Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم ارمیا 9 Bible Online

ارمیا 9 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

ارمیا 9

¹کاش که سر من آب می بود و چشمانم چشمه اشک. تا روز و شب برای کشتگان دختر قوم خود گریه می کردم.

²کاش که در بیابان منزل مسافران می داشتم تا قوم خود را ترک کرده، از نزد ایشان می رفتم چونکه همگی ایشان زناکار و جماعت خیانتکارند.

³زبان خویش را مثل کمان خود به دروغ می کشند. در زمین قوی شده اند اما نه برای راستی زیرا خداوند می گوید: «از شرارت به شرارت ترقی می کنند و مرا نمی شناسند.»

⁴هر یک از همسایه خویش باحذر باشید و به هیچ برادر اعتماد منمایید زیرا هر برادر از پا درمی آورد و هر همسایه به نمامی گردش می کند.

⁵و هر کس همسایه خود را فریب می دهد و ایشان براستی تکلم نمی نمایند و زبان خود را به دروغگویی آموخته اند و از کج رفتاری خسته شده اند.

⁶خداوند می گوید که «مسکن تو در میان فریب است و از مکر خویش نمی خواهند که مرا بشناسند.»

⁷بنابراین یهوه صبایوت چنین می گوید: «اینک من ایشان را قال گذاشته ، امتحان خواهم نمود. زیرا به خاطر دختر قوم خود چه توانم کرد؟

⁸زبان ایشان تیر مهلک است که به فریب سخن می راند. به زبان خود با همسایه خویش سخنان صلحآمیز می گویند، اما در دل خود برای او کمین می گذارند.»

⁹پس خداوند می گوید: «آیا به سبب این چیزها ایشان را عقوبت نرسانم و آیا جانم از چنین قومی انتقام نکشد؟»

¹⁰برای کوهها گریه و نوحه گری و برای مرتعهای بیابان ماتم برپا می کنم زیرا که سوخته شده است و احدی از آنها گذر نمی کند و صدای مواشی شنیده نمی شود. هم مرغان هوا و هم بهایم فرار کرده و رفته اند.

¹¹و اورشلیم را به توده ها و ماوای شغالها مبدل می کنم و شهرهای یهودا را ویران و غیرمسکون خواهم ساخت.

¹²کیست مرد حکیم که این را بفهمد و کیست که دهان خداوند به وی سخن گفته باشد تا از این چیزها اخبار نماید که چرا زمین خراب و مثل بیابان سوخته شده است که احدی از آن گذر نمی کند؟

¹³پس خداوند می گوید: «چونکه شریعت مرا که پیش روی ایشان گذاشته بودم ترک کردند و آواز مرا نشنیدند و در آن سلوک ننمودند،

¹⁴بلکه پیروی سرکشی دل خود را نمودند، و از عقب بعلیم که پدران ایشان آنها را به ایشان آموختند رفتند،

¹⁵از این جهت یهوه صبایوت خدای اسرائیل چنین می گوید: اینک من افسنتین را خوراک این قوم خواهم ساخت و آب تلخ به ایشان خواهم نوشانید.

¹⁶و ایشان را در میان امتهایی که ایشان و پدران ایشان آنها را نشناختند پراکنده خواهم ساخت و شمشیر را در عقب ایشان خواهم فرستاد تا ایشان را هلاک نمایم.»

¹⁷یهوه صبایوت چنین می گوید: «تفکر کنید و زنان نوحه گر را بخوانید تا بیایند و در پی زنان حکیم بفرستید تا بیایند.»

¹⁸و ایشان تعجیل نموده، برای ما ماتم برپا کنند تا چشمان ما اشکها بریزد و مژگان ما آبها جاری سازد.

¹⁹زیرا که آواز نوحه گری از صهیون شنیده می شود که چگونه غارت شدیم و چه بسیار خجل گردیدیم چونکه زمین را ترک کردیم و مسکنهای ما ما را بیرون انداخته اند.

²⁰پس ای زنان، کلام خداوند را بشنوید و گوشهای شما کلام دهان او را بپذیرد و شما به دختران خود نوحه گری را تعلیم دهید و هر زن به همسایه خویش ماتم را.

²¹زیرا موت به پنجره های ما برآمده، به قصرهای ما داخل شده است تا اطفال را از بیرون و جوانان را از چهارسوها منقطع سازد.

²²خداوند چنین می گوید: «بگو که لاشهای مردمان مثل سرگین بر روی صحرا و مانند بافه در عقب دروگر افتاده است و کسی نیست که آن را برچیند.»

²³خداوند چنین می گوید: «حکیم، از حکمت خود فخر ننماید و جبار، از تنومندی خویش مفتخر نشود و دولتمند از دولت خود افتخار نکند.

²⁴بلکه هر که فخر نماید از این فخر بکند که فهم دارد و مرا می شناسد که من یهوه هستم که رحمت و انصاف و عدالت را در زمین بجا می آورم زیرا خداوند می گوید در این چیزها مسرور می باشم.»

²⁵خداوند می گوید: «اینک ایامی می آید که نامختونان را با مختونان عقوبت خواهم رسانید.

²⁶یعنی مصر و یهودا و ادوم و بنی عمون و موآب و آنانی را که گوشه های موی خود را می تراشند و در صحرا ساکنند. زیرا که جمیع این امتها نامختونند و تمامی خاندان اسرائیل در دل نامختونند.»