دروازه هایش کاهیده شده، ماتم کنان بر زمین می نشینند و فریاد اورشلیم بالا می رود.

³و شرفای ایشان صغیران ایشان را برای آب می فرستند و نزد حفره ها می روند و آب نمی یابند و با ظرفهای خالی برگشته ، خجل و رسوا می شوند و سرهای خود را می پوشانند.

⁴به سبب اینکه زمین منشق شده است چونکه باران بر جهان نباریده است. فلاحان خجل شده، سرهای خود را می پوشانند.

⁵بلکه غزالها نیز در صحرا می زایند و (اولاد خود را) ترک می کنند چونکه هیچ گیاه نیست.

⁶و گورخران بر بلندیها ایستاده، مثل شغالها برای باد دم می زنند و چشمان آنها کاهیده می گردد چونکه هیچ علفی نیست.»

⁷ای خداوند اگر چه گناهان ما بر ما شهادت می دهد اما به خاطر اسم خود عمل نما زیرا که ارتدادهای ما بسیار شده است و به تو گناه ورزیده ایم.

⁸ای تو که امید اسرائیل و نجات دهنده او در وقت تنگی می باشی ، چرا مثل غریبی در زمین و مانند مسافری که برای شبی خیمه می زند شده ای؟

⁹چرا مثل شخص متحیر و مانند جباری که نمی تواند نجات دهد هستی؟ اما تو ای خداوند در میان ما هستی و ما به نام تو نامیده شده ایم پس ما را ترک منما.

¹⁰خداوند به این قوم چنین می گوید: «ایشان به آواره گشتن چنین مایل بوده اند و پایهای خود را باز نداشتند. بنابراین خداوند ایشان را مقبول ننمود و حال عصیان ایشان را به یاد آورده، گناه ایشان را جزا خواهد داد.»

¹¹و خداوند به من گفت: «برای خیریت این قوم دعا منما!

¹²چون روزه گیرند ناله ایشان را نخواهم شنید و چون قربانی سوختنی و هدیه آردی گذرانند ایشان را قبول نخواهم فرمود بلکه من ایشان را به شمشیر و قحط و وبا هلاک خواهم ساخت.»

¹³پس گفتم: «آه ای خداوند یهوه اینک انبیا به ایشان می گویند که شمشیر را نخواهید دید و قحطی به شما نخواهد رسید بلکه شما را در این مکان سلامتی پایدار خواهم داد.»

¹⁴پس خداوند مرا گفت: «این انبیا به اسم من به دروغ نبوت می کنند. من ایشان را نفرستادم و به ایشان امری نفرمودم و تکلم ننمودم، بلکه ایشان به رؤیاهای کاذب و سحر و بطالت و مکر دلهای خویش برای شما نبوت می کنند.

¹⁵بنابراین خداوند درباره این انبیا که به اسم من نبوت می کنند و من ایشان را نفرستاده ام و می گویند که شمشیر و قحط در این زمین نخواهد شد می گوید که این انبیا به شمشیر و قحط کشته خواهند شد.

¹⁶و این قومی که برای ایشان نبوت می کنند در کوچه های اورشلیم به سبب قحط و شمشیر انداخته خواهند شد و کسی نخواهد بود که ایشان و زنان ایشان و پسران و دختران ایشان را دفن کند زیرا که شرارت ایشان را بر ایشان خواهم ریخت.

¹⁷پس این کلام را به ایشان بگو: چشمان من شبانه روز اشک می ریزد و آرامی ندارد زیرا که آن دوشیزه یعنی دختر قوم من به شکستگی عظیم و صدمه بی نهایت سخت شکسته شده است.

¹⁸اگر به صحرا بیرون روم اینک کشتگان شمشیر و اگر به شهر داخل شوم اینک بیماران از گرسنگی. زیرا که هم انبیا و کهنه در زمین تجارت می کنند و هیچ نمی دانند.»

¹⁹آیا یهودا را بالکل ترک کرده ای و آیا جانت صهیون را مکروه داشته است؟ چرا ما را چنان زده ای که برای ما هیچ علاجی نیست؟ برای سلامتی انتظار کشیدیم اما هیچ خیری نیامد و برای زمان شفا و اینک اضطراب پدید آمد.

²⁰ای خداوند به شرارت خود و به عصیان پدران خویش اعتراف می نماییم زیرا که به تو گناه ورزیده ایم.

²¹به خاطر اسم خود ما را رد منما. کرسی جلال خویش را خوار مشمار. عهد خود را که با ما بستی به یاد آورده، آن را مشکن.

²²آیا در میان اباطیل امتها هستند که باران ببارانند و آیا آسمان می تواند بارش بدهد؟ مگر تو ای یهوه خدای ما همان نیستی و به تو امیدوار هستیم چونکه تو فاعل همه اینکارها می باشی .