Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ارمیا 29 Bible Online

ارمیا 29 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ارمیا 29

¹این است سخنان رسالهای که ارمیا نبی از اورشلیم نزد بقیه مشایخ اسیران و کاهنان و انبیا و تمامی قومی که نبوکدنصر از اورشلیم به بابل به اسیری برده بود فرستاد،

²بعد از آنکه یکنیا پادشاه و ملکه و خواجه سرایان و سروران یهودا و اورشلیم و صنعتگران و آهنگران از اورشلیم بیرون رفته بودند.

³(پس آن را) به دست العاسه بن شافان و جمریا ابن حلقیا که صدقیا پادشاه یهودا ایشان را نزد نبوکدنصر پادشاه بابل به بابل فرستاد (ارسال نموده)، گفت:

⁴«یهوه صبایوت خدای اسرائیل به تمامی اسیرانی که من ایشان را از اورشلیم به بابل به اسیری فرستادم، چنین می گوید:

⁵خانه ها ساخته در آنها ساکن شوید و باغها غرس نموده، میوه آنها را بخورید.

⁶زنان گرفته ، پسران و دختران به هم رسانید و زنان برای پسران خود بگیرید و دختران خود را به شوهر بدهید تا پسران و دختران بزایند و در آنجا زیاد شوید و کم نگردید.

⁷و سلامتی آن شهر را که شما را به آن به اسیری فرستاده ام بطلبید و برایش نزد خداوند مسالت نمایید زیرا که در سلامتی آن شما را سلامتی خواهد بود.

⁸زیرا که یهوه صبایوت خدای اسرائیل چنین می گوید: مگذارید که انبیای شما که در میان شمااند و فالگیران شما شما را فریب دهند و به خوابهایی که شما ایشان را وامی دارید که آنها را ببینند، گوش مگیرید.

⁹زیرا خداوند می گوید که ایشان برای شما به اسم من کاذبانه نبوت می کنند و من ایشان را نفرستاده ام.

¹⁰و خداوند می گوید: چون مدت هفتاد سال بابل سپری شود من از شما تفقد خواهم نمود و سخنان نیکو را که برای شما گفتم انجام خواهم داد؛ به اینکه شما را به این مکان باز خواهم آورد.

¹¹زیرا خداوند می گوید: فکرهایی را که برای شما دارم می دانم که فکرهای سلامتی می باشد و نه بدی تا شما را در آخرت امید بخشم.

¹²و مرا خواهید خواند و آمده، نزد من تضرع خواهید کرد و من شما را اجابت خواهم نمود.

¹³و مرا خواهید طلبید و چون مرا به تمامی دل خود جستجو نمایید، مرا خواهید یافت.

¹⁴و خداوند می گوید که مرا خواهید یافت و اسیران شما را باز خواهم آورد. و خداوند می گوید که شما را از جمیع امتها و از همه مکانهایی که شما را در آنها رانده ام، جمع خواهم نمود و شما را از جایی که به اسیری فرستاده ام، باز خواهم آورد.

¹⁵از آن رو که گفتید خداوند برای ما در بابل انبیا مبعوث نموده است.

¹⁶«پس خداوند به پادشاهی که بر کرسی داود نشسته است و به تمامی قومی که در این شهر ساکنند، یعنی برادران شما که همراه شما به اسیری نرفته اند، چنین می گوید:

¹⁷بلی یهوه صبایوت چنین می گوید: اینک من شمشیر و قحط و وبا را بر ایشان خواهم فرستاد و ایشان را مثل انجیرهای بد که آنها را از بدی نتوان خورد، خواهم ساخت.

¹⁸و ایشان را به شمشیر و قحط و وبا تعاقب خواهم نمود و در میان جمیع ممالک جهان مشوش خواهم ساخت تا برای همه امتهایی که ایشان را در میان آنها رانده ام، لعنت و دهشت و مسخره و عار باشند.

¹⁹چونکه خداوند می گوید: کلام مرا که به واسطه بندگان خود انبیا نزد ایشان فرستادم نشنیدند با آنکه صبح زود برخاسته ، آن را فرستادم اما خداوند می گوید که شما نشنیدید.

²⁰و شما ای جمیع اسیرانی که از اورشلیم به بابل فرستادم کلام خداوند را بشنوید.

²¹ یهوه صبایوت خدای اسرائیل درباره اَخآب بن قولایا و درباره صدقیّا ابن مَعَسِیا که برای شما به اسم من کاذبانه نبوّت می کنند، چنین می گوید: اینک من ایشان را به دست نبوکدنصّر پادشاه بابل تسلیم خواهم کرد و او ایشان را در حضور شما خواهد کشت.

²² و از ایشان برای تمامی اسیران یهودا که در بابل می باشند لعنت گرفته، خواهند گفت که خداوند تو را مثل صدقیا و اخآب که پادشاه بابل ایشان را در آتش سوزانید، بگرداند.

²³چونکه ایشان در اسرائیل حماقت نمودند و با زنان همسایگان خود زنا کردند و به اسم من کلامی را که به ایشان امر نفرموده بودم کاذبانه گفتند و خداوند می گوید که من عارف و شاهد هستم.»

²⁴و شمعیای نحلامی را خطاب کرده، بگو:

²⁵«یهوه صبایوت خدای اسرائیل تکلم نموده، چنین می گوید: از آنجایی که تو رسایل به اسم خود نزد تمامی قوم که در اورشلیم اند و نزد صفنیا ابن معسیا کاهن و نزد جمیع کاهنان فرستاده، گفتی :

²⁶که خداوند تو را به جای یهویاداع کاهن به کهانت نصب نموده است تا بر خانه خداوند وکلا باشید. برای هر شخص مجنون که خویشتن را نبی می نماید تا او را در کنده ها و زنجیرها ببندی.

²⁷پس اﻵن چرا ارمیا عناتوتی را که خود را برای شما نبی می نماید توبیخ نمی کنی؟

²⁸زیرا که او نزد ما به بابل فرستاده، گفت که این اسیری بطول خواهد انجامید پس خانه ها بنا کرده، ساکن شوید و باغها غرس نموده، میوه آنها را بخورید.»

²⁹و صفنیای کاهن این رساله را به گوش ارمیا نبی خواند.

³⁰پس کلام خداوند بر ارمیا نازل شده، گفت:

³¹«نزد جمیع اسیران فرستاده، بگو که خداوند درباره شمعیای نحلامی چنین می گوید: چونکه شمعیا برای شما نبوت می کند و من او را نفرستاده ام و او شما را وامی دارد که به دروغ اعتماد نمایید،

³² بنابراین خداوند چنین می گوید: اینک من بر شمعیای نحلامی و ذریت وی عقوبت خواهم رسانید و برایش کسی که درمیان این قوم ساکن باشد، نخواهد ماند و خداوند می گوید او آن احسانی را که من برای قوم خود می کنم نخواهد دید، زیرا که درباره خداوند سخنان فتنه انگیز گفته است.