Read Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم حزقیال 17 Bible Online

حزقیال 17 - Old Persian Version, 1895, ترجمه قدیم bible

حزقیال 17

¹و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

²«ای پسر انسان، معمایی بیاور و مثلی درباره خاندان اسرائیل بزن.

³و بگو خداوند یهوه چنین می فرماید: عقاب بزرگ که بالهای سترگ و نیهای دراز پر از پرهای رنگارنگ دارد به لبنان آمد و سر سرو آزاد را گرفت.

⁴و سر شاخه هایش را کنده، آن را به زمین تجارت آورده، در شهر سوداگران گذاشت.

⁵و از تخم آن زمین گرفته ، آن را در زمین باروری نهاد و نزد آبهای بسیار گذاشته ، آن را مثل درخت بید، غرس نمود.

⁶و آن نمو کرده، مو وسیع کوتاه قد گردید که شاخه هایش بسوی او مایل شد و ریشه هایش در زیر وی می بود. پس موی شده شاخه ها رویانید و نهالها آورد.

⁷و عقاب بزرگ دیگری با بالهای سترگ و پرهای بسیار آمد و اینک این مو ریشه های خود را بسوی او برگردانید و شاخه های خویش را از کرته های بستان خود بطرف او بیرون کرد تا او وی را سیراب نماید.

⁸در زمین نیکو نزد آبهای بسیار کاشته شد تا شاخه ها رویانیده، میوه بیاورد و مو قشنگ گردد.

⁹بگو که خداوند یهوه چنین می فرماید: پس آیا کامیاب خواهد شد؟ آیا او ریشه هایش را نخواهد کند و میوه اش را نخواهد چید تا خشک شود؟ تمامی برگهای تازه اش خشک خواهد شد و بدون قوت عظیم و خلق بسیاری از ریشه ها کنده خواهد شد.

¹⁰اینک غرس شده است اما کامیاب نخواهد شد. بلکه چون باد شرقی بر آن بوزد، بالکل خشک خواهد شد و در بوستانی که در آن رویید پژمرده خواهد گردید.»

¹¹و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

¹²«به این خاندان متمرد بگو که آیا معنی این چیزها را نمی دانید؟ بگو که اینک پادشاه بابل به اورشلیم آمده، پادشاه و سرورانش را گرفت و ایشان را نزد خود به بابل برد.

¹³و از ذریه ملوک گرفته ، با او عهد بست و او را قسم داد و زورآوران زمین را برد.

¹⁴تا آنکه مملکت پست شده، سربلند نکند اما عهد او را نگاه داشته ، استوار بماند.

¹⁵و لیکن او از وی عاصی شده، ایلچیان خود را به مصر فرستاد تا اسبان و خلق بسیاری به او بدهند. آیا کسی که این کارها را کرده باشد، کامیاب شود یا رهایی یابد؟ و یا کسی که عهد را شکسته است خلاصی خواهد یافت؟»

¹⁶خداوند یهوه می گوید: «به حیات خودم قسم که البته در مکان آن پادشاه که او را به پادشاهی نصب کرد و او قسم وی را خوار شمرده، عهد او را شکست یعنی نزد وی در میان بابل خواهد مرد.

¹⁷و چون سنگرها بر پا سازند و برجها بنا نمایند تا جانهای بسیاری را منقطع سازند، آنگاه فرعون با لشکر عظیم و گروه کثیر او را در جنگ اعانت نخواهد کرد.

¹⁸چونکه قسم را خوار شمرده، عهد را شکست و بعد از آنکه دست خود را داده بود، همه این کارها را بعمل آورد، پس رهایی نخواهی یافت.»

¹⁹بنابراین خداوند یهوه چنین می گوید: «به حیات خودم قسم که سوگند مرا که او خوار شمرده و عهد مرا که شکسته است البته آنها را بر سر او وارد خواهم آورد.

²⁰و دام خود را بر او خواهم گسترانید و او در کمند من گرفتار خواهد شد و او را به بابل آورده، در آنجا بر وی درباره خیانتی که به من ورزیده است محاکمه خواهم نمود.

²¹و تمامی فراریانش با جمیع افواجش از شمشیر خواهند افتاد و بقیه ایشان بسوی هر باد پراکنده خواهند شد و خواهید دانست که من که یهوه می باشم این را گفته ام.»

²²خداوند یهوه چنین می فرماید: «من سر بلند سرو آزاد را گرفته ، آن را خواهم کاشت و از سر اغصانش شاخه تازه کنده، آن را بر کوه بلند و رفیع غرس خواهم نمود.

²³آن را بر کوه بلند اسرائیل خواهم کاشت و آن شاخه ها رویانیده، میوه خواهد آورد. و سرو آزاد قشنگ خواهد شد که هر قسم مرغان بالدار زیر آن ساکن شده، در سایه شاخه هایش آشیانه خواهند گرفت.

²⁴و تمامی در ختان صحرا خواهند دانست که من یهوه درخت بلند را پست می کنم و درخت پست را بلند می سازم و درخت سبز را خشک و درخت خشک را بارور می سازم. من که یهوه هستم این را گفته ام و بجا خواهم آورد.»