Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ارمیا 6 Bible Online

ارمیا 6 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ارمیا 6

¹ای بنی بنیامین از اورشلیم فرار کنید و کرنا را در تقوع بنوازید و علامتی بر بیت هکاریم برافرازید زیرا که بلایی از طرف شمال و شکست عظیمی رو خواهد داد.

²و من آن دختر جمیل و لطیف یعنی دختر صهیون را منقطع خواهم ساخت.

³و شبانان با گله های خویش نزد وی خواهند آمد و خیمه های خود را گرداگرد او برپا نموده، هر یک در جای خود خواهند چرانید.

⁴با او جنگ را مهیا سازید و برخاسته ، در وقت ظهر برآییم. وای بر ما زیرا که روز رو به زوال نهاده است و سایه های عصر دراز می شود.

⁵برخیزید! و در شب برآییم تا قصرهایش را منهدم سازیم.

⁶زیرا که یهوه صبایوت چنین می فرماید: «درختان را قطع نموده، مقابل اورشلیم سنگر برپا نمایید. زیرا این است شهری که سزاوار عقوبت است چونکه اندرونش تماما ظلم است.

⁷مثل چشمه ای که آب خود را می جوشاند همچنان او شرارت خویش را می جوشاند. ظلم و تاراج در اندرونش شنیده می شود و بیماریها و جراحات دایما در نظر من است.

⁸ای اورشلیم، تادیب را بپذیر مبادا جان من از تو بیزار شود و تو را ویران و زمین غیرمسکون گردانم.»

⁹یهوه صبایوت چنین می گوید که «بقیه اسرائیل را مثل مو خوشه چینی خواهند کرد پس مثل کسی که انگور می چیند دست خود را بر شاخه هایش برگردان.»

¹⁰کیستند که به ایشان تکلم نموده، شهادت دهم تا بشنوند. هان گوش ایشان نامختون است که نتوانند شنید. اینک کلام خداوند برای ایشان عار گردیده است و در آن رغبت ندارند.

¹¹و من از حدت خشم خداوند پر شده ام و از خودداری خسته گردیده ام پس آن را در کوچه ها بر اطفال و بر مجلس جوانان با هم بریز. زیرا که شوهر و زن هر دو گرفتار خواهند شد و شیخ با دیرینه روز.

¹²و خانه ها و مزرعه ها و زنان ایشان با هم از آن دیگران خواهند شد زیرا خداوند می گوید که «دست خود را به ضد ساکنان این زمین دراز خواهم کرد.

¹³چونکه جمیع ایشان چه خرد و چه بزرگ، پر از طمع شده اند و همگی ایشان چه نبی و چه کاهن، فریب را بعمل می آورند.

¹⁴و جراحت قوم مرا اندک شفایی دادند، چونکه می گویند سلامتی است، سلامتی است با آنکه سلامتی نیست.»

¹⁵آیا چون مرتکب رجاسات شدند خجل گردیدند؟ نی ابدا خجل نشدند بلکه حیا را احساس ننمودند. بنابراین خداوند می گوید که «در میان افتادگان خواهند افتاد و حینی که من به ایشان عقوبت رسانم خواهند لغزید.»

¹⁶خداوند چنین می گوید: «بر طریقها بایستید و ملاحظه نمایید و درباره طریقهای قدیم سؤآل نمایید که طریق نیکو کدام است تا در آن سلوک نموده، برای جان خود راحت بیابید، لیکن ایشان جواب دادند که در آن سلوک نخواهیم کرد.

¹⁷و من پاسبانان بر شما گماشتم (که می گفتند): به آواز کرنا گوش دهید، اما ایشان گفتند گوش نخواهیم داد.

¹⁸پس ای امتها بشنوید و ای جماعت آنچه را که در میان ایشان است بدانید!

¹⁹ای زمین بشنو اینک من بلایی بر این قوم می آورم که ثمره خیالات ایشان خواهد بود زیرا که به کلام من گوش ندادند و شریعت مرا نیز ترک نمودند.

²⁰چه فایده دارد که بخور از سبا و قصب الذریره از زمین بعید برای من آورده می شود. قربانی های سوختنی شما مقبول نیست و ذبایح شما پسندیده من نی .»

²¹بنابراین خداوند چنین می گوید: «اینک من پیش روی این قوم سنگهای لغزش دهنده خواهم نهاد و پدران و پسران با هم از آنها لغزش خواهند خورد و ساکن زمین با همسایه اش هلاک خواهند شد.»

²²خداوند چنین می گوید: «اینک قومی از زمین شمال می آورم و امتی عظیم از اقصای زمین خواهند برخاست.

²³و کمان و نیزه خواهند گرفت. ایشان مردان ستمکیش می باشند که ترحم ندارند. به آواز خود مثل دریا شورش خواهند نمود و بر اسبان سوار شده، مثل مردان جنگی به ضد تو ای دختر صهیون صف آرایی خواهند کرد.»

²⁴آوازه این را شنیدیم و دستهای ما سست گردید. تنگی و درد مثل زنی که می زاید ما را در گرفته است.

²⁵به صحرا بیرون مشوید و به راه مروید زیرا که شمشیر دشمنان و خوف از هر طرف است.

²⁶ای دختر قوم من پلاس بپوش و خویشتن را در خاکستر بغلطان. ماتم پسر یگانه و نوحه گری تلخ برای خود بکن زیرا که تاراج کننده ناگهان بر ما می آید.

²⁷تو را در میان قوم خود امتحان کننده و قلعه قرار دادم تا راههای ایشان را بفهمی و امتحان کنی.

²⁸همه ایشان سخت متمرد شده اند و برای نمامی کردن گردش می کنند. برنج و آهن می باشند و جمیع ایشان فساد کننده اند.

²⁹دم پر زور می دمد و سرب در آتش فانی می گردد و قالگر عبث قال می گذارد زیرا که شریران جدا نمی شوند.

³⁰نقره ترک شده نامیده می شوند زیرا خداوند ایشان را ترک کرده است.