Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ارمیا 49 Bible Online

ارمیا 49 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ارمیا 49

¹درباره بنی عمون، خداوند چنین می گوید: «آیا اسرائیل پسران ندارد و آیا او را وارثی نیست؟ پس چرا ملکم جاد را به تصرف آورده و قوم او در شهرهایش ساکن شده اند؟

²لهذا اینک خداوند می گوید: ایامی می آید که نعره جنگ را در ربه بنی عمون خواهم شنوانید و تل ویران خواهد گشت و دهاتش به آتش سوخته خواهد شد. و خداوند می گوید که اسرائیل متصرفان خویش را به تصرف خواهد آورد.»

³ای حشبون ولوله کن، زیرا که عای خراب شده است. ای دهات ربه فریاد برآورید و پلاس پوشیده، ماتم گیرید و بر حصارها گردش نمایید. زیرا که ملکم با کاهنان و سروران خود با هم به اسیری می روند.

⁴ای دختر مرتد چرا از وادیها یعنی وادیهای برومند خود فخر می نمایی؟ ای تو که به خزاین خود توکل می نمایی (و می گویی ) کیست که نزد من تواند آمد؟

⁵اینک خداوند یهوه صبایوت می گوید: «من از جمیع مجاورانت خوف بر تو خواهم آورد و هر یکی از شما پیش روی خود پراکنده خواهد شد و کسی نخواهد بود که پراکندگان را جمع نماید.

⁶لیکن خداوند می گوید: بعد از این اسیران بنی عمون را باز خواهم آورد.»

⁷درباره ادوم یهوه صبایوت چنین می گوید: «آیا دیگر حکمت در تیمان نیست؟ و آیا مشورت از فهیمان زایل شده و حکمت ایشان نابود گردیده است؟

⁸ای ساکنان ددان بگریزید و رو تافته در جایهای عمیق ساکن شوید. زیرا که بلای عیسو و زمان عقوبت وی را بر او خواهم آورد.

⁹اگر انگورچینان نزد تو آیند، آیا بعضی خوشه ها را نمی گذارند؟ و اگر دزدان در شب (آیند)، آیا به قدر کفایت غارت نمی نمایند؟

¹⁰اما من عیسو را برهنه ساخته و جایهای مخفی او را مکشوف گردانیده ام که خویشتن را نتواند پنهان کرد. ذریت او و برادران و همسایگانش هلاک شده اند و خودش نابود گردیده است.

¹¹یتیمان خود را ترک کن و من ایشان را زنده نگاه خواهم داشت و بیوه زنانت بر من توکل بنمایند.

¹²زیرا خداوند چنین می گوید: اینک آنانی که رسم ایشان نبود که این جام را بنوشند، البته خواهند نوشید و آیا تو بی سزا خواهی ماند؟ بی سزا نخواهی ماند بلکه البته خواهی نوشید.

¹³زیرا خداوند می گوید به ذات خودم قسم می خورم که بصره مورد دهشت و عار و خرابی و لعنت خواهد شد و جمیع شهرهایش خرابه ابدی خواهد گشت.

¹⁴از جانب خداوند خبری شنیدم که رسولی نزد امتها فرستاده شده، (می گوید): جمع شوید و بر او هجوم آورید و برای جنگ برخیزید!

¹⁵زیرا که هان من تو را کوچکترین امتها و در میان مردم خوار خواهم گردانید.

¹⁶ای که در شکافهای صخره ساکن هستی و بلندی تلها را گرفته ای، هیبت تو و تکبر دلت تو را فریب داده است. اگر چه مثل عقاب آشیانه خود را بلند بسازی، خداوند می گوید که من تو را از آنجا فرود خواهم آورد.

¹⁷و ادوم محل تعجب خواهد گشت به حدی که هرکه از آن عبور نماید متحیر شده، به سبب همه صدماتش صفیر خواهد زد.

¹⁸خداوند می گوید: چنانکه سدوم و عموره و شهرهای مجاور آنها واژگون شده است، همچنان کسی در آنجا ساکن نخواهد شد و احدی از بنی آدم در آن ماوا نخواهد گزید.

¹⁹اینک او مثل شیر از طغیان اردن به آن مسکن منیع برخواهد آمد، زیرا که من وی را در لحظه ای از آنجا خواهم راند. و کیست آن برگزیده ای که او را بر آن بگمارم؟ زیرا کیست که مثل من باشد و کیست که مرا به محاکمه بیاورد و کیست آن شبانی که به حضور من تواند ایستاد؟»

²⁰بنابراین مشورت خداوند را که درباره ادوم نموده است و تقدیرهای او را که درباره ساکنان تیمان فرموده است بشنوید. البته ایشان صغیران گله را خواهند ربود و هر آینه مسکن ایشان را برای ایشان خراب خواهد ساخت.

²¹از صدای افتادن ایشان زمین متزلزل گردید و آواز فریاد ایشان تا به بحر قلزم مسموع شد.

²²اینک او مثل عقاب برآمده، پرواز می کند و بالهای خویش را بر بصره پهن می نماید و دل شجاعان ادوم در آن روز مثل دل زنی که درد زه داشته باشد خواهد شد.

²³درباره دمشق: «حمات و ارفاد خجل گردیده اند زیرا که خبر بد شنیده، گداخته شده اند. بر دریا اضطراب است و نمی تواند آرام شود.

²⁴دمشق ضعیف شده، روبه فرار نهاده و لرزه او را درگرفته است. آلام و دردها او را مثل زنی که می زاید گرفته است.

²⁵چگونه شهر نامور و قریه ابتهاج من متروک نشده است؟

²⁶لهذا یهوه صبایوت می گوید: جوانان او در کوچه هایش خواهند افتاد و همه مردان جنگی او در آن روز هلاک خواهند شد.

²⁷و من آتش در حصارهای دمشق خواهم افروخت و قصرهای بن هدد را خواهد سوزانید.»

²⁸درباره قیدار و ممالک حاصور که نبوکدرصر پادشاه بابل آنها را مغلوب ساخت، خداوند چنین می گوید: «برخیزید و برقیدار هجوم آورید و بنی مشرق را تاراج نمایید.

²⁹خیمه ها و گله های ایشان را خواهند گرفت. پرده ها و تمامی اسباب و شتران ایشان را برای خویشتن خواهند برد و بر ایشان ندا خواهند داد که خوف از هر طرف!

³⁰بگریزید و به زودی هر چه تمامتر فرار نمایید. ای ساکنان حاصور در جایهای عمیق ساکن شوید. زیرا خداوند می گوید: نبوکدرصر پادشاه بابل به ضد شما مشورتی کرده و به خلاف شما تدبیری نموده است.

³¹خداوند فرموده است که برخیزید و بر امت مطمئن که در امنیت ساکن اند هجوم آورید. ایشان را نه دروازه ها و نه پشت بندها است و به تنهایی ساکن می باشند.

³²خداوند می گوید که شتران ایشان تاراج و کثرت مواشی ایشان غارت خواهد شد و آنانی را که گوشه های موی خود را می تراشند بسوی هر باد پراکنده خواهم ساخت و هلاکت ایشان را از هر طرف ایشان خواهم آورد.

³³و حاصور مسکن شغالها و ویرانه ابدی خواهد شد به حدی که کسی در آن ساکن نخواهد گردید و احدی از بنی آدم در آن ماوا نخواهد گزید.»

³⁴کلام خداوند درباره عیلام که بر ارمیا نبی در ابتدای سلطنت صدقیا پادشاه یهودا نازل شده، گفت:

³⁵«یهوه صبایوت چنین می گوید: اینک من کمان عیلام و مایه قوت ایشان را خواهم شکست.

³⁶و چهار باد را از چهار سمت آسمان بر عیلام خواهم وزانید و ایشان را بسوی همه این بادها پراکنده خواهم ساخت به حدی که هیچ امتی نباشد که پراکندگان عیلام نزد آنها نیایند.

³⁷و اهل عیلام را به حضور دشمنان ایشان و به حضور آنانی که قصد جان ایشان دارند مشوش خواهم ساخت. و خداوند می گوید که بر ایشان بلا یعنی حدت خشم خویش را وارد خواهم آورد و شمشیر را در عقب ایشان خواهم فرستاد تا ایشان را بالکل هلاک سازم.

³⁸و خداوند می گوید: من کرسی خود را در عیلام برپا خواهم نمود و پادشاه و سروران را از آنجا نابود خواهم ساخت.

³⁹لیکن خداوند می گوید: در ایام آخر اسیران عیلام را باز خواهم آورد.»