Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ارمیا 30 Bible Online

ارمیا 30 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ارمیا 30

¹کلامی که از جانب خداوند بر ارمیا نازل شده، گفت:

²«یهوه خدای اسرائیل تکلم نموده، چنین می گوید: تمامی سخنانی را که من به تو گفته ام، در طوماری بنویس.

³زیرا خداوند می گوید: اینک ایامی می آید که اسیران قوم خود اسرائیل و یهودا را باز خواهم آورد و خداوند می گوید: ایشان را به زمینی که به پدران ایشان داده ام، باز خواهم رسانید تا آن را به تصرف آورند.»

⁴و این است کلامی که خداوند درباره اسرائیل و یهودا گفته است.

⁵زیرا خداوند چنین می گوید: «صدای ارتعاش شنیدیم. خوف است و سلامتی نی.

⁶سؤال کنید و ملاحظه نمایید که آیا ذکور اولاد می زاید؟ پس چرا هر مرد را می بینم که مثل زنی که می زاید دست خود را بر کمرش نهاده و همه چهره ها به زردی مبدل شده است؟»

⁷وای بر ما زیرا که آن روز، عظیم است و مثل آن دیگری نیست و آن زمان تنگی یعقوب است اما از آن نجات خواهد یافت.

⁸و یهوه صبایوت می گوید: «هر آینه در آن روز یوغ او را از گردنت خواهم شکست و بندهای تو را خواهم گسیخت. و غریبان بار دیگر او را بنده خود نخواهند ساخت.

⁹و ایشان خدای خود یهوه و پادشاه خویش داود را که برای ایشان برمی انگیزانم خدمت خواهند کرد.

¹⁰پس خداوند می گوید که ای بنده من یعقوب مترس و ای اسرائیل هراسان مباش زیرا اینک من تو را از جای دور و ذریت تو را از زمین اسیری ایشان خواهم رهانید و یعقوب مراجعت نموده، در رفاهیت و امنیت خواهد بود و کسی او را نخواهد ترسانید.

¹¹زیرا خداوند می گوید: من با تو هستم تا تو را نجات بخشم و جمیع امتها را که تو را در میان آنها پراکنده ساختم، تلف خواهم کرد. اما تو را تلف نخواهم نمود، بلکه تو را به انصاف تادیب خواهم کرد و تو را بی سزا نخواهم گذاشت.

¹²زیرا خداوند چنین می گوید: جراحت تو علاج ناپذیر و ضربت تو مهلک می باشد.

¹³کسی نیست که دعوی تو را فیصل دهد تا التیام یابی و برایت دواهای شفا بخشنده ای نیست.

¹⁴جمیع دوستانت تو را فراموش کرده، درباره تو احوالپرسی نمی نمایند زیرا که تو را به صدمه دشمن و به تادیب بیرحمی به سبب کثرت عصیانت و زیادتی گناهانت مبتلا ساخته ام.

¹⁵چرا درباره جراحت خود فریاد می نمایی؟ درد تو علاج ناپذیر است. به سبب زیادتی عصیانت و کثرت گناهانت این کارها را به تو کرده ام.

¹⁶«بنابراین آنانی که تو را می بلعند، بلعیده خواهند شد و آنانی که تو را به تنگ می آورند، جمیعا به اسیری خواهند رفت. و آنانی که تو را تاراج می کنند، تاراج خواهند شد و همه غارت کنندگانت را به غارت تسلیم خواهم کرد.

¹⁷زیرا خداوند می گوید: به تو عافیت خواهم رسانید و جراحات تو را شفا خواهم داد، از این جهت که تو را (شهر) متروک می نامند (و می گویند) که این صهیون است که احدی درباره آن احوالپرسی نمی کند.

¹⁸خداوند چنین می گوید: اینک خیمه های اسیری یعقوب را باز خواهم آورد و به مسکنهایش ترحم خواهم نمود و شهر بر تلش بنا شده، قصرش برحسب عادت خود مسکون خواهد شد.

¹⁹و تسبیح و آواز مطربان از آنها بیرون خواهد آمد و ایشان را خواهم افزود و کم نخواهند شد و ایشان را معزز خواهم ساخت و پست نخواهند گردید.

²⁰و پسرانش مانند ایام پیشین شده، جماعتش در حضور من برقرار خواهند ماند و بر جمیع ستمگرانش عقوبت خواهم رسانید.

²¹و حاکم ایشان از خود ایشان بوده، سلطان ایشان از میان ایشان بیرون خواهد آمد و او را مقرب می گردانم تا نزدیک من بیاید زیرا خداوند می گوید: کیست که جرأت کند نزد من آید؟

²²و شما قوم من خواهید بود و من خدای شما خواهم بود.

²³اینک باد شدید خداوند با حدت غضب و گردبادهای سخت بیرون می آید که بر سر شریران هجوم آورد.

²⁴تا خداوند تدبیرات دل خود را بجا نیاورد و استوار نفرماید، حدت خشم او نخواهد برگشت. در ایام آخر این را خواهید فهمید.»